وقتی پای دل در میان باشد

وقتي پاي دل در ميان باشد هيچ كاري نشدني نيست....
همين پسرك را ببينيد!...از اهالي نجف اشرف است.....
جلو خانه شان بساط پذيرايي از زائران و مجاوران حرم علوي را گسترانده بود و عشق مي كرد با وسايلي كه هر كدام به يك رنگ بود،همه دارايي اش هم يك منقل اتش بود و چند استكان و يك كتري قراضه....
پاي دلش در ميان بود كه در كنار انبوهي از مواكب و خيام با بهترين وسايل پذيرايي شان قد علم كرده بود و كاري نداشت كه وسايلش در برابر ساير وسايل پذيرايي كوچك است و محقر؛مهم اين بود كه او.....
مثل بساط اين كودك در نجف اشرف كم نبود در روزهاي جان سوز عزاداري اباعبدالله....
همه هم شايد اين نيت را داشتند....
اعتلاي نام ليلي مي كنم/خاطر خود را تسلي مي كنم..