سقف آسمان اینجا کوتاه است و دست‌های استجابت بلند
در این سرزمین سقف آسمان کوتاه است و دست‌های استجابت بلند، دستی که بلند کنی به درگاه استجابت خواهد رسید؛ بدون شک و با اطمینان دعا کن حتی اگر شکی به دلت رسید، توجه نکن وسوسه‌های خناس، ورودی به این حرم ندارد.
روزی كه عازم اين سفر می‌شوی يقين بدار به تكاملی رسيده‌ای كه در تمام عمر آرزوی آنرا داشتی. پا در راهی خواهی گذاشت كه آرزوی آن و اراده انجام آن از ملزومات دينی است كه در تمام زندگی دربرمان گرفته است.
به سرزمينی وارد خواهی شد كه در گوشه گوشه آن رمزهايی نهفته است. به خاكی قدم خواهی گذاشت كه شرافتش و عزتش در طول تاريخ، همراهی پيامبر رحمت(ص) است. سرزمينی را خواهی ديد كه در كش و قوس تاريخ، تجربيات فراوانی را برای بشر بجای گذاشته است.
دقت كن!
به هر كجا كه وارد می‌شوی، مانند يك بازی، يك راز كوچك پنهان شده است؛ اگر آنرا يافتی به مرحله بعد خواهی رفت و هر رمز، راهگشای رموز ديگر خواهد شد، در غير اين صورت اگر خدای ناكرده از يك مرحله بدون كشف و شهود رد شدی ....
این زمين نظر كرده آسمان است
باز هم نگران نباش؛ در سرزمين رحمت هستی، هر چند در دست نامردان است اما زمين نظر كرده آسمان است و برای ميهمانان بيت‌الله الحرام حرمت نگاه می‌دارد، در ساير مراحل رمزها را خواهی ديد و شايد همه را در يك مرحله، در يك لحظه، حتی آخرين لحظه يافتی
همجمه آرامشی به دلت وارد شود، كه نشان از درك معنا باشد و شايد دلتنگی بازگشت چنان قلبت را فشار دهد كه به ناگاه روزنه‌ای از جلوه رحمت به آن برسد.
پس در تمام لحظات با آرامش قرين باش ولی چشمانت را باز نگاه دار و منتظر
 |
منتظر باش
هر لحظه منتظر لطفی عظيم باش، يقين بدان اين ميزبان بدون هديه‌ای در خور، راهی بازگشتت نمی‌كند؛ هديه را خواهی گرفت
اما زيباتر از خود هديه، درك دريافت آن و لمس لحظه‌ای است كه لايق دريافت هديه خواهی شد
كه بعدها نيز خواهی فهميد در كدامين لحظه آسمانی، نور يزدانی به دلت هبوط كرده، ولی مطمئن باش كه لذت لمس آن لحظه كمتر از خود هديه نخواهد بود
پس بگوش باش و بيدار، بدان كه اين سفر نه قسمت دل است و نه اراده همت، تنها دعوت است و بس
كدام دعای بهشتی از جنس زمينيان تو را لايق چنين دعوتی كرده است
شك نكن كه اگر دعوت شده‌ای دليلی دارد، ولی به دنبال دليل نگرد، «دل» خود بهترين دليل است، تنها به پشت سر نگاه كن و ببين كدام دعای بهشتی از جنس زمينيان تو را لايق چنين دعوتی كرده است
دل قوی دار، چون هنوز دريچه دعا بقدری تنگ نشده كه به درگاه استجابت، راه ببندد؛ حال كه دعوت را لبيك گفته‌ای، همراه باش و ناظر، راه هموار است و دل دليل، راهی شو و همراه
«تو پای به ره بنه دگر هيچ مپرس
 |
خود راه بگويدت كه چون بايد رفت»
در هر گام با خودت تكرار كن كه در كجا هستی و برای چه آمده‌ای
بارها و بارها
شايد سخيف و كودكانه باشد اما كمك می‌كند از روزمرگی‌های جاری جدا شوی، در هر لحظه به ياد آور كه ميهمان كه هستی و چگونه ميزبانی می‌كند، اين سرزمين به مانند يك ذره‌بين بزرگ است، كشف و شهود را آسان می‌كند تا تمرينی برای آينده باشد
نمادها بزرگ شده‌اند
هرچند به زرق و برق دنيا آلوده شده‌اند، اما هرگز نمی‌توان آنها را نديد، پس با فراغ بال ببين و لذت ببر و بياموز كه در هيچ كجای ديگر به اين وضوح نمی‌توان ديد و نمی‌توان لمس كرد، تك تك رازها در مقابل چشم قرار دارند؛ گفتم راز، كه بتوانی كشف كنی، اما شايد كلمه راز مناسب نباشد! «حقيقت» زيباتر است
امروز واضح‌تر بشنو
چون همه چيز آشكار است صدای خدا را بارها شنيده‌ای، امروز واضح‌تر بشنو، گذشته را بياد بياور كه بارها و بارها صدايش را شنيدی: در نغمه ياكريمی كه صبح‌ها به بيداريت می‌خواند، در خش خش برگی كه با وجود زندگی ماشينی خود را به زير پايت می‌رساند تا حديث عزت و ذلت يك عمر را برايت تكرار كند؛ ولی اينجا خدا فرياد می‌زند، آشكار و بی‌پرده: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ»
در اين سرزمين سقف آسمان كوتاه است و دست‌های استجابت بلند، دستی كه بلند كنی به درگاه استجابت خواهد رسيد؛ بدون شك و با اطمينان دعا كن حتی اگر شكی به دلت رسيد، توجه نكن
وسوسه‌های خناس، ورودی به اين حرم ندارد؛ تنها دل را به صاحب آن بسپار و معيار آنرا را در آرامش درونت بجو.
باشد كه رستگار شويم
مرضيه منگلی
دبیر اجتماعی خبرگزاری ایکنا