چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟ چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟

چرا اهل تسنن در نماز آمین می‌گویند؟

اهل سنت بر خلاف شیعه پس از قرائت سوره حمد، در نماز «آمین» می‌گویند. ×  پاسخ «آمین» به معنای استجب (استجابت کن) است. اهل تسنن گفتن «آمین» را پس از سوره حمد، سنت می‌دانند؟ چه در نماز باشد و چه د

اهل سنت بر خلاف شيعه پس از قرائت سوره حمد، در نماز «آمين» مي‌گويند.

×  پاسخ

«آمين» به معناي استجب (استجابت كن) است. اهل تسنن گفتن «آمين» را پس از سوره حمد، سنت مي‌دانند؟ چه در نماز باشد و چه در غير نماز، ولي استحباب آن در نماز بيشتر است. دليل آن نيز روايت‌هايي است كه در اين زمينه نقل كرده‌‌اند؛ براي مثال، ابوداوود و ترمذي از وائل بن حُجر نقل كرده‌اند: «پشت سر رسول خدا(صلي الله عليه و آله) نماز مي‌خواندم، وقتي پيامبر «ولاالضّالّين» را گفت، همه آمين گفتند و صداي خود را كشيدند». بخاري نيز از ابوهريره نقل كرده است: «وقتي امام جماعت «وَلَاالضَّالّين» مي‌گويد، آمين بگوييد؛ زيرا كسي كه سخنش همراه با سخن ملائكه باشد، گناهان گذشته و آينده‌اش بخشوده مي‌شود». بحثي كه در اين زمينه وجود دارد، بلند يا آهسته گفتن «آمين» است.

امام جماعت و كسي كه نماز را فرادي مي‌خواند، مي‌تواند در صورت جهر به قرائت، آمين را نيز بلند بگويد، ولي درباره جهر به آمين در نماز جماعت، به‌وسيله ماموم، اختلاف نظر است. برخي بلند گفتن آمين و پيروي از امام را لازم دانسته و عده‌اي مانند حنفي‌ها اخفات آن را واجب شمرده‌‌اند.[1]

گفتني است فقهاي شيعه، گفتن آمين را پس از سوره حمد در نماز، حرام و مبطل نماز دانسته‌‌اند.[2] روايت‌هاي گوناگوني در نهي از گفتن آمين پس از «وَلا الضّالّين» از
اهل بيت(عليهم السلام) وارد و به جاي آن ذكر «الحمد لله ربّ العالمين» سفارش شده است.[3]
 
 

 
[1]. المجموع، نووي، ج3، ص371؛ فتح العزيز، ج3، ص347؛ موسوعة الفقه الاسلامي و ادلّته، ج1، ص652.

[2]. الخلاف، شيخ طوسي، ج1، ص332‌؛ و مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة، ج7، صص 119 ـ122.

[3]. الكافي، ج3، ص445‌؛ الاستبصار فيما اختلف من الأخبار، ج1، ص318.

 


| شناسه مطلب: 85954







نظرات کاربران