ملاقات اباعبدالله الحسین(ع) با عمر بن سعد

ملاقات امام حسين(ع) با ˈعمر بن سعدˈ در روز هشتم محرم و سخناني كه آن حضرت از روي دلسوزي براي هدايت فرزند سعد فرمودند، ثابت كرد كه دلبستگي به دنيا ممكن است هر انساني را بفريبد، هر چند امام معصوم او را اندرز دهد.
در اين روز امام حسين(ع) در فاصله بين دو سپاه، با عمر بن سعد ملاقاتي داشتند و به او فرمودند: اي پسر سعد، آيا با من مي جنگي و از خدايي كه بازگشت تو به سوي اوست هراسي نداري؟ من فرزند كسي هستم كه تو بهتر مي داني. آيا تو اين گروه را رها نمي كني تا با ما باشي؟ و اين موجب نزديكي تو به خداست.
عمر بن سعد گفت: اگر از اين گروه جدا شوم مي ترسم كه خانه ام را خراب كنند.
حضرت در پاسخ فرمودند: من خانه تو را مي سازم.
عمر گفت: من بيمناكم كه املاكم را از من بگيرند.
امام حسين(ع) فرمود: من بهتر از آن، از اموالي كه در حجاز دارم به تو خواهم داد.
عمر اظهارداشت: من در كوفه بر جان افراد خانواده ام از خشم ابن زياد بيمناكم و مي ترسم كه آنها را از دم شمشير بگذراند.
اباعدالله الحسين(ع) هنگامي كه مشاهده كردند عمربن سعد از تصميم خود بازنمي گردد، از جاي خود برخاست در حاليكه مي فرمود: تو را چه مي شود؟ خداوند جان تو را به زودي در بسترت بگيرد و تو را در روز قيامت نيامرزد. به خدا سوگند من مي دانم از گندم عراق جز به مقداري اندك نخوري.
عمربن سعد با تمسخر گفت: جو، ما را بس است. برخي نيز نوشته اند كه سيدالشهدا(ع) به او فرمودند: مرا مي كشي و گمان مي كني كه عبيدالله ولايت ري و گرگان را به تو خواهد داد؟ به خدا سوگند كه گواراي تو نخواهد بود و اين عهدي است كه با من بسته شده است و تو هرگز به اين آرزوي ديرينه خود نخواهي رسيد. پس هر كاري كه مي تواني انجام بده كه بعد از من روي شادي را در دنيا و آخرت نخواهي ديد و مي بينم كه سر تو را در كوفه بر سر ني مي گردانند و كودكان سر تو را هدف قرار داده و به طرف آن سنگ پرتاب مي كنند. منبع : ايرنا