اسلام در مکه

اسلام در مكه

 6163 سال از هبوط آدم گذشته بود كه زمين به نور بهانة آفرينش روشن شد؛ در هفدهم ماه ربيع‌الاول سالي كه خداوند با «سجّيل منفود» كعبه را از اصحاب فيل، حفظ فرموده بود، محمد(ص) يتيم به دنيا آمد. در شش سالگي مادر و در هشت سالگي پدربزرگش، عبد‌المطلب، را از دست داد. با پاي برهنه بر ريگ‌هاي داغ صحرا، راه مي‌رفت و چوپاني مي‌كرد. درست‌كار بود و نور پاكي در پيشاني‌‌اش مي‌درخشيد تا جايي كه بُحيراي مسيحي آن نور را شناخت و به ابوطالب خبر داد و محمد‌(ص) را از نيمه راه شام برگرداند.

در بيست و پنج سالگي، محمد امين بود و مورد اعتماد همة قبيله و همة مردم. امانت‌داري و درست‌كاري سرمايه‌اش شد براي ازدواج با خديجه بنت خويلد؛ بانوي ثروتمند مكه كه همة اشراف آرزوي وصلت با او را داشتند. خديجه مهر خود را در مالش ضامن شد و با محمد‌(ص) يار و همراه.

در سال 6193 ، محمد‌(ص) سي ساله بود كه ديوار كعبه شكافت و علي‌(ع) براي ياوري محمد‌(ص) به دنيا آمد.

سال از ميلاد مسيح گذشته بود كه محمد‌(ص) رسول‌الله شد. بيست و هفتم ماه رجب كه محمد‌(ص) به خانه رسيد، خديجه‌(س) از نور جمال او پرسيد. محمد‌(ص) فرمود: بگو. و خديجه‌(س) بيان و تصديق كرد، آنچه را مي‌دانست. اشهد ‌انَّ ‌لا اله ‌الّا ‌الله. و اشهد‌ انَّ محمّداً رسول‌الله. و علي‌(ع) ده ساله بود كه شهادتين گفت. پنج سال از آن شب نوراني گذشته بود كه خداوند كوثر را به آن‌ها عطا كرد تا پاسخي باشد بر طعنة بدگويان كه نيش مي‌زدند محمد‌(ص) ابتر است.

هفت سال پس از بعثت، فاطمة دو ساله، همراه پدر و مادر و آل‌ هاشم، اولين قدم‌هايش را بر شن‌هاي داغ شعب‌ ابي‌طالب گذاشت.

سال 10 بعثت:فاطمه‌(س) پنج ساله شد. عهد‌‌نامة مشركان را موريانه خورد و آل هاشم توانست به مكه برگردد. اما به فاصلة كوتاهي، خديجه و ابوطالب، دو يار هميشگي پيامبر‌(ص)، به ديدار خداوند شتافتند و سال دهم بعثت عام‌الحزن نام گرفت.

سال 12 بعثت:خداوند پيامبر‌(ص) را از مكه معظمه تا مسجد‌ا‌لاقصي و از آنجا تا آسمان‌ها و عرش اعلي سير داد و حقايق و عجايب خلقت را به ايشان القا فرمود.

سال 13 بعثت:علي‌(ع) در جاي پيامبر‌(ص) خوابيد و آية «و من النّاس من يشتري نفسه ابتغاء مرضات‌ الله...» در فضيلتش نازل شد.

پيامبر‌(ص) به مدينه هجرت كرد و تاريخ اسلام آغاز شد.