مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏ بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏ مَقام‏ ابراهیم‏

مَقام‏ ابراهیم‏

کلیات ... فِیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً ... ... وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلّىً .... مقام ابراهیم علیه السلام که در قرآن کریم به عنوان یکى از نشانه ‏هاى روشن آمده، از کهن‏ ت

کلیات


... فِیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً ...

... وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلّىً ....

مقام ابراهیم علیه السلام که در قرآن کریم به عنوان یکى از نشانه ‏هاى روشن آمده، از کهن‏ ترین آثار موجود در مسجدالحرام است. رنگ این سنگ میان زردى و سرخى و با ابعاد 38* 36 سانتى‏ متر، به صورت مکعب است.

بعضى از مفسّران در تفسیر آیه‏ ... فِیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ ... گفته‏ اند: مقصود از نشانه‏ هاى روشن، جاى پاى ابراهیم علیه السلام بر مقام است.

در حقیقت این مقام سنگى از بهشت بوده که ایشان بر آن ایستاده و مردم را براى حج فرا مى ‏خواندند و نیز گفته‏ اند: کسانى که در این روزگار عازم حج مى ‏شوند، نداى ابراهیم علیه السلام را در آن روز لبیک گفته‏ اند. هم‏چنین خداوند مى‏ فرماید: وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّى ...؛ «و مقام‏ ابراهیم علیه السلام را نمازگاه قرار دهید.» مفسران با استناد به روایاتى، مى‏گویند: مردم فرمان یافته ‏اند که در کنار این مقام نماز گزارند؛ ازاین‏رو، نباید نماز طواف را جلوتر از مقام خواند.

مقام قبله‌ گاه ابراهیم


ابراهیم علیه السلام فرمان یافت که آن سنگ را قبله خود قرار دهد. لذا آن را کنار دَرِ کعبه‏ گذاشت. پس از او، اسماعیل علیه السلام هم به جانب آن و رو به روى در نماز مى‏ گزارد؛ ولى پیامبر صلى الله علیه و آله مأمور شدند تا به سمت بیت‏ المقدس نماز بگزارند؛ دیرى نپایید که خداوند متعال آنچه را براى خود و پیامبرش برگزیده بود، قبله قرار داد. آن حضرت در مدینه وقتى نماز مى ‏گزاردند، روبروى ناودان؛ یعنى شمال کعبه قرار مى‏ گرفتند و پس از هجرت به مدینه، چون در مکّه حضور مى ‏یافتند رو به روى مقام مى ‏ایستادند.

 چگونگى شکل‏ گیرى مقام ابراهیم‏


درباره شکل‏ گیرى مقام ابراهیم چند وجه محتمل است:

  1. هنگام ساختن کعبه، حضرت‏ ابراهیم علیه السلام روى این سنگ مى ‏ایستاده است. در آن حال، سنگ، به اعجاز الهى، نرم و اثرپذیر شد و اثر پا بر روى آن ماند.

  1. وقتى که حضرت براى بار دوم به مکه بازگشت‏ همسر اسماعیل علیه السلام گفت: پیاده شوید تا سر شما را شستشو دهم. حضرت هنگام پیاده شدن، روى سنگ پا گذاشت و در آن سنگ اثر کرد.

  1. هنگام امتثال فرمان‏ وَأَذِّنْ فِى النَّاسِ بِالْحَجِ بالاى آن سنگ رفت و در این حال، اثر پا در سنگ پدید آمد. به هر تقدیر، اصل پاگذاشتن حضرت‏ ابراهیم علیه السلام بر سنگ صلد و سخت و فرورفتن جاى پاى مبارک وى و ماندن اثر پا در آن سنگ مسلم است و همین را معجزه آن حضرت تلقى کردند.


فضیلت مقام


  • امام‏ سجاد علیه السلام فرمود: فاصله بین رکن (حَجرالأسود) تا مقام ابراهیم، برترینِ مکان‏هاست؛
  • امام‏ باقر علیه السلام روایت شده که این‏ این مکان، نقطه آغاز نهضت جهانى حضرت‏ حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف است.  امام ‏باقر علیه السلام در این باره فرمود: حضرت‏ قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف در روز عاشورا قیام مى ‏کند، درحالى که بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل علیه السلام مردم را به بیعت با آن حضرت فرا مى‏ خواند ...؛

در روایات


  • پیامبر صلى الله علیه و آله مى‏ فرماید: «هنگامى که نزد مقام دو رکعت نماز خواندى، خداوند در برابر آن پاداش دو هزار رکعت نماز قبول شده براى تو مى‏ نویسد.»

