اهمیت شهادت امام حسین
چرا شیعیان شهادت امام حسین (ع) را مهم می‌شمارند و برای او آیین‌های سوگواری برگزار می‌کنند؟ پاسخ: شهادت امام حسین (ع) ویژگی‌هایی دارد که در شهادت دیگر امامان شیعه نیست. برخی از این ویژگی‌ها چنین&z
چرا شيعيان شهادت امام حسين (ع) را مهم مي‌شمارند و براي او آيين‌هاي سوگواري برگزار مي‌كنند؟
پاسخ:
شهادت امام حسين (ع) ويژگي‌هايي دارد كه در شهادت ديگر امامان شيعه نيست. برخي از اين ويژگي‌ها چنين‌اند:
الف) شهادت امام حسين (ع) رويدادي هولناك و دلخراش بود كه در آن 72 تن حتي كودك شيرخوار به دست گروهي سفاك و پليد به گونه‌اي فجيع به شهادت رسيدند. عالم بزرگ اهل سنت «سعد‌الدين تفتازاني» مي‌گويد: «هركسي در زمين و آسمان است بر آنها اشك مي ريزد. كوهها متزلزل و صخره ها متلاشي ميشود و آثار زشت اين اعمال بر تارك تاريخ باقي خواهد ماند».
ب) پيامبر اكرم (ص) و اميرمؤمنان (ع) هنگام يادآوري شهادت امام حسين (ع) اشك مي‌ريختند. حتي امام حسن (ع) به برادرش حسين (ع) فرمود: «لا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِالله» و پيامبر گرامي (ص) در دوران زندگي خود گاهي مجلس عزايي خصوصي براي او برپا مي‌كرد و اين از رويدادهاي مغفول تاريخي است.
ج) شهادت حسين بن علي (ع) مسير تاريخ را دگرگون ساخت؛ زيرا اسلام با كارهاي امويان قدرت‌طلب و پيرو آيين جاهليت مسير ديگري را مي‌پيمود. حسين بن علي (ع) در سخنان خود به فرمان‌دار معاويه فرمود: «فَعَلَي الإسْلامِ السَّلامُ اِذا بُليتِ الاُمَّةِ بِراعٍ مِثلِ يَزيدَ...»؛ «اگر امت اسلام به حاكميت يزيد دچار شود، بايد با اسلام خداحافظي كرد».
د) گروهي كه به ظاهر نماز مي‌خواندند و به اسلام تظاهر مي‌كردند فرزند پيامبر گرامي اسلام (ص) را با لب تشنه در كنار فرات كشتند. سپس سر او و هجده نفر از اهل بيت پيامبر را بر نيزه زدند و به عنوان بزرگ‌ترين تحفه به دربار يزيد‌بن معاويه بردند و مي‌خواستند دختران رسول الله (ص) را به نام اسيران جنگي به كنيزي بگيرند.
شخصي به نام «عبد‌الله بن فضل هاشمي» نقل مي‌كند: به ابي‌عبد‌الله جعفر بن محمد الصادق (ع) عرض كردم:
اي فرزند رسول خدا! چگونه روز عاشورا روز مصيبت و حزن و جزع و گريه گرديد نه روزي كه در آن رسول خدا (ص) قبض روح شد يا روزي كه فاطمه (س) در آن از دنيا رحلت كرد يا روزي كه در آن اميرالمؤمنين (ع) به شهادت رسيد يا روزي كه امام حسن (ع) در آن با سم شهيد شد؟
امام (ع) فرمودند:
مصيبت شهادت امام حسين (ع) از مصيبت همه روزها بزرگ‌تر است؛ زيرا اصحاب كسا پنج تن از كريمترين مخلوقات و شريفترين آنها نزد خدا بودند. پس هنگامي‌كه نبي‌اكرم (ص) از بين ايشان رحلت كرد، اميرمؤمنان، فاطمه، حسن و حسين ماندند و مردم ايشان را تسليت ميدادند. هنگامي كه فاطمه (س) از بينشان رفت، مردم اميرالمؤمنين، حسن و حسين را به صبر امر مي‌كردند. هنگامي‌كه اميرالمؤمنين (ع) نيز از دنيا رفت، مردم حسنين (ع) را تسليت ميدادند. هنگامي كه امام حسن (ع) از دنيا رفت، مردم امام حسين (ع) را تسليت ميگفتند. اما هنگامي‌كه ايشان شهيد شد كسي از اصحاب كسا نماند كه مردم به او تسليت بگويند. پس شهادت امام حسين (ع) همچون رفتن همه اصحاب كسا و بقاي آن حضرت همچون بقاي همه آنان بود. بنابراين روز شهادت آن حضرت از نظر مصيبت از همه ايام بزرگ‌تر است.
مراجعه شود: شكست اوهام ص 152.