لَبَّیکَ‌ اَللّهُمَّ‌ لَبَّیکَ

لَبَّيكَ‌ اَللّهُمَّ‌ لَبَّيكَ ، لَبَّيكَ‌ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيكَ اِنّ الْحَمْدَ والنِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلْكَ‌ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيكَ.

گروه دین و اندیشه پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری - اين آهنگ روح بخش آسماني است كه در موسم حج، از حلقوم صدها هزار عاشق دلباختة حق و دل‌هاي موّاج از محبّت ربّ برمي‌آيد فضاي مكه را پر مي‌كند و روح را از تنگناي عالم مادّه و خاك بالا مي‌كشد و در فضاي بلند و وسيع و منوّر الهي به پرواز درمي‌آورد.

تلبيه آهنگي شورانگيز و نوايي است پر سطوت كه از گفتن و شنيدنش، هيبتي عجيب، سراپاي انسان را فرا مي‌گيرد، دل‌ها فرو مي‌ريزد وسيلاب اشك از ديدگان سرازير مي‌شود و خود را مهمان مدعو حضرت حق و محفوف فرشتگان مقرّب ربّ‌العالمين مي‌بيند.

ميزبان كريم، خوان كرم گسترده است، بندگان فقير از همه جا و همه كس بريده و خيمه به درگاهش زده‌اند و در آستان اقدسش، بر خاك نشسته‌اند.

عجب زمزمه‌اي دارد اين رودِ چرخنده بر دور اين خانة يكتا! هر كه و هر چه هستي از خود بي‌خود مي‌شوي، تهي از پيرايه‌هاي الفاظ و القاب و رها از بند منيت و همه او مي‌شوند. امام صادق فرمود: «آن‌گاه كه آهنگ حج كردي، دل خودت را از غير خدا خالي كن و تمام امورت را به خالقت بسپار و در همة حركات و سكنات به خدا توكل كن و تسليم قضا و حكمت و قدرت خدا شو و دنيا را كنار بگذار».

خدامحوري در جاي جاي حج موج مي‌زند و چون مغناطيسي، قلب‌هاي شيفته را به خود جذب مي‌كند، آنان نيك مي‌دانند كه از چه رحمت و بركتي بازمانده‌اند، دنيا دنيا معرفت، بركت و آمرزش در انتظار راهيان كوي دوست مي‌باشد، امام راحل در اين باره مي‌فرمايد:

حج تنظيم و تمرين و تشكيل يك زندگي توحيدي است؛ مهم اين است كه حاج بداند كه كجا مي‌رود و دعوت كي را اجابت مي‌كند و مهمان كيست و آداب اين مهماني چيست؟ ... و لبيك به راستي مقرون به نداي حق تعالي تحقق حقيقي يابد. انسان در همه ميدان‌هاي سياسي و اجتماعي و فرهنگي و حتي نظامي پيروز مي‌شود و براي چنين انساني شكست مفهومي ندارد.

رهبر معظم انقلاب نيز در ارتباط با بُعد تربيتي و انسان‌سازي حج مي‌فرمايد:

حج و ترتيب آن، هم‌ نشانة اسلام است و هم آيت رحمت، با اين شناخت كه دل‌ها به مشاهدة كعبة شريف در مسجدالحرام منقلب مي‌شود و بيراهه‌ها به صراط مستقيم مي‌پيوندند و انسان‌ها دگرگون مي‌شوند.

كساني كه در سرزمين وحي گرد هم مي آيند، تنها خداي واحد را مي‌پرستند و امّت يك پيغمبرند، كتاب واحد دارند و در صفي واحد رو به يك قبله مي‌ايستند و دوش به دوش هم بر مدار يك مركز مي‌چرخند و مسير و هدفي واحد مي‌پيمايند و اين چنين وحدتي در فكر و عمل، به طور قطع جمعيت‌ها را فشرده و متراكم مي‌سازد. نور هدايت الهي، بر دل‌هاي مستعد و قابل مي‌تابند و آنها را از خاكدان طبيعت بالا مي‌كشد و اهليت انس با خدا مي‌يابند. به محض نيت حج، باب رحمت مفتوح مي‌شود تا چگونه بهره‌مندي‌اش استمرار يابد.