انتفاضه شعبانیه؛ قیام بر ظلم و جور صدامی

ماه شعبان در کنار اعیاد مبارک‌ش برای شیعیان عراق و حتی جهان خاطراتی تلخ را نیز در پی دارد؛ خاطراتی که با کشته شدن هزاران تن از شیعیان عراق در کربلا و تعرض به حرم حسینی عجین شده است.

مردم عراق از سال‌هاي پس ازاستقلال، همواره با چالش‌هاي جدي مواجه بوده اند و متاسفانه هيچ‌گاه روي آرامش را نديده‌اند. در شعبان سال ۱۹۹۱ شيعيان عراق با چالش و هجمه‌اي سنگين از سوي حزب بعث مواجه شدند و هزاران تن از آنان قتل عام شدند.
اين قيام كه به انتفاضه شعبانيه مشهور شده است، از شمال تا جنوب عراق را رد برگرفت. پس از حمله عراق به كويت و ورود نيروهاي ائلاف براي حمايت از كويت و شكست صدام زمينه براي قيام مردمي عليه رژيم بعث فراهم شد. قطع نامه ۶۷۰ شوراي امنيت كه بر ايجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز عراق تاكيد كرده بود، بر اميدهاي مردمي براي توفيق در انقلاب افزود و از بصره شروع شد ولي به‌سرعت بسياري از استان‌هاي عراق را دربرگرفت.
در نتيجه قيام كنترل بخش اعظم كشور به دست نيروهاي مردمي افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان سقوط كرد و در اين ميان تنها استانهاي مركزي شامل استانهاي غربي و صلاح الدين و بغداد در دست رژيم بعث باقي‌ماند مراجع ديني نيز به نداي مردم لبيك گفتند و به خصوص در رأس آنها، آيت الله العظمي سيد ابوالقاسم خوئي (ره) به رهبري قيام پرداختند.
علي رغم خيزش گسترده مردم و تلاش‌هاي آنها، با چراغ سبز آمريكايي‌ها و شوراي امنيت، منطقه پرواز ممنوع در جنوب لغو شد و عراق با پرواز هواپيماها و بالگردها به سركوب قيام پرداخت ضمن اينكه اين حركت به شدت از سوي رسانه‌هاي غربي سانسور شد. صدام براي سركوب قيام از نيروي‌هاي سنگين نظامي و وفادارانش در گارد رياست جمهوري عراق بهره گرفت.
در جريان اين درگيري‌ها هزاران نفر كشته و نزديك به دو ميليون نفر از عراق آواره شدند. يكي از اهرم‌هاي اصلي صدام براي سركوب اين قيام، نيروهاي منافقين در عراق بود كه با كمك نيروهاي نظامي در كشتار مردم عراق شركت كردند و برگي ديگر بر جنايات خود افزودند.
در جريان اين قيام مردم در كربلا و حرم حسني براي مقابله با رژيم بعث و نيز پناه گرفتن وارد شدند كه نيروهاي نظامي بعثي آنها را در حرم مطهر به گلوله بستند و بارها با سلاح‌هاي سبك و سنگين حرم امام حسين (ع) را هدف قرار دادند. آثار اين جنايات هنوز بر ديوارهاي داخلي حرم اباعبدالله به عنوان سندي ماندگار از قيام مردم عراق و شيعيان در برابر حكومت جور و ستم، باقي مانده است.
در اين حملات خانه‌هاي اطراف حرم امام حسين (ع) به طور كامل تخريب شد و حتي بخش هايي از حرم و بارگاه اباعبدالله نيز تخريب شد. در شمال عراق نيز قيام مردمي شكل گرفت كه همگام با قيام در ساير مناطق عراق بود. سليمانيە پيشرو خيزش بود. پس از مدتي در اربيل نيز مردم از قيام پيروي كردند و نهايتا تمام شهرهاي شمالي عراق به قيام پيوستند.
ارتش عراق وارد عمل شد و خيزش را سركوب كرد و شهرهاي اصلي شمالي را بوسيله توپخانه ويران كرد. صدها هزار نفر از مردان و زنان و كودكان و سالخوردگان مجبور به ترك خانه‌هاشان و مهاجرت به مرزهاي تركيه شدند. بر اثر خيزش در ميانه ماه مارس سال ۱۹۹۱ شوراي امنيت سازمان ملل متحد قطعنامه شماره ۶۸۸ را تصويب كرد به وضع منطقه امن براي كردها در شما عراق تحت نام كردستان به عرض جغرافيايي ۳۶ و نيروهاي ارتش عراق را از آن خارج كرد.
انتفاضه شعبانيه به عنوان ميراثي ماندگار در تاريخ عراق باقي ماند تا نشان دهد شيعيان علي عليه السلام هيچگاه زير بار ظلم نمي‌روند و بر حاكم جور مي‌شورند؛ چرا كه مولايي دارند كه گفته است آزاده باشيد، حتي اگر دين نداريد.