پیرامون ولایت و غدیر

پيرامون ولايت و غدير <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

چرا امام امت اسلامى را خدا بايد تعيين كند؟

شرايط و ويژگيهايى دارد كه شناخت انسان كامل، و شناسائى آن ويژگيها، براى انسانها ممكن نيست. انسان موجودى است ناشناخته، و كشف راز درون انسانها براى مردم امكان ندارد، حال كه انسانها در انتخاب و شناخت رهبر كامل عاجزند بايد خداوند خالق بشر به كمك انسانها آمده و رهبران كامل را معرفى فرمايد كه:

''الله اعلم حيث يجعل رسالته.''

"خدا آگاه تر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد." از اين رو

امام على "ع" را خداوند برگزيد و در روز غدير به بيعت همگانى با آن حضرت، فرمان داد.

اگر امام را خدا انتخاب مى كند، پس بيعت مردم چه نقشى دارد؟

هدايت مى كند همانگونه كه خوبيها و بديها را معرفى كرد و راه سعادت و شقاوت را نشان داد. امام حق را نيز معرفى مى كند. اما انسانها در انتخاب رهبر آزادند، مى توانند امام حق را انتخاب كنند و به سعادت برسند و يا مخالفت كنند و گمراه شوند. آنگونه كه در ديگر رهنمودهاى الهى گروهى رستگار و گروه ديگر منحرف گشتند.

پس از حادثه غدير نيز گروهى امامت امام على "ع" را انكار و غصب كردند و گروهى بر ولايت و رهبرى آن حضرت وفادار ماندند، و انواع شكنجه ها را به جان خريدند. پس اعلام وحى تضادى با اختيار انسان ندارد.

بيعت مردم چه ره آوردهايى دارد؟

چون امام و رهبر جامعه بايد در ميان مردم زندگى كند، امر و نهى داشته باشد به خوبيها فرمان دهد، و مردم را براى پاكسازى و تصفيه دلها و جامعه از پليديها بسيج كند، بايد مردم او را قبول داشته و با او بيعت كنند تا پشتوانه اجرائى داشته باشد.

اگر مردم به علل گوناگونى از حق منحرف شوند و دستورات امام حق را رعايت نكنند يا او را در انزوا قرار دهند، فرمان و دستورات امام بر زمين مى ماند و در عمل امامت و رهبرى او براى آنها نقشى نخواهند داشت.

آيا تنها در روز غدير ولايت اميرالمؤمنين اعلام شد؟

اعلام ولايت امام على "ع" پيش از غدير بارها و بارها توسط پيامبر اسلام "ص" مطرح گرديد. بريده بن خضيب اسلمى مى گويد: روزى رسول خدا"ص" به جمعى و به من امر فرمود ''ما هفت نفر بوديم از جمله ابوبكر، عمر، طلحه و زبير""كه: ''سلمو على على با مره المؤ منين.""
___________________________________
سوره مائده آيه 67.''به على كنيد"" ما به او به لفظ يا اميرالمؤمنين، سلام كرديم، با آنكه رسول الله زنده و در كنار ما بود. رسول خدا"ص" بارها از امامت امام على "ع" و يازده فرزند او، و امامان معصوم "ع" سخن گفت، در روز غدير براى امامت امام على "ع" و ديگر امامان معصوم "ع" بيعت گرفته شد كه فرمود:

فامرت ان اخذ البيعه منكم و الصفقه لكم بقبول ما جئت به عن الله عزوجل فى على اميرالمؤمنين، و الاوصياء من بعده الذين هم منى و منه امامه فيهم المهدى الى يوم يلقى الله الذى يقدر و يقضى.

پس از طرف خداى عزيز و بزرگ ماءمورم كه براى على اميرالمؤمنين "ع" از شما بيعت بگيرم، و براى امامان پس از او نيز بيعت كنيد. امامانى كه همگان از من و تز على مى باشند، و قائم آنان مهدى "عج" است تا روز قيامت كه به حق قضاوت خواهند شد.

اگر در گذشته ولايت امامان معصوم اعلام و ابلاغ شد، پس در روزغدير واقعيتى شكل گرفت؟

در روز غدير همه مسلمانان با رهنمود رسول خدا"ص" با امام على "ع" بيعت كردند. و همه به امامت ديگر امامان معصوم "ع" تا حضرت قائم "عجل الله" اعتراف و اقرار كردند. و امامت آنان را تا رجعت و قيامت پذيرفتند.

با بيعت عمومى مردم كدام اصل از اصول آزادى و دموكراسى ثابت مى گردد؟

اصل شركت مردم در سرنوشت خويش اصل آزادى مردم در حكومت اسلامى

حادثه غدير زيباترين جلوه آزادى در حكومت اسلامى است با اينكه امام حق را خدا برگزيد، و پيامبر خدا "ص" او را معرفى فرمود.

حق بيعت به مردم داده شده است.

آيا در روز غدير تنها روز بيعت با اميرالمؤمنين است؟

خير بلكه روز غدير روز بيعت با دوازده امام معصوم "ع" است.

روز غدير اعتراف و اقرار به امامت دوازده امام شيعيان است.

اميرالمؤمنين و يازده امام ديگر از فرزندان آن حضرت است. رسول خدا"ص" فرمود: معاشرالناس! فبايعوا الله و با يعونى و با يعوا عليا اميرالمؤمنين، والحسن والحسين والائمه منهم فى الدنيا والاخره كلمه طيبه باقيه يهلك الله من غدر و يرحم من و فى. فمن نكث فانما يتكث على نفسه و من اوفى بما عاهد عليه الله فسيوتيه اجرا عظيما

اى جمعيت انسانها: پرهيزگار باشيد، و بيعت كنيد با على امير مؤ منان، و حسن و حسين و امامان پس از آنان، كه كلمه طيبه جاودانه هستند، خدا نيرنگ باز را هلاك مى كند، و رحمت خدا را مى نگرد كسى كه وفاى به عهد كند و كسى كه پيمان شكند، پس بر زيان خود عمل كرده است.

اگر امامت نباشد چرا رسالت پيامبر ناقص است؟

هر چيزى براى تداوم و جاودانه ماندن به دو اصل نيازمند است.1 اصل علل پيدايش 2 و اصل علل پايدارى و حفاظت.

احى اختراعى را به ثبت برساند و برود، و ديگر كسى آن اختراع را مطرح نكند به توليد انبوه نرساند، آن را حفظ نكند، چون اصل تداوم و پايدارى با اصل پيدايش و اختراع هماهنگ نشد آن اختراع فراموش مى شود، از ياد مى رود، نابود مى شود. در حفظ و نگهدارى يك ساختمان يك كتاب، يك طرح اقتصادى، نيز اين واقعيت جارى است.

در مسائل فكرى و عقيدتى نيز به دو اصل نيازمنديم: 1 اصل پيدايش ''علت محدثه'' و پديد آورنده. 2 و اصل پايدارى و حفاظت ''علت مبقيه'' و نگهدارنده

مكتب را معرفى كند، و ملت و دولت را با انواع زحمت ها و تلاش ها پديد آورد، و پس از دورانى از دنيا برود و علت پايدارى و حفاظتى نباشد كه راه و رسم او را تداوم دهد، و مكتب او را از انواع تحريف و دگرگونى برهاند. ره آورد رسالت تاراج مى شود و پس از اندك زمانى اثرى از آن باقى نخواهد ماند. پس رسالت بدون ولايت و امامت نا تمام است.