سهو و خطای امامان

عالم شیعه محمدباقر مجلسی در کتاب بحارالانوار، ج25 گفته است: «نفی خطا و سهو از امامان مشکل است و بلکه از بعضی روایات چنین مطلبی محتمل است». پاسخ مرحوم علامه مجلسی در آدرس یاد شده ـ بحارالانوار، ج25، ص علیها السلام 51 ـ سهو و خطا را به اهل

عالم شيعه محمدباقر مجلسي در كتاب بحارالانوار، ج25 گفته است: «نفي خطا و سهو از امامان مشكل است و بلكه از بعضي روايات چنين مطلبي محتمل است».

پاسخ

مرحوم علامه مجلسي در آدرس ياد شده ـ بحارالانوار، ج25، ص عليها السلام 51 ـ سهو و خطا را به اهل بيت: نسبت نمي‌دهد بلكه مي‌فرمايد: «از بعضي روايات و آيات صدور سهو از ائمه قابل برداشت است كه ما در جلد 6 (جلد 1 عليه السلام  چاپ جديد) به‌طور مبسوط بحث كرديم. اگر خواستيد به آنجا مراجعه نماييد».

علامه مجلسي در بحارالانوار، جلد 1 عليه السلام ، ص عليها السلام 4، باب 15. تحت عنوان «عصمته و تأويل بعض مايوهم خلاف ذلك» بحث عصمت رسول خدا صلي الله عليه و آله  را مطرح كرده است. وي ابتدا آياتي كه موهم خطا و سهو رسول خدا صلي الله عليه و آله  است را نقل كرده و سپس راه‌هاي رفع اين شبهات را به طور مبسوط توضيح داده است.

ايشان در صفحه  صلي الله عليه و آله  عليه السلام  باب 16 بحث ديگري را تحت عنوان «سهوه و نومه صلي الله عليه و آله  عن الصلاة» آورده و رواياتي را كه بيانگر وجود سهو رسول خدا صلي الله عليه و آله  در نماز و يا خواب ماندن رسول خدا بر نماز صبح مي‌باشد نقل و اين روايات را نيز با بيان نقاط ضعف و بررسي زواياي اين روايات آنها را نيز رد كرده است.

آن‌گاه در جلد 25، ص 1 صلي الله عليه و آله 1، باب 6 بحثي مبسوط را در مورد عصمت امامان: تحت عنوان «عصمتهم و لزوم عصمة الامام عليه السلام » آورده و در اين بحث نيز عصمت را براي امامان: اثبات و هرگونه خطا و اشتباه را از وجود مقدس امامان به دور دانسته است.

با توجه به اينكه مرحوم علامه مجلسي در جلد 25، ص  عليها السلام 50، باب 11 بحثي را تحت عنوان «نفي السهو عنهم:» ـ در نفي سهو و فراموشي از امامان: ـ آورده كه پس از نقل رواياتي در اين مورد به مباحث گذشته اشاره نموده و خلاصه آن را نقل مي‌‌كند، ما نيز خلاصه گفتار علامه مجلسي را از زبان و قلم خود آن بزرگوار نقل مي‌كنيم: علامه مجلسي مي‌فرمايد:

گفتار مربوط به عصمت اهل بيت: از هر نوع خطا و سهو و فراموشي در جلد 6 گذشت و خلاصه آن گفتار اين بود كه: تمام علماي شيعه بر اين عقيده اتفاق‌نظر دارند كه انبيا و امامان: از هر نوع گناه كوچك و بزرگ، عمدي، سهوي و اشتباهي و فراموشي منزه و به دور هستند چه قبل از نبوت و امامتشان و چه بعد از آن بلكه از هنگام تولد تا لحظه‌اي كه خدا را ملاقات مي‌نمايند.

پس از آن روايتي را از علي عليه السلام  نقل مي‌كند كه آن حضرت در بيان صفات امام چنين مي‌فرمايد:

... فَمِنْها اَنْ يُعْلَمَ الاِْمامُ المُتَوَلّي عَلَيْهِ اَنَّهُ مَعْصُومٌ مِنَ الذُّنُوبِ كُلّها صَغيرِها وَكَبيرِها لايَزِلُّ في الْفُتْيا وَلا يُخْطئُ في الْجوَابِ وَلا يَسْهُو وَ لايَنْسى وَ لا يَلْهُو بِشيْءٍ مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا...[1]

از جمله صفات امامي كه ولايتش لازم است اين است كه: او از هر گناه كوچك و بزرگ منزه و معصوم است در اظهار نظرها، «علم دين» از او زايل نمي‌شود، در جواب مسائل، خطا نمي‌كند و سهو و فراموشي به او دست نمي‌‌دهد و در امور دنيا گرفتار لهو نمي‌گردد... .

اما شما وهابيون براي اينكه كتمان حق و اشاعه باطل نماييد و انبياي معصوم و امامان معصوم معرفي شده از سوي خدا و رسول خدا صلي الله عليه و آله  را به گناه متهم سازيد، حاضر نيستيد عين گفتار علماي شيعه را درست نقل كنيد!

و اي كاش تنها در نقل قول علماي شيعه به چنين خيانتي آلوده مي‌شديد، بلكه در نقل گفتار رسول خدا صلي الله عليه و آله  و علماي خودتان نيز دست به كتمان حقايق زده و پيروان خود را از فهم حقيقت دور نگه داشته‌ايد در حالي كه خداوند از اين كار نهي فرموده و مي‌فرمايد: {وَ لَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}؛ «و حق را با باطل نياميزيد و حقيقت را با اينكه [از آن] آگاهيد، كتمان نكنيد». (بقره: 42)

 
[1]. بحارالانوار، ج 25، صص 350 و 351.


| شناسه مطلب: 86131







نظرات کاربران