  • امام باقر علیه السلام نیز فرمود: «دو رکعت نماز نزد مقام، معادل شش بنده آزاد کردن است.»

  • امام صادق علیه السلام فرموده است: «آنگاه که حضرت ابراهیم از ساختن کعبه فارغ شد، خداوند به او مأموریت داد تا مردم را به حج فرا بخواند، ابراهیم عرض کرد: صدایم‏ به جهانیان نمى‏ رسد، خداوند فرمود: بخوان، ندا دادن از تو و رساندن از من، ابراهیم بر مقام- که در آن زمان در کنار دیوار کعبه بود- بالا رفت، به امر خداوند ارتفاع مقام از کوه ها بلندتر شد و آن حضرت مردم را به حجّ فراخواند.» نقل است که حضرت ابراهیم براى ساختن کعبه روى این سنگ ایستاد و همچنان که دیوار کعبه بالا مى ‏رفت با اراده خداوند ارتفاع این سنگ نیز بیشتر مى ‏شد.
  • از ابن‏ عباس نقل شده که چیزى از بهشت در زمین، جز حجرالأسود و مقام ابراهیم علیه السلام نیست و آن دو، از گوهرهاى بهشت‏ اند و اگر مشرکان آن دو را لمس نکرده بودند، هیچ دردمندى به آن‏ها دست نمى‏ کشید مگر آن که خداوند وى را شفا مى ‏داد. ابوالولید از مجاهد نقل مى‏ کند که بدون طهارت نباید به مقام دست کشید؛ زیرا از آیات و نشانه‏ هاى خداوند است.

اسرار عرفانی مقام


حجرالأسود در سمت چپ و مقام‏ ابراهیم‏ علیه السلام در سمت راست زائرى است که در برابر درِ کعبه مى ‏ایستد (گرچه اکنون مقام‏ ابراهیم‏ در پشت زائر مفروض قرار مى ‏گیرد). اما نسبت به خود کعبه، اگر دیوارى که درِ کعبه در آن واقع است چهره کعبه فرض شود که رو به مردم‏ است، حجرالأسود در سمت راست خانه خدا و مقام ابراهیم در سمت چپ آن قرار دارد.

امام ‏صادق علیه السلام در بیان راز امر مزبور، در پاسخ این سؤال که چرا مردم از ارکان کعبه تنها حجرالأسود و رکن یمانى را استلام مى ‏کنند؟ فرمود: زیرا این دو به منزله سمت راست عرش است و خداى سبحان امر فرموده به استلام آنچه از سمت راست عرش اوست.

آنگاه در جواب این پرسش که چرا مقام ابراهیم در سمت چپ واقع شد؟ فرمود: زیرا در قیامت براى هریک از حضرت‏ ابراهیم و رسول‏ اکرم مقامى ویژه است و مقام حضرت ‏محمد صلی الله علیه و آله وسلم در سمت راست عرش و مقام حضرت‏ ابراهیم علیه السلام در سمت چپ عرش پروردگار واقع است.

پس از اسلام


  • بنا به برخى از اقوال، مقام ابراهیم تا فتح مکه داخل کعبه بوده و پس از فتح، رسول‏ خدا صلی الله علیه و آله وسلم آن را درآورد و کنار کعبه، نزدیک در نصب کرد. زمانى که آیه (وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلّىً‏) نازل شد، آن حضرت دستور داد تا مقام را جایى که اکنون قرار گرفته انتقال دهند. نقل‏ هاى دیگر حاکى است که تا زمان خلیفه دوم به کعبه چسبیده بوده و وى آن را به این محل منتقل کرده است. این نقل‏ هاى متفاوت، زمینه نظریه تغییر محل مقام را فراهم کرد.

  • از بررسى منابع تاریخى چنین برداشت مى ‏شود که مقام ابراهیم علیه السلام از دوران آن حضرت تاکنون به جز یک مورد جا به جا نشده و آن نیز در دوران خلیفه دوم بوده است که سیل عظیمى وارد مسجدالحرام شد. این سیل به نام «امّ نهشل» مشهور شد، چرا که وى در این سیل غرق گردید. سیل مسجد را گرفت و مقام‏ ابراهیم‏ را از جاى خود کند که بعداً آن را در پایین مکه پیدا کردند. زمانى که خلیفه از این ماجرا آگاه شد، در رمضان سال 17 به مکه آمد و پس از تحقیق از محلّ اصلى آن، مقام را به آنجا برگرداند. وى پایه‏اى ساخت و مقام را به جاى خود منتقل کرد که تا امروز همچنان در همان‏جا باقى است.
  • در سال 202 ق. نیز سیل عظیم دیگرى آمد و پایه ‏هاى مقام را خراب کرد ولى آن را از جاى خود نکند. در دوران «مهدى عباسى» براى محافظت بیشتر، پایین و بخش بالاى مقام را زر اندود و در سال 206 هجرى نیز مجدداً آن را مطلّا کردند.

