متن کامل

به نامِ حضرتِ منّان مدينه آمده ايم *** به بويِ ختم رسولان مدينه آمده ايم

به بيقراريِ جانِ اويسِ صاحبدل *** گرفته ايم به كف جان مدينه آمده ايم

براي يافتنِ مدفني ز خاكِ بقيع *** كه شد غريب وپريشان مدينه آمده ايم

خموش كردنِ نارِ فؤادِ فاطمه را *** ز اشك ساخته باران مدينه آمده ايم

به گردگيريِ آن كوچه بني هاشم *** به نوكِ جاروي مژگان مدينه آمده ايم

به مدحتِ حسنِ مجتبي كه زهرِ جفا *** جگر گداخت بر ايشان مدينه آمده ايم

به يادِ ذكرِ حسين و نمازخانه او *** به بويِ نغمه قرآن مدينه آمده ايم

به يادِ زين العبادت كه سوخت بال و پرش *** ميان خيمه سوزان مدينه آمده ايم

به يادِ زينب و تبعيدِ وي ز خانه و شهر *** ملول و مرثيه گويان مدينه آمده ايم

 

كعبه

از عطش، صحرا به صحرا پيشوا آورده ام *** دجله دجله تشنه كامي كعبه را آورده ام

تا بريزم اشك را با مشك بر خاكِ حجاز *** مَن بَكي را بر حضورِ مَنْ يَشاء آورده ام

صفحه 137

تا به زيرِ ناودانِ زر بياسايم دمي *** شسته اندر خون مژه صف صف طلا آورده ام

چون به ميزان حوائج از عنايت برخورند *** حاجتي سنگين تر از كوهِ منا آورده ام

با دلي كاندر فلك ها پرگشودن كارِ اوست *** بويِ الرَّحْمَن عَلَي الْعَرْشِ اسْتَوَي آورده ام

تا جهان را مست و مغلوب سفير دل كنم *** واههواهه حسرت و ره ره دعا آورده ام

عقل و علم و فنّ و فضل و جان و تن را كرده حذف *** يا و سين و حا و ميم و طا و ها آورده ام

شاهي ام صد واهه شوق صد بيابان التهاب *** ز آستان حضرت موسي الرّضا آورده ام

 

تير غم

كجاست تيرِ غمت را نشانه يا زهرا *** كه روحِ خود كنم آنجا روانه يا زهرا

شنيدم اين سخن از كاروان باد كه گفت *** پس از تو خاك به چشم زمانه يا زهرا

براه يثربِ تو دسته دسته خار كجاست *** كه من به چشم نهم دانه دانه يا زهرا

ميانِ شور و شرارِ غمت چنان سوزم *** كه فهم بو نبرد زين ميانه يا زهرا

در آستانِ تو گر جان دهم عجب نبود *** كه روح رويد از اين آستانه يا زهرا

تو جوهرِ خِرَدي ديگران جوارحِ خُرد *** تويي حقيقت و باقي فسانه يا زهرا

كرانه از غم و دردت نگيرم اي مظلوم *** بگيرم از همه عالم كرانه يا زهرا

چو جان به خاك به قيمت ببازم اي معصوم *** رسم به عرشِ برين و بنازم اي معصوم

 

بقيع و خُلد

اي عبدِ عرب لقايِ زهرا *** بشنو ز عجم ثناي زهرا

صفحه 138

كَندم ز هوا سر و شنيدم *** وَالنَّجْمْ، اِذا هَوايِ زهرا

گر عرش در اختيارِ من بود *** مي ريختمش به پايِ زهرا

كمتر ز جنازه هست و جان نيست *** جاني كه نشد فدايِ زهرا

يك نكته ز سرِّ عشق گفتيم *** صد نكته ديگرش نهفتيم

خوبند بقيع و خلد، ليكن *** آن خوب كجا رسد به اين خوب

زهرا چو فرشته نيست، نبود *** چون شاخِ بنفشه تكّه چوب

روح و نَفَس و طبيعتِ گل *** بي فاطمه هر سه هست معيوب

بي فاطمه يا نماز كُن، يا *** هاون پر از آب كرده مي كوب

سير از دو سخن نمي شوم من *** از فاطمه گفتن و شنيدن

ابوابِ فلك گشاده گرديد *** چون نامِ گره گشايش آمد

عيسي ز رهِ سما به صد شوق *** هر شب به درِ سرايش آمد

بر ديده سيّدالبشر، نور *** زين سيدة النسايش آمد

شد هديه مصطفي علي العرش *** با فاطمه استوايش آمد

ديني كه به مهر او عجين نيست *** در منطقِ اهلِ عشق دين نيست

معصومِ مجلّل است زهرا *** جنّت نبود بدين جليلي

بر يك نخ معجرش برد رشك *** نُه پرده آسمانِ نيلي

با اين همه فرّ و جاه و حشمت *** بر صورت او زدند سيلي

با روح الامين گريست آن روز *** روحِ منِ زارِ اردبيلي

كم ماند ز تيغِ ماهِ مكّه *** دشمن شود آن زمان دو تكّه

گفتم به حكيمِ زنده جاني *** اي محرم غيب و اهلِ اسرار

اندر غمِ بي حسابِ زهرا *** يك كلمه چنان بگو كه صد بار

خون گريد و خون خورد دو عالم *** ناليد و دو بار گفت مسمار

صفحه 139

او گفت و چوبانگِ بنده برخاست *** فريادِ درو نوايِ ديوار

بر چشمِ كسي بريز گِل را *** كاندر غم او نسوخت دل را

 

قيام حسن(عليه السلام)

سندِ مملكتِ حُسن به نامِ حسن است *** هر كجا اهل دلي هست غلامِ حسن است

با گُلي نوشده گفتم ز تو زيباتر كيست *** گفت بي شبهه و ترديد امام حسن است

عرصه در خانه و تير از غمو خنجر ز سكوت *** داستانيست كه مخصوص قيام حسن است

آنچه خون شهدا در عجب از قصّه اوست *** خون دل خوردن و ايثار مدام حسن است

نالد از حلمِ حسن لشكرِ الحاد و نفاق *** ترسد ابليس ز صبري كه حسام حسن است

مي توان زنده رسيدن به شهادت شاهي *** اين پيام من و ما نيست پيام حسن است

فهمِ اين فتويِ نازك بكند هر كه چو من *** نوكرِ پيرِ حسين است و غلام حسن است