می‌ترسم مغرور شوم

مي‌ترسم مغرور شوم

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

 لباس‏هاي فاخري بر تن داشت. او مرد ثروتمندي بود. نزد پيامبر آمد و كنار ايشان نشست. لحظاتي بعد، پيرمردي فقير و ژنده‏پوش با لباس مندرس وارد مجلس شد و چون جاي ديگري براي نشستن نيافت، كنار مرد ثروتمند نشست. مرد ثروتمند با نگاهي تحقيرآميز به او نگريست، لباسش را جمع كرد و خود را كنار كشيد.

 

 رسول خدا(صلي الله عليه وآله) متوجه اين حركت زشت او شد. به او فرمود: «آيا ترسيدي كه چيزي از فقر او به تو سرايت كند؟» مرد ثروتمند با پريشاني گفت: «نه اي رسول خدا!» پيامبر دوباره پرسيد: «آيا ترسيدي از ثروت تو خيري به او رسد؟» مرد ثروتمند گفت: «خير اي رسول خدا!» پيامبر پرسيد: «آيا ترسيدي لباست از لباس او چركين شود؟» پاسخ داد: «خير!» پيامبر فرمود: «پس چرا خود را اين‏گونه از او دور كردي؟» مرد ثروتمند رنگش از خجالت سرخ شد و گفت: «اي رسول خدا! من شيطاني به همراه دارم كه همواره زشتي‏ها را در نظرم، زيبا و زيبايي‏ها را در چشم من زشت مي‏كند. اكنون به اشتباه خود اعتراف دارم و نصف دارايي‏هايم را به اين مرد فقير مي‏بخشم تا اشتباه خود را جبران كرده باشم.» پيامبر از مرد فقير پرسيد: «آيا مي‏پذيري؟» گفت: «نه اي رسول خدا!» پيامبر پرسيد: «چرا؟» پاسخ داد: «چون مي‏ترسم من نيز مانند او مغرور گردم و روحيه من نيز مانند او شود و نسبت به برادران مؤمنم چنين رفتاري از من سر زند».

 

اصول كافي، ج 2، ص262، ح 11.