  • درباره انتقال مقام به نقطه دیگر مسجد، در حوالى سال‏هاى 1377 تا 1380 قمرى، بحث‏هاى زیادى میان علماى اهل سنت صورت گرفت. ابتدا قرار بود که مقام به مقصوره‏اى که در نزدیکى باب بنى شیبه ساخته شد، منتقل شود؛ اما به دلیل مخالفت عمومى علماى اسلامى در سایر نقاط با این اقدام و تأکید بر ابقاى آن در محل قبلى والبته در مقصوره فلزى موجود دولت سعودى به اجبار پذیرفت تا آن را در بناى کوچکترى که امروزه موجود است، قرار دهد

مشخصات مقام


مقام ابراهیم علیه السلام سنگی  به ارتفاع 20 سانتی متر است که محیط سطح آن 146 سانتی متر و محیط قاعده اش 150 سانتی متر می باشد و جای پای حضرت ، به اندازۀ نصف ارتفاع سنگ ، در آن فرو رفته است . گفته مى ‏شود رنگ آن، رنگى میانه زرد و قرمز است. از زمان مهدی عباسى بدین سو، این سنگ با طلا پوشانده شد و در محفظه‏ اى قرار گرفت تا صدمه‏ اى نبیند.

محمد طاهر کردی که خود ابعاد مقام را اندازه گرفته، در کتابش می‌گوید: مقام ابراهیم علیه السلام از سنگى تشکیل شده که آنچنان سفت و محکم نیست و رنگ آن بین زرد و قرمز است که به سفیدى تمایل بیشترى دارد. سنگ مقام ابراهیم علیه السلام آنچنان سبک است که ضعیف‌ترین افراد هم مى ‏توانند آن را بردارند. این سنگ تقریباً مکعب شکل است و بیست سانتیمتر ارتفاع دارد. طول سه ضلع نزدیک به سطح آن 36 سانتیمتر و طول ضلح چهارم 38 سانتیمتر مى ‏باشد. محیط آن در سطح سنگ 146 سانتیمتر است. قاعده سنگِ مقام، کمى وسیعتر است بطورى که محیط قاعده آن به 150 سانتیمتر مى ‏رسد.

بر روى این سنگ شریف، کف پاى ابراهیم خلیل علیه السلام فرو رفته است. این فرورفتگى به مقدار نیمى از ارتفاع سنگ مى‏باشد. عمق یکى از دو پا ده سانتیمتر و دیگرى نه سانتیمتر است. اثر انگشتان پا بر اثر گذشت زمان محو شده و هم اکنون در این جاى پا دیده نمى ‏شود اما با کمى دقّت، اثر پاشنه پاها قابل تشخیص است.

این دو نقطه بر اثر کثرت دست کشیدن مردم و تبرک جستن به آن، از ناحیه کف‏ پا (شکم پا) وسیعتر شده است. البته پیرامون جاى پا به وسیله پوششى نقره‏اى پوشانده شده است. طول هر یک از جاى دو پا از سطح سنگ و نقره 27 سانتیمتر و عرض هر کدام از آنها 14 سانتیمتر است. اما طول هریک از اثر دو پا از پایین و کف 22 سانتیمتر و عرض هر یک از آنها 11 سانتیمتر مى‏ باشد. میان این دوجاى پا، فاصله باریکى حدود یک سانتیمتر وجود دارد که با گذشت زمان براثر دست کشیدن مردم، باریک شده است. همچنانکه اثر دو پا نیز به علت تبرّک جستن مردم در طول این چهار هزار سال فراختر گردیده ‏است.


 تزیین مقام


نخستین بار مقام در نیمه دوم قرن دوم با طلا تزیین شد. در این زمان وقتی که مقام ابراهیم از زمین برداشته شد، به دلیل سستى، سنگ آن آسیب دید؛ پرده ‏داران به طور کتبى جریان را براى خلیفه عباسى گزارش کردند و بیم خود را از فروپاشى آن اعلام داشتند. او نیز هزار دینار فرستاد که با استفاده از این مبلغ، از بالا و پایین آن را محکم کردند.

