نیستان جز وصل تو دل به‌هرچه بستم توبه

نيستان

جز وصل تو  دل به‌هرچه بستم توبه

حميد يزدان پرست

با اذان تهجد بيدار شدم. باز به گمان اينكه اذان صبح است، زود وضو گرفتم و بيرون زدم. جمع انبوه زن و مرد و بيشتر زن و عمدتا هم از اندونزي يا مالزي راهي حرم بودند. خوشبختانه اين بار ديگر پشت هم را نگرفته بودند و راحت مي‏شد از ميانشان گذشت. براي اينكه زودتر بتوانم وارد حرم شوم، كنار در پشتي حرم كه همان «باب‏السلام» باشد، نشستم. دور و برم چند پيرمرد ايراني بودند. يكي‏شان آذري بود از بناب، ديگري هم نماز وتر مي‏خواند. در قنوت بود، با تسبيحي در دست راستش و در حال گفتن «اللهم اغفر...» هر چه گوش گذاشتم، نتوانستم نام افراد را تشخيص دهم. به تدريج داشت خوابم مي‏گرفت.
 خدا خدا مي‏كردم هر چه زودتر اقامه نماز صبح را بگويند؛ اما نمي‏گفتند. تازه وقتي هم كه امام‌جماعت نماز را شروع كرد، سوره نسبتا بلند ذاريات را خواند و راستي كه نزديك بود سر نماز بخوابم.
نماز كه تمام شد، به زحمت وارد حرم شدم و تا حدي نزديك ضريح رفتم. تازه داشتم از روي مفاتيح زيارتنامه پيامبر(ص) را مي‏خواندم كه با تذكر مأمورين مواجه شدم. ناچار عقب‏تر آمدم. باز هم  تذكر دادند. رفتم جاي ديگري ديدم خير، آنها اصلاً مي‏خواهند همه را بيرون كنند. خلاصه از آن قسمت بيرون آمدم و پيامبر عزيز را زيارت كردم: «انك قد رؤفت بالمومنين و غلظت علي الكافرين: گواهي مي‏دهم كه تو با مؤمنان مهربان بودي و با كافران سخت. سپاس خدا را كه ما را به واسطه تو از شرك و گمراهي رهانيد...»
رساننده ما به خرم بهشت
رهاننده از دوزخ تنگ زشت
ره انجام روحاني او دادمان
رهاورد عرش، او فرستادمان
ز ما رنجه و راحت اندوز ما
چراغ شب و مشعل روز ما
درستي دِه هر دلي كو شكست
شفاعت كن هر گناهي كه هست
سرآمدترين همه سروران
گزيده‏تر جمله پيغمبران
و باز زيارتنامه را ادامه دادم: «خدايا، تو در قرآن گفتي: اگر مردم هنگامي كه بر خود ستم كردند به سوي تو [اي پيامبر] مي‏آمدند و از درگاه خدا آمرزش مي‏جستند و پيامبر هم برايشان آمرزش مي‏خواست، قطعا خدا را توبه‏پذير و مهربان مي‏يافتند...» و بندهاي بعدي را افزودم: «اي‌پيغمبر، آمرزش خواه و توبه جو به سويت آمدم و با توسل به تو به درگاه خدا روي آوردم كه از گناهم بگذرد...»
جز وصل تو، دل به هر چه بستم، توبه
بي‏ياد تو هر جا كه نشستم، توبه
در حضرت تو توبه شكستم صدبار
زين توبه كه صد بار شكستم، توبه
 
نمي از يمي
امام زين‏العابدين (ع) :

حج و عمره به جاي آوريد تا بدن‌هاي‌تان سالم،
 و روزي‌تان زياد، و ايمانتان شايسته، و از عهده مخارج مردم
و خانواده‌تان برآييد.

مناجات
همه را تو داده‏اي

خدايا! از آن چه كه كرده‏ام اجر نمي‏خواهم، به خاطر فداكاري‏هاي تو بر خود فخر نمي‏فروشم. آن چه داشته‏ام تو داده‏اي، همه استعدادهاي من، همه قدرت‏هاي من و همه وجود من زاده اراده توست، من از خود چيزي ندارم كه ارائه دهم، من از خود كاري نكرده‏ام كه پاداشي بخواهم.
شهيد دكتر مصطفي چمران

شميم آفتاب
نكاتي عرفاني از كلام امام خميني(ره)
به كوشش: غلامعلي رجايي
كدام يك از اين خواص
 در قلبتان موجود است

اكنون شما كه مدعي ايمان هستيد، و همه اركان ايمان را عقلاً يافتيد، و براي هر يك برهاني داريد يا بافتيد، مراجعه به حال خود كنيد؛ ببنيد كدام يك از اين خواص در قلبتان موجود است؟ اين همه ذكر خدا مي‌كنيد و مي‌شنويد، آيا كو آن ترس كه علامت مؤمن است؟ البته قلبي كه وجدان عظمت و جلال حق نكرده، و كبريا و علو شأن حق در آن وارد نشده، از ذكر حق ترسان نشود.

ترنم انتظار
نجوا با حضرت ولي‌عصر (عج)
دير شده

اگر بهار نگاه تو بشكفد يارا
پر از شكوفه كند باغ مرده ما را
چو نيست چشم تو با من خوشا به حال خيال
كه بوسه مي‌زند آن آفتاب زيبا را
به رسم سايه پرستان نمي‌توان فهميد
تو آفتاب فلك سير آسمان سا را
درون خسته من زخم سود امواج است
دلم به سخره گرفت التهاب دريا را
ز دير ماندن اين سال‌هاي بي برگي
نسيم كرده فراموش بوي گلها را
كجاست شور مسيحا و آتش زرتشت
كه بگسلد نفس سال‌هاي سرما را
به انتظار نشينيم تا كه باز آري
بهار گل نفس و ماندگار فردا را
سيده مريم ميرهاشم زاده

بگو آقا...

گل نرگس صفاداري، صفاتو
كه بويي از خدا داري، خدا تو
به غير از كنج قلب شيعيانت
بگو آقا كه جا داري كجا تو!؟
سيدعلمدار ابوطالبي نژاد