ولایت علی علیه السلام در قرآن
اگر ولایت علی[ علیه السلام ] و فرزندانش از ارکان ایمان است... چرا این رکن بزرگ، به صراحت در قرآن بیان نشده است...؟ پاسخ همه چیز به صراحت در قرآن نیامده در عین حالی که کم اهمیت هم نیستند؛ مانند تعداد رکعت‌های نماز، تعداد طواف بر کعبه و سعی و...
اگر ولايت علي[ عليه السلام ] و فرزندانش از اركان ايمان است... چرا اين ركن بزرگ، به صراحت در قرآن بيان نشده است...؟
پاسخ
همه چيز به صراحت در قرآن نيامده در عين حالي كه كم اهميت هم نيستند؛ مانند تعداد ركعت‌هاي نماز، تعداد طواف بر كعبه و سعي و...
وقتي خداوند اطاعت از دستورهاي رسول خدا صلي الله عليه و آله را همچون دستورهاي خود واجب اعلان مي‌كند و مي‌فرمايد: {أَطِيعُوا اللهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ...}؛ «اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد رسول خدا را» (نساء: 5 صلي الله عليه و آله )، و از جانب ديگر به صراحت پيامبرش را مبيّن و مفسر آيات قرآن مي‌داند:
{وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ} (نحل: 44)
و بر تو نيز قرآن را نازل كرديم تا آنچه را كه به سوي مردم نازل شده است را براي آنها روشن سازي.
بنابراين رسول خدا صلي الله عليه و آله مفسر و مبيّن قرآن است و در تبيين قرآن، برخي از آيات را درباره ولايت علي عليه السلام تفسير نموده است. پس چه تفاوتي مي‌كند كه در قرآن بدان تصريح شده باشد يا در سخنان رسول خدا صلي الله عليه و آله ؟!
كساني كه شمشير بر گردن علي عليه السلام گذاشتند و قسم ياد كردند كه اگر بيعت نكند او را مي‌كشند، با آن همه فضايلي كه از رسول خدا صلي الله عليه و آله در مورد علي شنيده بودند، و كساني كه هيزم خواستند تا خانه فاطمه عليها السلام را با اهلش آتش بزنند، با آن همه فضايلي كه در مورد فاطمه مي‌دانستند، با آنكه مي‌دانستند فاطمه پاره تن رسول خدا صلي الله عليه و آله است به او رحم نكردند، اگر نام و خلافت علي عليه السلام بي‌پرده در قرآن مي‌آمد، مگر مانع آنان از غصب خلافت مي‌شد و مي‌گذاشتند قرآن سالم بماند؟
مگر اهل سنت روايت‌هاي رسول خدا صلي الله عليه و آله را كه در بيان ولايت علي عليه السلام بود، پذيرفتند، كه اگر در قرآن مي‌بود مي‌پذيرفتند؟ مگر روايت‌ها را توجيه نمي‌كنند؟ مگر آيه‌هاي ولايت و... را به دلخواه خود تأويل نمي‌كنند؟
قرآن در آيه‌هاي متعددي به ولايت علي عليه السلام پرداخته است و بيشتر اهل سنت نيز يكي از مصاديق آن آيه‌ها را علي عليه السلام ، دانسته‌اند؛ از جمله:
1. آيه «تطهير»: بهترين جانشينان رسول خدا صلي الله عليه و آله كساني هستند كه از هر آلودگي و خطايي پاك و مطهر باشند و آيه تطهير درباره تطهير اهل بيت: است كه يكي از مصاديق آن علي عليه السلام است.[1]
2. آيه «ولايت»: خداوند پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله كسي را به ولايت مؤمنان معرفي كرده كه در حال ركوع انگشتري خود را صدقه داده و بنا به نوشته مفسران اهل سنت، اين شخص علي بن ابي‌طالب عليه السلام بوده است.[2]
عليها السلام . آيه «تبليغ» (مائده: عليها السلام ): پس از نزول اين آيه، رسول خدا صلي الله عليه و آله دست علي عليه السلام را گرفت و فرمود: «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»[3]؛ «كسي كه من مولاي اويم اين علي مولاي اوست». آيا عالمان اهل سنت اين دلايل را پذيرفتند يا به توجيه و تأويل پرداختند.