معیار رد روایات در شیعه

روايت‌ها و احاديث بسياري، در كتب شيعه، از اهل بيت[:] نقل شده كه با روايت‌هاي اهل سنت مطابق است، اما شيعيان اين روايت‌ها را به بهانه اينكه از سر تقيه گفته شده‌اند، تاويل مي‌كنند؛ زيرا با ميل و هواي نفس آنها سازگار نيست.

1. يكي از معيارهاي شيعه در پذيرش احاديث، اعتبار سند آنهاست؛ اگر سند روايتي، از اهل سنت يا از مذهب ديگري جز شيعه باشد، اما مورد اعتماد و اطمينان باشد، شيعه، آن حديث را «موثق» مي‌داند.

2. همان‌طور كه شما، براي پذيرش روايت معيار و اصول مشخصي داريد و هر روايتي كه برخلاف آن باشد را حتي از راويان معتبر شيعه هم نمي‌پذيريد، شيعه نيز براي پذيرش روايت ملاك‌هاي مشخص خود را دارد و از آنها چشم‌پوشي نمي‌كند.

 عليها السلام . تعصب شما در پذيرش روايت به مراتب شديدتر از شيعيان است؛ به طوري كه روايت‌هايي از منابع اهل سنت را كه با تمام معيارها و قرائن و شواهد صحيح است، صرف اينكه يكي از راويان آن، متهم به شيعه بودن است، رد مي‌كنيد. براي نمونه واقدي را صرفاً به دليل اينكه گفته: «علي معجزه رسول خداست، همان‌طور كه عصاي موسي و زنده‌شدن مردگان به دست عيسي معجزه بود» به او نسبت تشيع داده و روايت‌هاي او را رد مي‌كنيد و... .

4. تقيه در مذهب شيعه امري قطعي است. امامان معصوم: در بعضي موارد از روي تقيه سخني مطابق عقايد حاكمان جور بني‌اميه و بني‌العباس بيان مي‌كردند. بنابراين برخي روايت‌هاي اهل بيت را كه براساس تقيه گفته شده و با ضوابط و معيارهاي خاص شناخته مي‌شود معتبر نيست، بلكه به رواياتي عمل مي‌شود كه از روي تقيه بيان نشده باشد.