پس از آن در سال 236 بر طلاکارى ‏هاى آن افزوده شد و روى زیورهاى قبلى، زیور شد.

مدتی بعد در سال 251 ق. خلیفه وقت طلاهای مقام را برای تامین هزینه ی مقابله با قیام یکی از علویون از جاکند و با آنها سکه ضرب کرد. از این رو در سال 256 مجددا آنرا آراستند.

ساختمان یا مقصوره مقام.


  • مقام ابراهیم چنان که امروز ثابت است، در گذشته ثابت نبوده است. بلکه در موسم حج آن را براى محفوظ ماندن به درون کعبه منتقل مى ‏کردند. روى آن قبّه ‏اى چوبین بوده که آن را هم در برخى از موسم ‏هاى حج بر مى ‏داشتند و به جاى آن قبّه ‏اى از آهن مى‏ گذاشتند. فاسى مى‏ گوید روشن نیست که از کى مقام در جایش ثابت مانده.
  • سدنه کعبه ضمن نامه‏ اى به مهدى عباسی نوشتند که سنگ مقام‏ ابراهیم‏ در حال از هم پاشیدگى است و او دستور داد اجزاى آن را با نقره به هم پیوستند. بعدها برای حفاظت بیشتر از مقام، بر روى این محل، بنایى بزرگ از آجر و سنگ و چوب بنا شد که اطراف آن را با آیات قرآن مزیّن کرده بودند.
  • متوکل دستور ساخت جایگاه مقام‏ ابراهیم‏ را داد و براى آن هشت هزار مثقال طلا و هفتاد هزار درهم نقره براى استوار کردن آن هزینه کرد. بار دیگر على بن حسین عباسى شروع به تجدید آن کرده، دو طوق یکى از طلا با 1992 مثقال و یکى از نقره براى آن قرار داد. همچنین آن سنگ را که به هفت قطعه تقسیم شده بود با جیوه ذوب شده به هم چسباند تا محکم شود.
  • درباره ویژگى ساختمان مقام در گذشته در شفاءالغرام آمده است: در حال حاضر گنبدى بلند، از چوب ثابت و قائم بر چهار ستون سنگى تراش شده است که میان این ستون‏ها از چهار سو دریچه‏ هایى آهنى قرار دارد؛ از سمت شرق وارد مقام مى ‏شوند و دور تا دور این گنبد داراى نقش و طلاکارى شده و سقف آن با آهک سفید گردیده است. جاى نماز در حال حاضر، سقف گونه ‏اى (ساباط) سوار بر چهار ستون است که دو ستون مربوط به گنبد است که سمت زمینى آنها نقش‏دار و طلاکارى است و سمت بالاى آنها با آهک سفید شده است. تازه‏ترین زمانى که این قسمت مرمّت شد، رجب سال 810 است.

مقام در میان این چهار پنجره آهنى، درونِ گنبدى آهنى، که در زمین ثابت شده، واقع است؛ گنبدى که روى آن قرار دارد نیز با سُرب ریخته شده در زمین، ثابت گشته به طورى که جز با کلنگ و تیشه نمى‏ توان گنبد آهنى را از جاى خود در آورد. و چه بسا این گنبد آهنى که در حال حاضر مقام درون آن قرار گرفته، همان گنبدى باشد که به هنگام آمدن حجاج به مکه، روى مقام قرار داده مى ‏شد تا مورد حفاظت قرار گیرد؛ زیرا به گفته ابن‏ جبیر ازدحام و یورش جمعیت را بیشتر تحمّل مى ‏کرد.

او اظهار مى ‏دارد که در زمان سفرش، مقام در جایى ثابت نبوده و جابجا مى ‏شده است؛ گاهى در کعبه و در همان جایى که پلّکانى منتهى به پشت بام کعبه در آن قرار داشت، نهاده مى ‏شد و گاهى نیز در همین جایى که اکنون واقع است، درون گنبدى چوبى، قرارش مى ‏دادند و هنگامى که موسم حج فرا مى‏ رسید، گنبد چوبى را برمى‏ داشته و به جاى آن گنبدى مى‏ گذاشتند.

  • درگذشته بر روی مقام ابراهیم­­ ، فضایی سرپوشیده با ابعاد 3×6 به نام « مصلی» ساختند که چون در هنگام ازدحام جمعیت، مانع طواف بود، در سال1346 ش( 1387 ق.)آن را خراب کرده و به جای آن سازه­ای استوانه­ای شکل قرار دادند.

