موذنزاده:حنجره ام را وقف سیدالشهدا(ع) کرده ام
استاد سلیم مؤذن زاده اردبیلی با سابقهترین مداح ایران است که نوای مداحیهای او در رثای اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و حنجره استثنایی اش، هنوز هم گوش و دل علاقهمندان را نوازش میدهد.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج به نقل از قدس آنلاين، اعجاب و توانايي بي وصف اين مداح با اخلاص در اجراي برنامههاي گوناگون مداحي، نوحه خواني، مولودي خواني، اذان و قرائت قرآن مجيد از دوران نوجواني، وي را در رديف يكي از مطرحترين افراد جهان دراين رشتهها قرار داده است.
استاد سليم موذن زاده به طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحي كرده و بيش از دو هزار عنوان نوار كاست مربوط به برنامههاي او از زمان پيدايش ضبط صوت تاكنون به زبانهاي تركي، فارسي و عربي موجود است.
نوحه زيبا و تأثيرگذار «زينب زينب» يكي از شاهكارهاي مداحي سنتي ماست كه توسط استاد موذن زاده خلق شده كه وي با معرفي خودش به عنوان نوكر پير آستان مقدس اهل بيت (ع)، ميگويد: «حنجره من يك موهبت الهي است كه وقف سيد الشهدا (ع) كرده ام و استفاده از آن درزمينههاي غير از اين صحيح نيست. »
در ايام اسارت خاندان آل ا… و سوگواري سيدالشهدا (ع)، با اين مداح نام آشنا و فخر ذاكرين امام حسين (ع) گفت و گو كرده ايم و استاد از تأثيرات ويژه پدر بزرگوارش براي قرار گرفتن وي در مسير مداحي اهل بيت (ع) گفته كه در ادامه ميخوانيد.
استاد! شما در خانواده اي اهل ذكر و مداحي اهل بيت (ع) متولد شديد، اين حسن همجواري در خانواده اي كه جد بزرگش مفتخر به پير غلامي معصومين (ع) است، چه تأثيري در مسير زندگي شما برجا گذاشت؟
علاقه به نوكري اهل بيت (ع) يكي از ويژگيهاي برجسته مردم اردبيل است و من همان طور كه اشاره داشتيد، توفيق داشتم در خانواده اي زندگي كنم كه اهل دل، منبر و ذاكري اهل بيت (ع) بودند. مرحوم پدرم، مرحوم شيخ عبدالكريم مؤذن زاده، از موذنان و مداحان بنام اردبيل بودند كه انس و علاقه ايشان هم به اعتبار نوادگي مرحوم شيخ فرج موذن زاده حاصل شد. ايشان پدر بزرگ من بودند كه محبت و پير غلامي اهل بيت (ع) را به عنوان ارثيه خانوادگي در ميان ما قرار دادند.
اما صداي شما گيرا و منحصر به فرد است، گويا اين مسأله هم ميان خاندان شما موروثي است؛ در اين زمينه بيشتر ميگوييد؟
اول از همه بگويم كه صداي من در برابر صداي پدرم بسيار كوچك است، ضمن اينكه صدا در خاندان ما موروثي است و مرحوم پدر بزرگم، فرج موذن زاده، آن چنان صداي رسايي داشتند كه صداي اذان ايشان به گوش همه مردم روستاهاي واقع درحاشيه سه فرسنگي شهراردبيل ميرسيده و ايشان با آن صدا اذان صبح ميگفتند كه مردم در هر جايي اين اذان را ميشنيدند.
صداي ماندگار ايشان براي مرحوم پدر، مرحوم برادرانم و اين حقير به يادگار مانده كه همين مسأله يك موهبت الهي است و خاندان موذن زاده اردبيلي از آن بهره برده اند. از ميان اهل اين خانواده كه زندگي خود را در مسير ارادت اهل بيت (ع) طي كردند، فقط بنده مانده ام و اعتقاد دارم حنجره ام يك موهبت الهي است كه آن را وقف سيد الشهدا (ع) كردهام و ميدانم كه استفاده از آن در زمينههاي غير از اين صحيح نيست و از خدا ميخواهم تا آخرين لحظه حياتم در رثاي اهل بيت (ع) و امام حسين (ع) بخوانم و آنگاه جان بدهم.
به نظر شما براي ارايه مداحي خوب و تأثيرگذار، داشتن صداي خوب كافي است؟
خير و اصول مهمي براي ارايه مداحي تأثيرگذار بايد مورد توجه قرار بگيرد كه مهمترين آنها به معرفت مداح و نوحه خوان اهل بيت (ع) اختصاص دارد كه در اين شرايط است كه آنچه ارايه ميكند، براي مخاطبان دلنشين خواهد بود، زيرا سرشار از عمق معناست و متأسفانه در برخي مداحيها اين عمق در محتوا و معنا ديده نميشود. برخي فكر ميكنند همين كه صداي رسا و به اصطلاح پرسوزي داشته باشند، كافي است و از مطالعه و كسب آگاهي در زمينه سيره معصومين (ع) غفلت ميكنند و فقط نوحه خوانيهاي آنها منحصر به خواندن يك سري اشعار بي مايه و بي محتواست كه صرفاً در آنها به شكل و شمايل مثلاً حضرت عباس (ع) و حضرت علي اكبر (ع) و…پرداخته ميشود و اين اشتباه بزرگ مداحي هاست.
