فتوحات صحابه
اگر آن‌گونه که شیعه می‌گوید، اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله دشمن یکدیگر بودند و هر یک برای رسیدن به خلافت می‌کوشیدند و...، هزاران نفر در زمان اصحاب، مسلمان نمی‌شدند و مناطق بسیاری از جهان به دست آنها فتح نمی‌شد. پاسخ
اگر آن‌گونه كه شيعه مي‌گويد، اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله دشمن يكديگر بودند و هر يك براي رسيدن به خلافت مي‌كوشيدند و...، هزاران نفر در زمان اصحاب، مسلمان نمي‌شدند و مناطق بسياري از جهان به دست آنها فتح نمي‌شد.
پاسخ
اصحاب، دشمن يكديگر نبودند و همه آنها طمع خلافت نداشتند. اين موضوع تنها به چند نفر محدود مي‌شود كه براي به دست آوردن خلافت، حتي صبر نكردند غسل بدن پيامبر صلي الله عليه و آله تمام شود، بلكه جنازه رسول خدا صلي الله عليه و آله را روي دست علي عليه السلام گذاشتند. آنها با عجله به سقيفه رفتند و با زور و تهديد و ارعاب، از عده‌اي بيعت گرفتند و خود را خليفه مسلمانان ناميدند. از اين‌رو، وقتي به علي عليه السلام گفتند: خليفه تو را مي‌خواند، ايشان فرمود: «لسريع ما كذبتم»[1]؛ «چه زود به رسول خدا تهمت زديد و خود را جانشين او معرفي كرديد؟»
همكاري و فداكاري مسلمانان در جنگ با ساير كشورها به‌خاطر اسلام بود نه به جهت پيروي از برخي صحابه.
توفيق تشرف هزاران نفر به دين مقدس اسلام، دليل حقانيت اصحاب نيست. وقتي مردم، اسلام را حق مي‌دانستند، آن را مي‌پذيرفتند و برايشان تفاوتي نداشت كه كساني كه در رأس هستند مسلمان واقعي‌اند يا ظاهري.
عده‌اي از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله در زمان خود پيامبر هم منافق بودند، آيا مي‌توان گفت چرا عده‌اي به پيامبر ايمان آوردند؟ بنابراين مسلمانان بعد از رسول خدا به اصحاب پيامبر ايمان نمي‌آورند، بلكه به دين خدا و رسول خدا صلي الله عليه و آله مؤمن مي‌شدند؛ چه ساير اصحاب منافق باشند يا مؤمن.
همچنان‌كه اگر كسي از سر ريا و نفاق، اسلام را تبليغ كند و كساني بر اثر همين تبليغ آن را بپذيرند، آيا مي‌شود گفت كه اگر آن تبليغ از سر ريا و نفاق بود، چگونه اينان ايمان آوردند؟
[1]. الامامة و السياسه، ج 1، ص 30.