بداء در روایات مکتب خلفا ‌

بداء در روايات مكتب خلفا <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

طيالسي و احمد و ابن سعد و ترمذي روايتي دارند كه فشرده آن با عبارت طيالسي چنين است:

قالَ رَسُولُ اللَّه(ص): إنَّ اللَّهَ اَري آدَمَ ذُريَّته فَرأي رَجُلاً اَزْهَر ساطِعاً نُورُه، قالَ: يا رَبِّ مَنْ هذا؟ قالَ: هذا أبنُك داود! قالَ: يا رَبِّ فَما عُمْرُه؟ قالَ: سِتُّونَ سَنَه! قالَ: يا رَبِّ زِدْ في عُمرِه! قالَ: لا اِلاّ اَنْ تَزيدَهُ مِنْ عُمرِك! قالَ: وَ ما عُمري؟ قالَ: ألف سَنه! قالَ آدَمُ: فَقَد وَهَبْتُ لَهُ أربَعينَ سَنَه مِن عُمري... فَلَمَّا حَضَرَهُ الْمَوتُ وَ جاءتْهُ المَلائكه قالَ: قَد بَقِيَ مِنْ عُمْري أرْبَعُونَ سَنَه. قالُوا: إنَّكَ قَدْ وَهَبْتَها لِداود؛

رسول خدا(ص) فرمود: خداوند نسل آدم(ع) را به او نشان داد، آدم در ميان آنان مردي را ديد با چهره اي نور افشان، عرض كرد: خدايا! اين كيست؟ فرمود: اين فرزند تو داود است! عرض كرد: خدايا عمر او چقدر است؟ فرمود: شصت سال! عرضه داشت: خدايا در عمر او بيفزاي؟ فرمود: نمي شود مگر آنكه از عمر خودت به او بيفزايي! عرض كرد: عمر من چقدر است؟ فرمود: هزار سال! آدم گفت: من چهل سال از عمرم را به او بخشيدم... هنگام وفات او كه فرا رسيد و فرشتگانِ قبض روح به بالينش آمدند گفت: هنوز چهل سال از عمر من باقي است! گفتند: تو خودت آن را به داود بخشيدي! [1] .

اين روايت به اضافه آنچه در گذشته، درباره آثار «صِلَه رَحِم» و همانند آن، از روايات مكتب خلفا آورديم از مصاديق «يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتاب» است.

امامان اهل بيت(ع) «محو و اثبات» را «بداء» نام نهاده اند كه - به ياري خداي متعال - در بخش پنجم آن را بررسي مي نماييم.

[1] مسند طيالسي، ص 350، حديث 2692، مسند احمد، ج 1، ص 251، 298 و 371؛ طبقات ابن سعد، چاپ اروپا، ج 1، قسمت اول ص 7 - 9؛ سنن ترمذي، ج 11، ص 196 و 197، در تفسير سوره اعراف. در كتاب بحارالانوار، ج 4، ص 103-102 نيز با اختلافي اندك، از امام باقر(ع) آورده است.