مداح اهل بيت (ع) بايد سيره زندگي اين بزرگواران را بشناسد و خودش را مقيد به خواندن و بررسي احاديث آنها كند. احاديث معصومين (ع) سرشار از درسهاي الهي است و بايد در مداحيها به اين احاديث توجه شود. مداحي كردن صرفاً گرياندن مردم نيست، بلكه بايد پس از پايان مراسم عزاداري اهل بيت (ع) بخصوص در اين ماه محرم كه بيش از ساير ماهها در آن محافل حسيني برپا ميشود، مردم به معرفت بيشتري دست پيدا كنند و حماسه سيدالشهدا (ع) را بشناسند.
[fact()]
استاد! در شرح احوال مرحوم پدرتان مطالب جالب توجهي نقل شده كه حاكي از عنايت ويژه حضرت حق به ايشان آن هم براي موذني است، دوست داريم اين روايات شيرين را از زبان شما بشنويم. [factend()]
مرحوم پدرم در حين سفر به مشهد مقدس، موذني را با عنايت ويژه حق تعالي و حضرت رضا (ع) براي خود ثبت كردند. ايشان در سال ۱۳۲۱ به قصد زيارت بارگاه ملكوتي ثامن الحجج (ع) راهي مشهد ميشوند و آن زمان مثل امروز سفرها آسان و سريع نبود و بايد ميان راه توقف ميكردند كه در بين راه به منزل يكي از دوستانشان رفتند تا شب را آنجا بمانند و از آنجايي كه ايشان عاشق اذان گويي سحرگاه بودند به پشت بام ميروند و اذان ميگويند كه امام جماعت وقت مسجد، صداي اذان ايشان را از دور ميشنود و سراغ ايشان را ميگيرد. به امام جماعت ميگويند كه شيخي از اردبيل آمده و درخانه «بلوري» ميهمان است و با درخواست امام جماعت، ظهر همان روز مرحوم پدرم در پشت بلندگوي مسجد قرار گرفته و نواي ملكوتي اذان را به گوش همه ميرسانند كه پس از بازگشت از زيارت مشهدالرضا (ع) در تهران ساكن ميشوند و موذن ميمانند و اين عنايت مستقيم امام هشتم (ع) به پدرم بوده است.
و در ميان كارهاي شما در رثاي اهل بيت (ع)، آثار زيادي ديده ميشود، اما نوحه «زينب زينب» حال و هواي ويژه اي دارد، اين نوحه را در چه شرايطي اجرا كرديد؟
اين نوحه كاري دلي بود كه در آن به بزرگ مرتبگي و اقتدار اين بانوي ارجمند تأكيد شده و اگر ايشان نبودند، قيام امام حسين (ع) قطعاً عقيم ميماند. اين نوحه به زبان آذري خوانده شده و به بخشي از معناي آنها اشاره ميكنم: زينب زينب زينب درد آشنا زينب، درد آشنا/ زينب زينب زينب سرگشته دوران آواره طوفان/ زينب زينب زينب حفظ عهد و پيمان شير شه مردان و…
اگر اين نوحه ماندگار شده عنايت آن بانوست و از ايشان ميخواهم كه ما را در دنيا و آخرت از الطاف توجه خود بي نصيب نگذارند، ضمن اينكه بايد به اين نكته هم اشاره كنم كه عظمت حضرت زينب (س) و نقش مؤثر ايشان در پاسداشت نهضت كربلا در تاريخ بشريت بي نظير است، اما متأسفانه در برخي نوحهها ميبينيم كه شأن ايشان را بسيار پايين جلوه ميدهند و از بانويي كه شكيبايي را شرمنده استقامت خويش كرده، تصويري نشان ميدهند كه مثلاً از غم پشتشان خم شده و حال آنكه اين مسايل وهن در دين است و حضرت زينب (س) آنقدر اقتدار و عظمت داشتند كه دشمن حتي به خودش اجازه نميداد به ايشان نزديك شود.
به اعتقاد من، اگر ميخواهيم در رثاي ايشان نوحه خواني كنيم، بايد به اين مسأله توجه داشته باشيم كه جايگاه حضرت زينب (س) در عزاداريها به خوبي تبيين شود. عزاداري براي امام حسين (ع) صرفاً گريه كردن نيست، بلكه بايد از حضور در اين محافل درس بگيريم.
و توصيه شما به مداحان جواني كه علاقهمند به ورود در اين عرصه معنوي هستند، چيست؟
سعي كنند با مطالعه، ائمه (ع) را خوب بشناسند، اهل تحقيق در سيره زندگي الهي آنها باشند، مفاهيم شعري خوبي را براي مداحي انتخاب كنند و حتي سعي كنند در فضاي انس با ائمه هدي (ع) خودشان شعر بگويند و از همه مهمتر اينكه اخلاص داشته باشند و به ائمه (ع) متوسل شوند و مداحي را براي خدا دنبال كنند. و در نهايت اينكه با مداحان پيشكسوت ارتباط داشته باشند و از آنها راهنمايي بخواهند كه ان شاءا… به توفيق خواهند رسيد.