کوچ پروانه ها همه چیز و وهمه کس نشان از او دارد
کوچ پروانه ها " همه چیز و وهمه کس نشان از او دارد چندان که بیشتر در دریای بی‌کران تفکر غوطه‌ور می‌شوم، احساس حضور او جسم و روحم را بیشتر دربر می‌گیرد، هر چه بیشتر او را احساس می‌کنم، وجودم گرم‌تر و قلبم آرام‌تر می‌شود. طوفان درون با یاد او به نسیمی ملای
كوچ پروانه ها " همه چيز و وهمه كس نشان از او دارد
چندان كه بيشتر در درياي بيكران تفكر غوطه‌ور مي‌شوم، احساس حضور او جسم و روحم را بيشتر دربر مي‌گيرد، هر چه بيشتر او را احساس مي‌كنم، وجودم گرم‌تر و قلبم آرام‌تر مي‌شود. طوفان درون با ياد او به نسيمي ملايم مبدل مي‌گردد و درياي موّاج افكارم به طلوعي زيبا. هنگامي كه سر بلند مي‌كنم و در پهن دشت آسمان حجاز، هزاران هزار ستاره روشن را مي‌نگرم، كه در مسير جاودانه حيات خود پيش مي‌روند و لحظه‌اي از اين گردش از پاي نمي‌ايستند، هنگامي كه اين عالم بي‌انتها را با كُراتي كه با همه عظمت خود چون پر كاهي در عرصه آن در گردشند مي‌نگرم، هنگامي كه خود را در ميان اين همه خلايق شگفت‌آور، اين فراز و نشيب‌هاي سحرانگيز و اين مناظر بهت‌آور مي‌بينم، از خود مي‌پرسم كه چگونه ممكن است در وراي اين عالم بيكران، به وجود قادري مطلق كه پديدآورنده اين شكوه و عظمت است ايمان نياورم!؟ منطق، بارها و بارها اين مسير نوراني را مي‌پيمايد و بدون خستگي با كوله‌باري پربارتر اين راه را از سر مي‌گيرد، و اين نور درخشان ايمان است كه هر لحظه در وجود من بيشتر و بيشتر هويدا مي‌شود. پس چرا دل‌هايمان را با نور ايمان به خدا صيقل ندهيم و با احساس حضور او خود را به وجود مقدّسش نزديك‌تر نسازيم.
و آخرين درسي كه بايد در اين وادي بياموزيم، شناسايي بهترين مسيري است كه ما را سريع‌تر و جاودانه‌تر به بارگاه باعظمت و الهي يار برساند و جان و زندگي ما تا ابد در سايه لطف معبود از هر گونه گزند ايمن باشد.
گاه گاه در پهن دشت، به آسمان مي‌نگرم و با پديدار شدن هر اختر تابناك از ميان ظلمت شب، در ذهن من نيز هزاران هزار پرسش پديدار مي‌شود و لحظات همچون باران بهاري و به سرعت فرود آمدن قطره‌هاي شفاف باران به زمين، از پي هم مي‌گذرند. تنها راه پاسخ به اندكي از سؤالات ذهن، مطالعه و جست‌وجو است، تا با فكري هر چه پربارتر و سنجيده‌تر به عرصه اين سرزمين الهي پاگذاريم.