داستان زیارت آیت الله خوشوقت با ویلچر در سامراء

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، سيعد حداديان مداح اهل بيت(ع) در گفتگو با مهر در مورد ابعاد علمي و شخصيتي آيت الله خوشوقت گفت: آيت الله خوشوقت از نوادر روزگار بودند كه حدود 30 سال پيش حضرت آيت الله العظمي بهجت(ره) سفارش مي كردند از مردم تهران كساني كه دنبال مباني اخلاق و معارف الهي هستند، محضر مبارك ايشان را درك كنند.
وي افزود: سي سال بود كه حقير در شبهاي جمعه و شبهاي شنبه و شبهاي ولادت و بعد از آن و شبهاي شهادت و پس از آن، كل مبارك رمضان و ماه هاي محرم و صفر در خدمت ايشان بودم؛ يكي از مهمترين ويژگيهايشان ايشان نوكري سيدالشهدا)ع) بود كه به دستگاه سيدالشهدا(ع) اعتقاد راسخ داشتند به گونه اي كه اگر مسجد نبودند، معتقد بودند كه بايد روضه شبهاي جمعه و شبهاي شنبه در مسجد منعقد باشد.
حداديان در ادامه سخنانش اظهار داشت: نكته خيلي مهم اين است كه يكي ـ دو بار كه ايشان كه از قم به تهران مي آمدند تأخير داشتند و بعد از روضه به مسجد مي رسيدند، يعني به نماز جماعت نمي رسيدند، اما مي نشستند از چاي روضه مي خوردند و مي فرمودند: بزرگان معتقدند كه همين چاي سيدالشهدا(ع) بعد از روضه موضوعيت دارد و تأثيرگذار است.
وي با تأكيد بر اينكه آيت الله خوشوقت بيان كرد: بسيار بسيار به گريه امام حسين(ع) اعتقاد داشتند و به سينه زني اهميت مي دادند. كل محرم و صفر و ماه مبارك رمضان شبانه روز در مسجد برنامه داشتند، يادم مي آيد كه شبهاي آخر محرم و صفر منقلب شده بودند و مي پرسيديم كه آقا شما چرا احوالتان اين جوري است؟ مي گفتند: وقتي ماه صفر مي خواهد تمام شود و وقتي مي خواهم اين لباس را از تن در بياورم، دلم مي گيرد. تا پارچه هاي سياهي كه بر روي در و ديوار قرار دارد گناه ها كمتر است و اين فضا باعث مي شود كه مردم با امام حسين(ع) و اهل بيت(ع) با اين خاندان و معارفشان بيشتر آشنا مي شوند.
وي تصريح كرد: سال گذشته خدمت ايشان به عتبات عاليات مشرف شديم، 3 رجب در صحن حضرات عسكريين(ع) ايشان را با ويلچر براي زيارت مي برديم. فراموش نمي كنم ايشان بعد از برنامه منقلب شده بودند و مي گفتند كاش يك شب ديگر در سامراء بمانيم تا چنين برنامه هايي را براي اهل بيت(ع) داشته باشيم. يك بار با 10 ـ 15 نفر از اهالي جنوب شهر در شبهاي احيا در مسجد سينه زني داشتيم و رونقي به مجلس داده بودند. عادت آيت الله خوشوقت اين بود كه عموما در عزاداري سرشان پائين بود، وقتي به ايشان اين قضيه را گفتم، گفتند: مي گفتم امشب صداي اهل بهشت مي آيد. در هر صورت ايشان بسيار بسيار به دستگاه اهل بيت(ع) وابستگي و تعهد داشتند و خودشان را نوكر اهل بيت(ع) اطلاق مي كردند. به روضه هايشان توجه و تعهد داشتند.
وي افزود: غير از اين چند نكته در وجود ايشان بود كه خيلي مهم بود به نظرم از همه اينها مهمتر حلم و شرح صدري بود كه در مواجهه با مشكلات نشان مي دادند و به نظرم در اين سي سال نتوانستم ذره اي از شرح صدر و حلم را در خودم ايجاد كنم آن قدري كه در وجود ايشان بود ولي واقعا مظهر حلم و شرح صدر بودند.
حداديان در ادامه سخنانش در مورد شخصيت آيت الله خوشوقت گفت: يكي ديگر از ويژگيهاي ايشان اين بود كه اگر ساعتها در محراب رو به قبله مي نشستند هيچ گونه احساس خستگي در وجود ايشان ديده نمي شد. وقتي ايشان رو به قبله مي نشستند انگار رو به دريا و در آسمان هستند. چيزهاي ديگري از احوالات ايشان مشاهده شده، اما انسان مي ترسد در مورد بزرگان حرف مي زند. حرف زدن از بزرگان سخت است و شايد برخي فكر كنند وقتي از بزرگان حرف مي زنيم ما هم مانند آنها هستند. اين گروه انسانهاي متمايزي هستند. عالم رباني راحت به دست نمي آيد، فراواني ندارد.
وي تأكيد كرد: ديگر از ويژگيهاي ايشان اين بود كه از لحاظ علم و حكمت سالهاي سال است كه بنده در دانشگاه تهران هستم. سخت ترين سؤالها را پيرامون مباحث كلامي را كه دانشجويان مطرح مي كنند، از آيت الله خوشوقت مي پرسيدم كه ايشان آسانترين، روانترين و كوتاه ترين پاسخ ها را در مقابل شبهات بيان مي فرمودند. گاهي سؤالاتي كه داشتم جواب آسان ايشان اشك شوق و رضايت را از چشمان ما جاري مي كرد. فراموش نمي كنم كه وقتي در آيات قرآن غور مي كردم مسأله عصمت انبياء را از ايشان سؤال كردم و اشكالاتي كه وارد مي كنند ايشان چقدر در كوتاه ترين بيان پاسخ دادند، طوري كه آه كشيدم و گريه ام گرفت و ايشان لبخند زد. افرادي كه با ايشان مأنوس بودند مي دانند كه چقدر با كلمات ساده با مردم سخن مي گفتند. اين عالم بزرگوار براي حل عبارتي جاافتاده و بزرگترين مشكل كلامي از كلام ساده استفاده مي كردند.
وي با اشاره به اينكه نگاه ايشان به قرآن، صحيفه و نهج البلاغه باعث مي شد كه افرادي در كلاس ايشان پرورش پيدا كنند كه توجهشان به مسأله تقوا فراوان باشد، گفت: به هيچ وجه ايشان از كسي تعريف نمي كردند كه بعدها مورد اشكال قرار گيرد؛ يعني به طور متعارف همه را با واژه تقوا مورد ارزيابي قرار مي دادند. اين واژه تقواي ايشان واقعا مكرر به همه مسأله تقوا را مي گفتند.
وي با اشاره به اينكه كليد واژه ايشان در امور زندگي، اخلاق، احكام، عقايد، عبارت «تقوا الله» بود، اظهار داشت: در ايشان احوالات ويژه اي ديدم، اما شايد ضرورت نباشد بيان شود. شايد در آينده چيزي در اين مورد بيان كنم. وقتي بعد از زيارت كربلا مضر ايشان رسيدم، گفتم كه مسأله تقوا تازه براي ما در كربلا به مقداري رخ كرد. ايشان فرمودند قدر اين مطلب را بدانيد. عموما تقوا را يك دستور مي بينند و توجه نمي كنند بزرگترين مسأله همانا تقواست.