دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا

دور اندیشی و تدبیر امام حسین (ع) در شب عاشورا

امام حسین (ع) در شب عاشورا اقدام به جمع آوری خارها و مسطح کردن زمین اطراف خیمه‌ها نمودند، علت این کار شاید بدین جهت بوده است که عصر عاشورا هنگام خروج اطفال و پراکنده شدن آنان کمتر آسیب ببینند.

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، امام حسين (ع) پس از اطمينان از عدم حمله دشمن در عصر روز نهم محرم و در شب عاشورا، فرصتي يافت تا با يارانش به گفت‌و‌گو پرداخته و امور سپاه را تنظيم و به عبادت و تهجّد خود بپردازد و براي روز بعد، خود را از هر جهت آماده نمايد. در اينجا وقايع شب عاشورا را فهرست وار به استحضار مي‌رسانيم:
۱- خطبه امام حسين (ع).
امام حسين (ع) در شامگاه روز تاسوعا، يارانش را در خيمه‌اي بزرگ گرد آورد و براي آنان خطبه‌اي خواند و در بخشي از آن فرمود: اما بعد، من ياراني باوفا‌تر و بهتر از اصحاب خود سراغ ندارم و خويشاونداني نيكوكار‌تر و به حقيقت نزديك‌تر از خويشاوندان خود نمي‌شناسم، خدا شما را از جهت من، پاداش نيك عطا فرمايد. ياران من! بدانيد يك امشب، بيشتر در اين جهان به سر نخواهيم كرد و فردا از دست اين مردم، جان به سلامت نخواهيم برد. من به شما اجازه مي‌دهم كه همگي از اين سرزمين بيرون رويد و من بيعت خود را از شما برداشتم و اينك شب تاريك است و شما مي‌توانيد با كمال آسودگي خود را از چنگال دشمن برهانيد.
پس از سخنان آن حضرت، حاضران در مجلس از جمله برادران، فرزندان، برادر زادگان و عموزادگان آن حضرت، يكي پس از ديگري داد سخن داده و عرض كردند كه ما هرگز چنين نخواهيم كرد و تا زنده‌ايم، تو را تا آخرين قطره خونمان ياري خواهيم نمود.
پيش از همه، برادرش حضرت عباس (ع) سخن گفت و وفاداري و پايداري خويش را ابراز داشت. سپس ساير ياران امام حسين (ع) به وي اقتدا كرده و هر كدام به نوعي وفاداري خويش را اعلام كردند و از تنها گذاشتن آن حضرت و رفتن از سرزمين كربلا امتناع نمودند.
۲- سفارش امام حسين (ع) به خواهرش زينب كبري (س).
حضرت زينب (س) هنگامي كه متوجه حالات امام حسين (ع) گرديد و يقين حاصل كرد كه وي از دنيا قطع اميد كرد و آماده لقاي الهي شده است، بسيار نگران و سراسيمه شد و به نزد آن حضرت رفت و عرض كرد:‌اي كاش مرگ مرا در مي‌يافت و به زندگي‌ام پايان مي‌داد و من شاهد چنين روزي نبودم. امروز گويا مادرم فاطمه زهرا (س)، پدرم حضرت علي (ع) و برادرم حسن مجتبي (ع) از دنيا رفته‌اند.‌اي يادگار گذشتگان و سرپرست بازماندگان! تو چرا؟
امام حسين (ع) خواهرش را دلداري داد و به وي فرمود: خواهرم! متوجه باش كه شيطان، حلم و بردباريت را از تو نربايد. خواهرم! آرام باش و از خدا بپرهيز و به اراده او خوشنود باش و بدان كه اهل زمين مي‌ميرند و آسماني‌ها باقي نمي‌مانند و غير خدا هر چه هست، از بين مي‌رود و جز ذات پاك باري تعالي كه موجودات را آفريد و مردم را مبعوث مي‌سازد و يكتاي بي‌همتا است، هيچ چيز ديگري برقرار نخواهد ماند. جدّم رسول خدا (ص)، پدرم، مادرم و برادرم كه از من بهتر بودند، همگي رفتند. بر من و هر مسلماني لازم است از آنان پيروي كرده و به راه آنان برويم.
آن حضرت، با بياني شيوا و آرام بخش، خواهرش را تسلي داد و بر قوه صبر و حلمش افزود و براي هميشه وي را آرام نمود.
۳- تنظيم امور خيمه‌گاه.
امام حسين (ع) كه تجربيات ارزنده‌اي از نبرد با دشمنان داشت، با‌‌ همان ياران اندك خود، تمام جوانب جنگ و دفاع بايسته را ملحوظ مي‌داشت و از پيش براي آن تصميمات لازم را اتخاذ مي‌كرد.
آن حضرت، براي دفاع بهتر و روان‌تر در برابر تهاجم احتمالي دشمن، دستور داد كه خيمه‌ها را به يكديگر نزديك كرده و با طناب‌هاي محكم آن‌ها را به هم پيوند دهند و در اطراف خيمه‌ها خندقي حفر كرده و آن‌ها را از خار و هيزم انباشته كنند، تا در هنگام هجوم دشمن از سه طرف آنان را با خندق‌هايي شعله ور مواجه كرده و از يك طرف با نيروهاي تدافعي خويش در برابر دشمن ايستادگي كنند.
اين تصميم و تدبير آن حضرت، بسيار اثر بخش و كارساز بود. زيرا بار‌ها دسته‌هايي از اراذل و گروه‌هاي جنايت پيشه سپاه عمر بن سعد، قصد هجوم به خيمه‌گاه امام حسين (ع) را نمودند ولي با انبوهي از آتش مواجه شده و از ادامه كار خود منصرف گرديدند.
هم اكنون در جايگاه خيام آل الله در كربلا، بارگاه خيمه گاه قرار دارد كه در ادامه تصاوير آن مي آيد:
۴- عبادت و تهجّد.
شب عاشوار به عنوان آخرين شب زندگاني امام حسين (ع) و ياران وفادارش، براي آنان بسيار با ارزش و مغتنم بود. آنان از اين شب، بيشترين و بهترين بهره‌هاي معنوي و عرفاني را تحصيل كرده و تا بامدادان روز عاشورا به راز و نياز، مناجات، نماز و قرائت قرآن پرداختند و روح و روان خود را با تهجّد و شب زنده داري صيقل داده و براي شهادت در راه خدا آماده كردند. (۱)
۱- نك: الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص ۹۰۱؛ الارشاد (شيخ مفيد)، ص ۴۴۲؛ لهوف سيد بن طاووس، ص ۱۰۹




نظرات کاربران