تقیّه امام صادق علیه السلام در اظهار محبت به ابوبکر
در بعضی منابع شیعه آمده است: «زنی از جعفر صادق[ علیه السلام ] پرسید: آیا ابوبکر و عمر را دوست بدارم؟ پاسخ داد: آری! آن زن گفت: وقتی به لقای پروردگارم بروم می‌گویم که تو مرا به دوست داشتن آنها امر کردی. جعفر صادق گفت: آری!». پاسخ یکی
در بعضي منابع شيعه آمده است: «زني از جعفر صادق[ عليه السلام ] پرسيد: آيا ابوبكر و عمر را دوست بدارم؟ پاسخ داد: آري! آن زن گفت: وقتي به لقاي پروردگارم بروم مي‌گويم كه تو مرا به دوست داشتن آنها امر كردي. جعفر صادق گفت: آري!».
پاسخ
يكي از روش‌هاي اهل بيت: «تقيه» بود هرگاه افرادي مطالبي را به قصد جاسوسي و بهانه‌گيري از اهل بيت: مي‌پرسيدند، آنها به گونه‌اي پاسخ مي‌دادند كه توطئه خنثي شود و بهانه به دست دشمنان نيفتد.
ماجراي آن زن نيز اين‌گونه است. در رجال كشي و بحار الانوار در ادامه اين حديث آمده است كه:
وقتي آن زن از حضور امام صادق عليه السلام خارج شد، امام فرمود: من احتمال دادم
او برود و سخن مرا به ديگران خبر بدهد. سپس به درگاه الهي عرض كرد: پروردگارا! من از بسياري افراد، در دنيا و آخرت نزد تو اعلان برائت مي‌نمايم.[1]
او برود و سخن مرا به ديگران خبر بدهد. سپس به درگاه الهي عرض كرد: پروردگارا! من از بسياري افراد، در دنيا و آخرت نزد تو اعلان برائت مي‌نمايم.[1]
پس پاسخ امام صادق عليه السلام نه در بيان حقيقت، بلكه از سر تقيه بود.
[1]. رجال كشي، ص 241؛ بحارالانوار، ج 30، ص 241.