ویژگى اهل گریه در قرآن از نگاه استاد انصاریان
حجت الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در تشریح ویژگى اهل گریه در قرآن آورده است: از آثار رقّت قلب، گریه فراوان است، گریه به علت ملکوتى و عرشى شدن؛ گریه بسیار پرقیمتى که اگر همه گریههاى عالم را جستجو و ارزیابى کنند، فوق این گریه وجود ندارد.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، پايگاه اطلاع‌رساني استاد حسين انصاريان يادداشتي درباره ويژگى اهل گريه در قرآن و نشانههاى محسنين در ترك گناه منتشر كرده كه متن كامل آن در ادامه آمده است:
مقدمهاى را در ارتباط با گريه «بكاء» عنايت بفرماييد تا بخش ديگرى از روايات مربوط به گناه و آثار آن بيان شود و روشن شود كه چرا خدا، پيامبران، ائمه طاهرين عليهمالسلام، اولياى خدا و عقلِ انسان بر ترك گناه اصرار دارند كه فريب اين لذتهاى كم گناه را نخوريم. معامله كردن بهشت با اين لذتهاى زودگذر و در نتيجه از دست دادن بهشت، منطقى و عاقلانه نيست.
در سه آيه از سوره مباركه مائده، خداوند متعال از گروهى از بندگان حقيقى، با انصاف و با وجدانش خبر مي‌دهد كه در زمان رسول خدا (صلي الله عليه و آله) بودند و بعد از حضرت نيز با همين هويت پيدا شدند، در زمان ائمه عليهمالسلام و بعد از آنان نيز بوده، در زمان ما نيز هستند و در آينده نيز خواهند بود و در نهايت همه آن افرادى كه در كنار امام دوازدهم عليه السلام جمع مي‌شوند، از همين گروه، با همين اوصاف خواهند بود.
در اين آيات شريفه، اول مسأله شنيدن مطرح است، البته شنيدنى كه مربوط به مردم با انصاف، با وجدان، با ادب، باوقار و انسان صفت است. بعد از اين شنيدن، روى قلب آنها اثر مي‌گذارد و براى آنان نرمى و رقّت قلب مىآورد. از آثار اين رقّت قلب، گريه فراوان است، گريه به علت ملكوتى و عرشى شدن؛ گريه بسيار پرقيمتى كه اگر همه گريههاى عالم را جستجو و ارزيابى كنند، فوق اين گريه وجود ندارد.
در آيه شريفه نيز خداوند مىفرمايد كه اين گريه ـ منهاى رقّت قلب و عاطفه درونى كه زمينه گريه است ـ به چه سبب براى آنها حاصل مىشود.
بعد از گريه، اتصال به وجود مقدس پروردگار و بعد از آن نيز اعتراض عالمانه و حكيمانه به تمام بىدينهاى جهان و در پايان مطلب نيز خداوند متعال، از جايگاه قيامتى اين گروه خبر مىدهد و بعد به مقام ارشديت اين افراد عنايت مىكند كه در حقيقت اين مقام، همرنگ مقام خود خدا است.
ما به خواست خدا، از بحث گناه فارغ شديم و به سفارش دوم پيغمبر (صلى الله عليه و آله) رسيديم كه در ماه رمضان اصرار دارند كه انجام بگيرد و آن بحثِ زياد تلاوت كردن قرآن است:
«فَأَكْثِرُوا فيه مِنْ تلاوة القرآن»
در اين ماه، زياد قرآن تلاوت كنيد.
خود پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) در اين ماه، ده بار از اول تا آخر قرآن را تلاوت مىكردند و در بيشتر زمان تلاوت نيز اشك مىريختند. قرآن خواندنى با حال كه حقيقت آيات را براى ما روشن كند و انسان وارد آن فضا شود و در خم رنگرزى خدا، رنگ خدايى را از قرآن بگيرد و بعد از ماه مبارك رمضان بيرون بيايد.