دیدار استادان و دانشجویان با مقام معظم رهبری (حاشیه)

دار العلم در دارالعلم…

جلسه ای شیرین، زیبا و دلنشین، در محیط دانشگاه، آن هم در شیراز….

چه توصیفی ساده تر و شیرین تر از جملات دوست، در وصف آنچه امروز گذشت.
تعبیر دوست از فضای دانشگاه در شیراز، دارالعلم در دارالعلم بود.
میزبان ما به قدری پر شور و شوق بود که دوست از احساس جوانی گفت و گفت که حتی پیرها در بین جوان ها، احساس جوانی می کنند.
شاید به این خاطر که همه با او از جوان ترین واژه ها و اندیشه ها سخن گفتند.
و اما خورشید. تنها مهمان این ضیافت بود که گرمای وجودش همه را آزرده بود.
آری، خورشید نیز متوجه شده بود که برای حضور در این ضیافت، همه دعوت شده اند.
کلام دوست، با کوله باری از تجربه، به قدری جوان بود که رنگ نصیحت نداشت. هرچه بود سراسر دلسوزی بود و محبت.
او به جوانان گفت که بعضی از کارها را با شور جوانی مطرح می کنید. اما طبیعت آنها،
طبیعت سرعت نیست و اگر با سرعت انجام شود، به خطا می رود.
او در پاسخ به عدالت خواهی جوانان گفت که باید زیرک باشید تا قانون شکن قانون دان از عدالت خواهی شما بر علیه شما استفاده نکند. شما باید پرچم عدالت خواهی را بلند کنید.
و گفت که همه آنچه شما گفتید خوب است؛ الا بی صبری شما.
حتی گفت که نظرات مرا در محیط دانشجویی به بحث بگذارید و بعد جمع بندی کنید.
او خوب می دانست که دانشجو می داند که چگونه از کلمات به معانی برسد. با همین کلام خود تذکر داد که مبادا اجازه دهید که بحث و گفتگو از دانشگاه های ما رخت بربندد.
و حتی صحبت از آزادی شد و او آزادی را با همه معنای آن با اسلام تعریف کرد.
معنای آزادی و آزادی معنوی.
راستش را بخواهید، همه آنچه دوست گفت خوب بود، الا خداحافظی او…