قم در سوگ بانوی کرامت عزادار شد

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، شهر مقدس قم در شب وفات حضرت فاطمه معصومه(س) دختر امام موسي كاظم(ع) و نگين انگشتري اين شهر غرق در سوگ و ماتم بود.
مردم اين شهر با برافراشتن پرچم‌ها و بيرق‌هاي مشكي به نشانه عزا و برپايي مراسم‌ مختلف به عزاداري در غم وفات بانوي آب و آيينه اشك ريختند و عشق و ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت به نمايش ‌گذاردند.
در حرم مطهر بانوي كرامت نيز شب گذشته برنامه‌هاي وي‍‍ژه سخنراني و مداحي برگزار شد و زائران و مجاوران فاطمه معصومه(س) نيز به عزاداري و سوگواري پرداختند.
در جاي جاي حرم مطهر پرچم‌هاي مشكي نصب شده است و حرم لباس مشكي بر تن كرده و عزاداران بانوي كرامت نيز به سينه زني در اين غم بزرگ پرداختند.
تكايا و مساجد در شهر مقدس قم نيز از بعد از نماز مغرب و عشا برنامه‌هاي عزاداري و سوگواري خود را آغاز كردند و در اين مراسم‌ها سخنرانان به بيان كرامات و خصايص و مناقب آن حضرت پرداخته و مداحان اهل بيت نيز بر مصيب‌هاي وارده بر آن حضرت نوحه سرايي و مرثيه خواني پرداختند.
مداحان معروف از جمله محمود كريمي و سيدمهدي ميرداماد نيز در اين شب به مرثيه‌سرايي پرداختند و عزاداران را در سوگ حضرت معصومه به فيض رسانند.
اين برنامه‌ها امروز نيز در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) و تكايا و مساجد قم برگزار خواهد شد.
حتي برخي از هيئات مذهبي دهه‌اي را به عنوان دهه معصوميه نامگذاري كرده‌اند و طي اين مدت مراسم عزاداري و سوگواري برگزار خواهند كرد.
ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) در روز اول ذيقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدينه منوره واقع شده است. ديرى نپاييد كه در همان سنين كودكى با مصيبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد مواجه شد و از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا(ع) قرار گرفت.
در سال ٢٠٠ هجرى قمرى در پى اصرار و تهديد مأمون عباسى سفر تبعيد گونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اينكه كسى از بستگان و اهل بيت(ع) خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
يك سال بعد از هجرت برادر حضرت معصومه(س) به شوق ديدار برادر و اداي رسالت زينبي و پيام ولايت به همراه عده‌اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كردند.
آن حضرت همچون عمه بزرگوارشان حضرت زينب(س) پيام مظلوميت و غربت برادر گرامي‌شان را به مردم مؤمن و مسلمان مي‌رساند و مخالفت خود و اهل‌بيت(ع) را با حكومت حيله‌گر بنى عباس اظهار مى‌كرد.
بدين دليل تا كاروان حضرت به شهر ساوه رسيد عده‌اى از مخالفان اهل‌بيت(ع) كه از پشتيبانى مأموران حكومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتيجه تقريباً همه مردان كاروان به شهادت رسيدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نيز مسموم كردند.
به هر حال يا بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه(س)بيمار شدند و چون ديگر امكان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را كرد.
فاطمه معصومه(س) در آن حالت پرسيده‌اند: از اين شهر «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آنچه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه مى‌فرمود شهر قم مركز شيعيان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند، به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى كه «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى‌كشيد و عده فراوانى از مردم پياده و سواره گرداگرد كجاوه حضرت در حركت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربيع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.
سپس در محلى كه امروز «ميدان مير» ناميده مى‌شود، شتر آن حضرت در جلوي درب منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار ميزبانى حضرت نصيب او شد.
آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در اين شهر زندگى كرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت به نام «بيت النور» هم اكنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربيع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربيع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پيش از آنكه ديدگان مباركش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند.
مردم قم با تجليل فراوان پيكر پاكش را به سوى محل فعلى كه در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود، تشييع كردند.
همين كه قبر مهيا شد در اين كه چه كسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشكل شدند، كه ناگاه دو تن سواره كه نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديك آمدند و پس از خواندن نماز يكى از آن دو وارد قبر شد و ديگرى جسد پاك و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاك نهان سازد.
آن دو نفر پس از پايان مراسم بدون آن كه با كسى سخن بگويند بر اسب‌هاى خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضي از علما به نظر مى رسد كه آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار حضرت رضا (ع) و امام جواد(ع) باشند چرا كه معمولاً مراسم دفن بزرگان دين با حضور اوليا الهي انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سايبانى از بوريا بر فراز قبر شريفش قرار داد تا اينكه حضرت زينب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى قمرى نخستين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا كرد و بدين سان تربت پاك آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل‌بيت(ع) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت وامامت شد.