نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان نماز خواندن پشت سر مروان

نماز خواندن پشت سر مروان

شیعیان همیشه مروان بن حکم را تقبیح می‌کنند در حالی که در کتاب‌هایشان روایت کرده‌اند که حسن و حسین[ علیهما السلام ] پشت سر مروان نماز می‌خواندند. پاسخ 1. این روایت در چهار کتاب حدیثی شیعه[1] نقل شده و عین لفظ روایت چنین است: عل

شيعيان هميشه مروان بن حكم را تقبيح مي‌كنند در حالي كه در كتاب‌هايشان روايت كرده‌اند كه حسن و حسين[ عليهما السلام ] پشت سر مروان نماز مي‌خواندند.

پاسخ

1. اين روايت در چهار كتاب حديثي شيعه[1] نقل شده و عين لفظ روايت چنين است:

علي بن جعفر از برادرش موسي بن جعفر عليه السلام  نقل مي‌كند كه مي‌فرمايد: «صلّى حَسَنٌ و حسينٌ خلف مَروانَ و نحن نصلّي مَعَهُم».

اين روايت جز كتاب مسائل علي بن جعفر، سند ديگري ندارد و ساير كتاب‌ها نيز اين حديث را از كتاب مسائل علي بن جعفر نقل كرده‌اند.

2. به فرض صحت روايت، چند حالت مي‌توان در نظر گرفت:

الف) جهت حفظ همبستگي بوده باشد، تا فرزندان رسول خدا صلي الله عليه و آله  بهانه تفرقه مسلمانان نباشند؛

ب) از روي تقيه باشد، تا بني‌اميه بهانه‌اي براي سوء تبليغ عليه اهل بيت رسول خدا صلي الله عليه و آله  پيدا نكنند؛

ج) در ميان صفوف نمازگزاران باشند و با جماعت هماهنگ باشند، اما نماز خود را به مروان اقتدا نكنند و فرادا به جا آورند؛

د) پس از جماعت، نماز خود را بخوانند و...

اما تقبيح مروان توسط شيعه بي‌اساس نيست؛ زيرا دشمني مروان با آل علي عليه السلام  به ويژه امام حسن و امام حسين عليهما السلام  انكارناپذير است؛ به طوري كه اهل سنت نوشته‌اند: «عامل اصلي ممانعت از دفن حسن بن علي عليه السلام  كنار قبر رسول خدا صلي الله عليه و آله ، مروان بود».[2] همچنين مروان آشكارا اهل بيت: را لعن مي‌كرد.

روزي ميان امام حسين عليه السلام  و مروان گفت‌وگويي درگرفت. مروان به حسين عليه السلام  گفت: «انكم بيت ملعونون»؛ «شما خاندان لعن شده هستيد». امام فرمود: «واي بر تو! چگونه چنين سخني مي‌گويي «لقد لعن الله اباك على لسان نبيه»[3]؛ «در حالي كه خداوند از زبان پيامبرش پدر تو را لعن كرده است».

 
[1]. وسائل الشيعه، ج 8، ص 301؛ بحارالانوار، ج 10، ص 265؛ ج 85، ص 83؛ مسائل علي بن جعفر، ص‌144.

[2]. الاستيعاب، ج 1، ص 392؛ الكامل، ج 3، ص 460.

[3]. المعجم الكبير، ج3، ص85؛ مسند ابي‌يعلي، ج12، ص135؛ تاريخ اسلام، ذهبي، ج 5، ص 232؛ مجمع الزوائد، ج 5، ص 241؛ كنزالعمال، ج 11، ص 357.


| شناسه مطلب: 86133







نظرات کاربران