آیا بزرگداشت زاد روزانبیاء و اولیا ، بدعت یا شرک است؟

 

وهابيون برگزاري مراسم ميلاد حضرت رسول اكرم (ص) وساير اولياء را  بدعت مي دانند

 بن باز، مفتي اعظم سعودي مي نويسد:

مراسم ميلاد پيامبر گرامي جايز نيست؛ چون بدعت در دين محسوب مي شود. رسول گرامي و خلفاي راشدين و صحابه حضرت و ديگر تابعين چنين مراسمي انجام نمي داده اند.[1]

 

پاسخ:

خداوند منان در قرآن مجيد به تجليل از پيامبر گرامي اسلام پرداخته است و مي فرمايد:

ورفعنا لك ذكرك . (انشراح : 4) آوازه تو را در جهان بلند كرديم.

معلوم مي شود كه خداوند مي خواهد شكوه و جلال پيامبر در جهان گسترش يابد و خود نيز در آيات قرآن وي را مي ستايد.

واز جانب ديگر قرآن كريم مسلمانان را به دوستي پيامبر گرامي اسلام و اهل بيت آن حضرت دعوت مي كند: قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده في القربي. (شوري : 23) اي پيامبر ! بگو از شما پاداشي جز دوستي خويشاوندانم نمي خواهم.

شكي نيست كه مسلمانان  به پيروي از كتاب آسماني خويش با برگزاري يا دواره هاي شكوهمند  از مقام والاي آن اسوۀ كمال و فضيلت تجليل مي كنند و جلوه اي از عشق و علاقه خويش را نسبت به پيامبر و خاندان پاك او به نمايش مي گذارند واين گونه مراتب پيروي خود را از فرمان هاي الهي اعلام مي دارند. روشن است كه هدف مسلمانان از برگزاري چنين مراسمي  جز بلند آوازه ساختن پيامبر گرامي چيز ديگري نيست همان چيزي كه كه قرآن كريم آن را پذيرفته است.

به همين جهت پيروان آيين اسلام از دير باز به بر پايي مراسم جشن ميلاد رسول گرامي اسلام وروز مبعث همت مي گماشتند:

حسين بن محمد ديار بكري مي نويسد: و لا يزال اهل الاسلام يحتفلون بشهر مولده عليه السلام و يعملون الولائم و يتصدقون في لياليه بانواع الصدقات و يظهرون السرور و يزيدون في المبرات و يعتنون بقراءه مولده الكريم و يظهر عليهم من بركاته كل فضل عميم .[2]

مسلمانان جهان هماره در ماه ولادت پيامبر (ص) جشن مي گيرند و وليمه مي دهند و در شب هاي آن ماه صدقه مي دهند شادماني مي كنند و به انواع نيكي ها جامۀ عمل مي پوشانند و ياد نامۀ ميلاد وي را مي خوانند و رحمت ها و بركت هاي فراگير بر همگان آشكار مي شود.

‏ آنچه ديار بكري گفته همان  فتواي حافظ سخاوي از علماء اهل سنت است كه اين كار را مشروع مي داند نه بدعت[3].               

قسطلاني در المواهب اللدنيه مي گويد:

در طول تاريخ مسلمانان در ماه ميلاد پيامبر اكرم (ص) جشن بر پا مي كنند و به مردم اطعام مي دهند و با انواع صدقات به مستمندان ياري مي رسانند و با اظهار سرور و اعتنا به خواندن مولودي آن حضرت به او اظهار ارادت مي كنند.

