حکایت خوبان ذکر لبیّک اللّهم لبّیک...
حکایت خوبان ذکر لبیّک اللّهم لبّیک...پس از پوشیدن لباس احرام باید تلبیه گفت: لبّیک، لبّیک اللّهم لبّیک، لبّیک لا شریک لک لبّیک...ترجمه تلبیه آن است که خدایا آمدم، ستایش و سپاسم را بپذیر که ما را به محضر پذیرفته‌ای؛ که همه جا ملک و محضر تو است. فقط تویی،
حكايت خوبان
ذكر لبيّك اللّهم لبّيك...
پس از پوشيدن لباس احرام بايد تلبيه گفت: لبّيك، لبّيك اللّهم لبّيك، لبّيك لا شريك لك لبّيك...
ترجمه تلبيه آن است كه خدايا آمدم، ستايش و سپاسم را بپذير كه ما را به محضر پذيرفته‌اي؛ كه همه جا ملك و محضر تو است. فقط تويي، و من در بندگي‌ات حاضر و آماده‌ام و محضر، فقط محضر توست!
تنها واجب حج كه از مقوله لفظ است و كلام (به جز نماز طواف كه همان نماز معمولي شناخته شده است) همين كلمات پرجلال و شكوه تلبيه است. در سراسر حج، حاجي هيچ سخن و ذكر واجبي جز همين لبّيك‌ها ندارد. در حقيقت حج، نمايش بيشترين عمل است؛ همراه با كمترين و كوتاه‌ترين الفاظ و گفتار.
چند از اين الفاظ و اضمار و مجاز
سوز خواهم، سوز؛ با آن سوز ساز!
لبّيك شعار حج است؛ حتي اگر آهسته بگويي خدا مي‌شنود؛ اما بايد همه با هم، همنوا؛ باشند؛ قطره‌ها جمع گردند وانگهي دريا شوند.
آيا شنيده‌اي كه اولياي الهي وقتي در چنين جايگاهي حضور مي‌يافتند؛ به هنگام گفتن لبيك دگرگون مي‌شدند، آيا مي‌داني كه آنها با رنگي پريده و بدني لرزان، لبيك مي‌گفتند؟ آيا شنيده‌اي كه امام صادق(ع) علت رنگ پريدگي خود در هنگام گفتن لبّيك را چه چيز عنوان كرد؟ آيا نمي‌ترسي كه قبولت نكنند و در جواب لبيك تو «نه» بگويند، لا لبّيك و لا سعديك گويند؟ آيا هيچ در اين خصوص انديشيده‌اي؟
به طواف كعبه رفتم به حرم رهم ندادند.
كه تو در برون چه كردي كه درون خانه آيي؟!
در جايي كه امام صادق(ع) از شنيدن جواب منفي واهمه دارد آيا من نبايد به فكر چاره باشم؟
آيا شنيده‌اي كه در روايت آمده است؛ اگر با پول و مال آلوده به حج آيد و لبّيك گويد، به او گفته مي‌شود «لا لبّيك و لا سعديك»؟
آيا شنيده‌اي كه اگر كسي سنت جاهلي را به كاربرد و به حج درآيد و لبيك گويد؛ پاسخش گويند «لالبّيك و لاسعديك»؟
آيا شنيده‌اي كه اگر با وسيله حرام به حج بروي اين تو نيستي كه به حج رفته‌اي بلكه اين مركب توست كه به حج رفته است؟
پس زنهار، خويشتن را با اشك ديدگان بشوي تا پاسخ لبيك را لبيك بشنوي؛ كه اگر صادقانه لبيك گفتي تمام آفرينش با تو همنوا خواهند بود؛ و يكصدا فرياد لبيك بر مي‌آورند.
امام صادق(ع) فرمود: موسي بن عمران حج گزارد در حالي كه 70 پيامبر از بني اسراييل او را همراهي مي‌كردند؛ آنها لبّيك مي‌گفتند و كوه‌ها پاسخشان مي‌گفتند؛ و مي‌گفت لبّيك عَبْدُكِ اِبْنُ عَبْدِك و نخستين كسي كه لبّيك گفت ابراهيم خليل بود.
از پرتو خورشيد
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ
وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(سورة بقره آيه 127)
و زماني كه ابراهيم و اسماعيل، پايه هاي خانه (كعبه) را بالا مي‌بردند و مي‌گفتند: پروردگار از ما بپذير كه تو شنوا و دانايي.
كلام نبي مكرم(ص)
بهترين انسانها
بهترين انسانها كساني هستند كه براي مردم سودمندتر و مفيدتر باشند.
استفتائات
مقام معظم رهبري حضرت آيت‌الله سيدعلي خامنه‌اي (مدظله)
ادامه مسأله 101 مناسك – صورت تلبيه بنا بر اصلح، جملات ذيل است:
«لَبّيك اللهمَّ لَبّيك، لَبّيك لا شريكَ لك لَبّيك». و اگر به اين مقدار اكتفا كند، احرامش صحيح است؛ و احتياط مستحب آن است كه بعد از تكبيران چهار گانه بگويد: «انّ الحمدَ و النَّعمَهَ لَكَ و المُلك لا شريك لَكَ لَبّيك». و اگر بخواهيد بيشتر احتياط كند، پس از گفتن آنچه ذكر شد، بگويد:
«لَبّيك اللهم لَبّيك،انَّ الحمدَ و النَّعمهَ لَكَ و الُملك، لا شريكَ لَكَ لَبّيك».
و مستحب است اين عبارات كه در روايت معتبره آمده، بعد از آن گفته شود:
«لَبّيك ذَا الْمَعارِجِ لَبّيكَ، لَبّيكَ داعياً إلي دار السَّلام لَبّيكَ، لَبّيكَ غَفّارَ الذُّنُوبِ لَبّيكَ، لَبّيكَ أَهْلَ التَّلْبِيَهِ لَبَّيكَ، لَبّيْكَ ذَا الْجَلالِ وَ الاِكرامِ لَبّيكَ، لَبّيكَ تُبْديُ وَ لْمعادُ إلَيْكَ لَبّيكَ، لَبّيكَ تَسْتَغنِي و يُفْتَقر إلَيْكَ لَبّيك، لَبّيك مَرْهُوبَاً وَ مَرغُوباَ إلَيْكَ لَبّيكَ، لَبّيكَ إلهَ الْحقِّ لَبّيكَ، لَبّيكَ ذَا النَّعْماءِ وَ الَفضْلَ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ لَبّيكَ، لَبّيكَ كَشّافَ الْكُرَبِ الْعِظامِ لَبّيكَ، لَبّيكَ عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدَيك لَبّيكَ، لَبّيكَ يا كريم لَبّيك ".
مسأله 102 مناسك – مقدار واجب لبيك يك بار است ولي مستحب است هر چه مي‌تواند آن را تكرار كند.
مسأله 103 مناسك – واجب است شخص مقدار واجب تلبيه را صحيح و بي‌غلط تلفظ كند. و اگر شخص با آنكه مي‌تواند آن را به طور صحيح ياد بگيرد و يا كسي به او در وقت گفتن تلقين كند، آن را اشتباه بگويد كافي نيست. ولي اگر نتواند ياد بگيرد هر چند بر اثر تنگي وقت باشد و نتواند آن را با تلقين نيز صحيح ادا كند، به هر نحو كه مي‌تواند بگويد. و در اين صورت احتياط آن است كه علاوه بر گفتن خودش نايب هم بگيرد.