محمدطاهر کردی جریان تخریب ساختمان مصلی را این‌گونه گزارش می‌دهد:

کنگره «رابطة العالم الاسلامى» در جلسه یازدهم خود، که در تاریخ 25 ذى‏حجه سال 1384 هجرى در مکه تشکیل شده بود، تصمیم گرفت مقام ابراهیم را از وضعیت قبلى خود خارج ساخته، آن را در زیر محفظه‏ اى شیشه‏ اى (همانند وضع کنونى آن) قرار دهد.

از این پس عملیات بازسازى مقام ابراهیم در روز یکشنبه 12 رجب سال 1387 هجرى آغاز شد. در این عملیات ابتدا پنجره آهنى که در اطراف مقام ابراهیم علیه السلام قرار داشت برداشته شد. این پنجره آهنى قدیمى، داراى سه متر طول، سه متر عرض و سه متر ارتفاع بود.

در روز دوشنبه سیزدهم رجبِ همان سال، وقتى کارگران خاک و سنگ این قسمت را برداشتند، مشاهده کردند که مقام شریف بر قاعده‏اى از سنگ مربع به طول پنجاه سانتیمتر قرار گرفته است. این سنگ نیز به وسیله چهار سنگ قوى و ضخیم از اطراف، محکم و استوار گردیده و حدود نیم متر از زمین مطاف پایین‏تر قرار گرفته بود. گمان مى ‏رود که این سنگ پس از سیل «امّ نهشل» به وسیله عمر بن خطاب در ساختمان مقام قرار داده شده باشد. کارگران به این سنگ دست نزده و آن را به همان وضعیت پیشین قرار دادند.

  •  سازه‌ی روی مقام، که آن را مقصوره می نامند، پس از 30 سال با مقصورۀ دیگری تعویض شد که تاکنون در مسجدالحرام وجود دارد. پس از تخریب ساختمان مقام ومصلی ،7 متر عقب تر سایبانی تقریبا با همان ابعاد مصلی ساختند تا حجاج نماز طواف خود را آنجا به جا آورند. البته این سایبان نیز درسال 1358ش. (1399ق.) ،به همان دلیل تخریب شد. 
  • مقصوره قبلى در موزه حرم در مکه مکرمه نگاهدارى مى‏شود.

پرده مقام‏ ابراهیم‏ علیه السلام


  • جامه مقام ابراهیم علیه السلام‏ و آغاز پیدایش آن و قرار گرفتنش بر مقام، که ترجیحاً نخستین جامه‏اى که بر مقام قرار گرفت به دوران ممالیک برمى‏گردد.
  • محمد طاهر کردی پرده مقام رادر دوران عثمانی این‌گونه گزارش می‌کند:

حاشیه این پرده به وسیله تارهاى نقره و طلا همانند پرده کعبه معظمه بافته شده بود و پرده یاد شده را همواره بر روى صندوق چوبى که در داخل پنجره آهنى، بر روى سنگ مقام قرار داشت، مى ‏انداختند. این پرده همه ساله به همراه پرده کعبه، در دوران عثمانیان، از مصر به مکه ارسال مى ‏شد که در این دوره، گاه اتفاق مى ‏افتاد هر پنج سال یکبار براى مقام پرده‏اى فرستاده مى‏ شد. سپس در سال‌هاى اخیر ارسال پرده مقام قطع شد، بطورى ‏که پرده مقام در سال 1387 هجرى مربوط به سی‌سال قبل بود.

جهت قبله ایران


این هم افزودنى است که ایرانیان برابر مقام ابراهیم به سوى کعبه نماز مى ‏خوانند؛ یعنى جهت جغرافیایى ایران به سمت قبله، در زاویه میان ضلع حجر الاسود و رکن عراقى است.

 منابع جهت مطالعه :


  • حج و عمره در قرآن و حدیث
  • تاریخ مکه ازرقی
  • شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام‏
  • التاریخ القویم لمکة و بیت الله الکریم یا ترجمه فارسی آن با نام کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ
  • آثار اسلامی مکه و مکدینه
  • تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه
  • اسرار عرفانى حج
  • سرزمین یادها و نشانه‏ها
  • جرعه‏اى از صهباى حج
  • موزه و پرده بافی مکه مکرمه

 


| شناسه مطلب: 84154







نظرات کاربران