چرا وهابیان خدا را محتاج اعضا و جوارج چون انسان پنداشته اند؟

 

ابن تيميه در كتاب منهاج السنه[1] و ديگر آثارش  به صراحت تمام مي گويد خداوند داراي دو دست است كه هركدام از اين دو دست كار مخصوص به خودشان را انجام مي دهد وبه كار همديگر دخالت نمي كند در اين رابطه حديثي از ابوهريره نقل مي كند و آن را صحيح مي داند و در كتاب«دقايق التفسير» مي گويد: خداوند در روز قيامت دست خود را داخل آتش جهنم مي كند و هركه را بخواهد بيرون مي آورد «... و انه يدخل في النار يده حتي يخرج من اراده[2]»  

  ابن قيم در « صواعق المرسله » مي گويد : خداوند آسمان را با يك دستش گرفته و زمين را با دست ديگرش گرفته است[3] و در جاي ديگر مي گويد خداوند سه چيز را مخصوصا با دست خودش خلق كرده است , يكي آدم و ديگري جنت فردوس و از سومي نام نبرده است[4]

اين عقيده چگونه با توحيد سازگار­است؟ آيا وهابيت قادر به پاسخ دادن به اشكالاتي كه مترتب بر اين پندار است خواهد بود؟ اگر خداوند «العياذ بالله» داراي دست هاي به اين ويژگيها باشد ، حتما نيازمند به آنها مي باشد، بنابراين نيازمندي و احتياج خداوند را چگونه توجيه خواهد نمود؟ در حاليكه او غني بالذات است و به هيچ چيزي نيازمند ومحتاج نمي باشد. (إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ)[5]

  غزالي يكي از دانشمندان اهل سنت در نقد اينگونه پندارها مي گويد: دست و يا عضوي با ويژگيهاي كه در انسان وجود دارد در باره خداوند متعال محال است و خداوند از اين امور مبرا ست , اگر كسي به ذهنش خطور كند كه خداوند جسمي مركب از اعضا ست , بت پرست است ؛ زيرا هر جسمي افريده خداست , و پرستش آفريده گان كفر است و اگر بت پرستي كفر به شمار مي رود , بدين سبب است كه بت مخلوق است.[6]

---