قرآن امام علی (علیه السلام)
ابوبکر با مرتدان جنگید، ولی علی درحالی‌که خلیفه بود قرآنی که پیامبر بر او املا کرده بود را از ترس اینکه مردم مرتد می‌شوند، بیرون نمی‌آورد... . پاسخ 1. مشخص نیست که نویسنده، در مورد چه قرآنی سخن می‌گوید و در این زمینه به منبع
ابوبكر با مرتدان جنگيد، ولي علي درحالي‌كه خليفه بود قرآني كه پيامبر بر او املا كرده بود را از ترس اينكه مردم مرتد مي‌شوند، بيرون نمي‌آورد... .
پاسخ
1. مشخص نيست كه نويسنده، در مورد چه قرآني سخن مي‌گويد و در اين زمينه به منبعي هم ـ اعم از شيعي و غير شيعي ـ استناد نكرده است.
2. اگر منظور قرآني جز قرآن موجود باشد، سخن باطلي است؛ زيرا شيعه به يك قرآن بيشتر عقيده ندارد. اما اگر منظور، قرآني باشد كه علي عليه السلام پس از رحلت رسول خدا صلي الله عليه و آله گردآوري كرده، همين قرآن موجود بوده كه در آن، بعضي توضيح‌ها و نيز تفسير رسول خدا صلي الله عليه و آله ذيل برخي از آيه‌ها آمده بود.
البته علي عليه السلام پس از جمع‌آوري قرآن، آن را در مسجد پيامبر صلي الله عليه و آله به مسلمانان ارائه كرد اما خليفه اول وجود آن را به صلاح خود نديد و آن را به علي عليه السلام باز گرداند.
عليها السلام . اگر منظور، تفسير و تأويل بعضي از آيه‌هاي قرآن باشد كه رسول خدا صلي الله عليه و آله به علي عليه السلام املاء كرده بود، بايد در نظر داشت كه برخي از مسلمانان تحمل بسياري از حقايق را نداشتند و اگر عرضه مي‌شد، دچار انحراف فكري و اعتقادي مي‌شدند.
اهل سنت نمونه‌هايي از اين موارد را از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل كرده‌اند: رسول خدا صلي الله عليه و آله به علي عليه السلام فرمود:
وَ الّذي نَفْسي بِيَده لَولاَ اَنْ تَقولَ طائفٌ مِنْ اُمّتي فيك ما قالتِ النّصارى فِي ابْن مريمَ لَقُلتُ الْيومَ فِيك مَقالاً لاتَمرُّ بِمَلأٍ مِنَ المُسلمينَ إلّا اَخَذوا التُّرابَ مِنْ تَحتِ قدَميْك لِلْبركة.[1]
به خدا سوگند اگر ترس آن نبود كه عقيده‌اي كه در نصارا در مورد حضرت عيسي عليه السلام به وجود آمد [و براي او مقام خدايي قائل شدند]، امت من نيز در مورد تو پيدا كنند، فضيلت‌هايي از تو نقل مي‌كردم كه از هيچ طايفه‌اي از مسلمين عبور نمي‌كردي، مگر آنكه خاك زير پايت را براي تبرك برمي‌داشتند.
پس آنچه در اين زمينه صحيح است اينكه، نبايد زمينه ارتداد افراد را فراهم كرد، اما، اين بدان معنا نيست كه بايد همة حقايق را با مردم در ميان گذاشت؛ زيرا بسياري از آنان تحمل و ظرفيت پذيرش آن را ندارند و دچار انحراف مي‌شوند.
علي عليه السلام نيز اهل ترس نبود، بلكه بر اساس فرموده رسول خدا صلي الله عليه و آله با افردي چون اصحاب جمل، صفين و نهروان جنگيد؛ زيرا آنها حاضر نبودند تحت اطاعت اولي الامر مسلمين باشند.
[1]. المعجم الكبير، ج1، ص320؛ شرف النبي، ص 293؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابي‌الحديد، ج 9، ص 168.