خداوند رحمت كند كساني را كه به اين كار عظيم دست مي زنند.[4]

از سيوطي شافعي كه  يكي علماي معروف اهل سنت است پرسيدند : مولودي خواني در ماه ربيع الاول از نظر شرع امري پسنديده است يا ناپسند؟ آيا كسي كه آن را انجام مي دهد مشمول ثواب مي شود يا خير؟

سيوطي در پاسخ گفت: جواب اين است كه اصل مولودي خواني كه عبارت است از اجتماع مردم و خواندن بخشي از قرآن و خواندن روايات در شأن پيامبر اكرم (ص) در پايان نيز طبق هاي غذا را مي آورند و بين مردم پخش مي كنند. اين كار عملي است نيكو كه به باني و شركت كنندۀ آن ثواب داده مي شود؛ زيرا با اين عمل  قدر و منزلت پيامبر اكرم (ص) بزرگ داشته مي شود و در ولادت آن حضرت شادي مي شود.[5]

براستي آيا شايسته است اين عمل مطلوب را بدعت شماريم و خود را از بر پايي چنين مراسمي محروم كنيم واز بر پايي اين سنت حسنه به دليل همراه شدن احتمالي اين مراسم با اختلاط زنان و مردان يا اجراي موسيقي و مانند آن زير سئوال ببريم  بلكه مي بايست از  كار گناه جلوگيري نمود زيرا در هر مكان و زماني انجام گناه حرام است.

نبايد براي امور جانبي و احتمالي از بر پايي يك سنت حسنه جلوگيري كنيم  بلكه در اصل بايد از اعمال خلاف و حرام جلوگيري كرد.

چگونه مي توان عملي را بدعت شمرد در حالي كه تجويز آن عمل را  به صورت كلي يا موردي از قرآن و سنت برداشت مي كنيم و سيره هميشگي مسلمانان بر آن تعلق گرفته است و اين مراسم را تنها براي احترام و تجليل از بندگان شايسته خدا و با اعتقاد به بندگي و نيازمندي آنان به پروردگار جهان انجام مي دهند.

پس اين رفتار آنان با اصل توحيد و يگانه پرستي كاملا سازگار است. زيرا دليل بر جواز چنين كاري آيه قرآن است زيرا  كه خداوند از زبان پيامبر خدا حضرت عيسي (ع) چنين نقل مي شود.

قال عيسي ابن مريم اللهم ربنا انزل علينا مائدة من السماء تكون لنا عيدا لِاَوّليا و اخِرِنا وايه منك و ارزقنا و انت خير الرازقين. (مائده : 114)

عيس بن مريم (ع) عرض كرد: بارالها، پروردگارا! مائده اي از آسمان فرو فرست تا براي همه ما «عيد » باشد و نشانه اي از جانب تو و ما را روزي ده كه بهترين روزي دهندگان تويي.

در اين آيه  حضرت عيسي (ع) از خدا در خواست مي كند تا مائده اي آسماني بر آنان نازل شود و روز نزول آن را عيد بگيرند.

چگونه است كه روح الله اراده مي كند روزي را كه مائده آسماني در آن نازل مي شود و مايه لذت جسماني است عيد بدانند و جشن بگيرند ولي اكنون مسلمانان اگر بخواهند روز نزول وحي يا زاد روز پيامبر گرامي اسلام (ص) و ديگر ايام الله را پاس بدارند و عيد بشمارند و جشن بگيرند؛ مايه شرك و بدعت مي شود. آيا تولد پيامبرخاتم از جانب خدا براي هدايت همه ي جهانيان از نزول يك غذاي جسماني كمتر است ؟ آيا تولد امامي كه همه ي جهان را از عدل و داد پر مي كند از مائده آسماني كمتر است!؟ به يقين چنين نيست بلكه چنين كاري يعني غذا دادن و امثال آن به مناسبت ميلاد  درحقيقت پيروي از خود آن حضرت است دراظهار  شكر نعمت وجود آن حضرت زيرا به گفته ي سيوطي شافعي: پيامبر (ص) پس از بعثت براي خود عقيقه نمود با آن كه عبدالمطلب در روز هفتم تولدش براي او عقيقه نموده بود وبراي يك نفر دو بار عقيقه نمي نمايند  بنابر اين آن حضرت چنين نمود تا اظهار شكر به درگاه خدا نمايد كه او را  رحمة للعالمين آفريد همچنين جواز چنين كاري را براي امت تشريع نمود پس براي ما نيز اظهار شكر به جهت تولدش مستحب است[6].

 

 

مراجعه شود: پاسخ به شبهات وهابيت، 129.

 

 

---