آیا انتخاب نام‌هایی چون (غلام حسین) یا (عبدالرسول) یا (عبدالزهرا) درست است؟
میان شیعیان، از دیرباز، برخی نام‌ها مانند «عبدالعلی»، «عبدالرسول» و «عبدالزهرا» رایج بوده است. وهابیت از این رسم، علیه شیعه استفاده تبلیغاتی کرده و یکی از شبهه‌هایی که در موسم حج به آن دامن می‌زنند، همین
ميان شيعيان، از ديرباز، برخي نام‌ها مانند «عبدالعلي»، «عبدالرسول» و «عبدالزهرا» رايج بوده است. وهابيت از اين رسم، عليه شيعه استفاده تبليغاتي كرده و يكي از شبهه‌هايي كه در موسم حج به آن دامن مي‌زنند، همين مسئله است. آنها به زائران مي‌گويند شما به جاي اينكه بنده خدا باشيد، بنده «علي»، «رسول» و «زهرا» هستيد؛ چون «عبد»، به معناي بنده است.
× پاسخ
نام افراد، گرايش‌ها و عقايد آنها را نشان مي‌دهد. نام‌گذاري به عبدالحسين و عبدالعلي و ديگر اسامي شبيه آن، گونه‌اي از اظهار ارادت است؛ يعني چنان‌كه عبد از مولاي خود فرمان مي‌برد، شخصي كه غلام حسين يا عبدالرسول يا عبدالزهرا نام دارد، خود را مطيع اوامر امام و هادي خود و خليفه و جانشين پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) ميداند. عبوديت و بندگي خالصانه، امام حسين را در درگاه خداوند مقرب كرد. دلبستگي شيعيان به ايشان نيز در نتيجه همين تقرب و مقام است. كسي كه از سر ارادت به امام‌حسين(عليه السلام)، فرزندش را عبدالحسين مي‌نامد، حسين(عليه السلام) را خدا و رب نمي‌داند، بلكه اين نام‌گذاري از باب تشبيه رايج در ادبيات است؛ تشبيه رابطه خود با امام‌حسين(عليه السلام) به رابطه عبد و مولاي عرفي. چنين كسي خود را مطيع و پيرو امام و خليفه پيامبر(صلي الله عليه و آله) ميداند. به كار بردن عبارت‌هاي استعاري و تشبيهي در عرف اهل زبان و در ادبيات همه ملل و اقوام رايج است. براي نمونه، هنگامي‌كه دوست كسي پس از روزها يا سال‌ها، ناگهان از در منزل وارد شود، به او مي‌گويد: «ماه طلوع كرد» يا مي‌گويد: «ستاره سُهيل ديده شد». اين تشبيه‌ها براي بيان معاني ويژه‌اي به كار مي‌روند. بنابراين، عبدالحسين، يعني مطيع و پيرو امام‌حسين(عليه السلام)؛ چنان‌كه عبد و غلام از مولاي خود اطاعت و پيروي مي‌كند.[1]
[1]. شكست اوهام، رحمت‌الله ضيائي، ص17.