ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام)

ایوان‏هاى حرم مطهر امام حسین (علیه السلام)

از زمانى که توسعه صحن حرم در دوره قاجار آغاز شد، ایوان هایى در چهار ضلع صحن تعبیه گردید که راه‏هاى ورودى به داخل روضه مقدس را تشکیل مى‏دهند. علاوه بر ایوان‏هاى اصلى و بزرگ، در اطراف صحن نیز حدود 65 ایوان وجود دارد و داخل آن‏ها حجره هایى بر

از زمانى كه توسعه صحن حرم در دوره قاجار آغاز شد، ايوان هايى در چهار ضلع صحن تعبيه گرديد كه راه‏هاى ورودى به داخل روضه مقدس را تشكيل مى‏دهند. علاوه بر ايوان‏هاى اصلى و بزرگ، در اطراف صحن نيز حدود 65 ايوان وجود دارد و داخل آن‏ها حجره هايى براى اسكان طلبه‏ها يا دفن پادشاهان، حاكمان، عالمان و بزرگان ساخته شده است.

ايوان‏هاى بزرگ و اصلى عبارت است از:

1- ايوان طلا (جنوبى)

اين ايوان از ساير ايوان‏ها بزرگ‏تر است. طول آن به 36 متر مى‏رسد و سراسر حرم را از سمت قبله دربر گرفته است. دوازده ستون با ارتفاع متفاوت، سقف آن را نگه داشته‏اند. ستون هاى وسط چهار متر و ستون‏هاى طرفين سه متر ارتفاع دارد. اين ستون‏ها در دوران گذشته از چوب جنگل‏هاى هند ساخته شده بود و چون رطوبت و موريانه آن‏ها را فرسوده ساخت، يكى از نيكوكاران ايرانى به نام محسن قنبر رحيمى در 1389 ق آن‏ها را به ستون‏هاى سنگى تبديل كرد.[1] ستون‏هاى ميانى سيزده و ستون‏هاى جانبى نُه متر ارتفاع و قسمت ميانى ايوان حدود ده متر عرض دارد. اين ايوان به وسيله سه باب به داخل روضه راه دارد[2] يك باب در وسط به طول چهار و عرض دو متر و دو باب، از دو طرف، به عرض 70/ 1 متر. هر دوى آن‏ها داراى روكش طلا و مزين به آيه‏ها و اشعار است كه سردار جان بن سردار خان وقف كرده است.[3] ديوارهاى اين ايوان به دستور يكى از همسران فتحعلى شاه قاجار در 1232 ق با طلاى خالص زر اندود شد[4] و كاشى‏هاى بسيار زيبا به قسمت‏هاى فوقانى آن‏ها افزوده گشت. سقف ايوان نيز با آيه هايى از قرآن كريم به خط سيد صادق آل طعمه مزين است. در زمان‏هاى قبل شمعدان بزرگى به سقف اين ايوان آويزان بود.

2- ايوان ناصرى (غربى)

اين ايوان در ضلع غربى حرم واقع است و چون ناصر الدين شاه قاجار آن را ساخته بود به نام او معروف شد. اندكى بعد، سلطان عبد الحميد ثانى، پادشاه عثمانى، آن را بازسازى كرد و نام آن به «ايوان حميدى» تغيير يافت. ارتفاع آن پانزده، طول پايه آن هشت و عرض آن پنج متر است. اين ايوان در 1275 ق بنا شده است و سقف ايوان كاشى كارى شده و با شعرهايى مزين است. بر پيشانى آن عبارت «عمل استاد احمد شيرازى 1296 ق» ديده مى‏شود.[5]

3- ايوان شمالى‏

درسمت شمال‏حرم ايوان‏بزرگى قراردارد كه‏آن راشاه صفى ساخته است و به همين دليل‏در ابتدا نام «صافى صفا» داشت. اين ايوان در گذشته‏هاى دور به «ايوان ليلو» معروف بود. زيرادرويشان درآن‏جا تكيه‏داشتند ومراسم‏عزادارى امام حسين عليه السلام را برپا مى‏كردند.

در اين ايوان بانى آن و چند تن از عالمان و انديشمندان به خاك سپرده شده‏اند.[6]

 


[1]. آل طعمه، همان، 154.

[2]. اديب الملك، سفرنامه اديب المك به عتبات، 159.

[3]. مدرسى، همان، 403.

[4]. همان جا، 402.

[5]. آل طعمه، همان جا.

[6]. آل طعمه، همان جا.

 


| شناسه مطلب: 83890







نظرات کاربران