تبرک‌جستن از غیرخدا، شبیه عمل مشرکان جاهلی
وهابیان می‌گویند: اهل جاهلیت برای زیاد شدن اموال و اولاد و سلامتی خودشان و چارپایانشان، به بت‌ها متوسل می‌شدند و از آنها برکت و سلامتی می‌خواستند و گمان می‌کردند که این بت‌ها، در خداوند تأثیر دارند و برای همین، خداوند در ق
وهابيان مي‌گويند:
اهل جاهليت براي زياد شدن اموال و اولاد و سلامتي خودشان و چارپايانشان، به بت‌ها متوسل مي‌شدند و از آنها بركت و سلامتي مي‌خواستند و گمان مي‌كردند كه اين بت‌ها، در خداوند تأثير دارند و براي همين، خداوند در قرآن مي‌فرمايد كه آنان مي‌گفتند: (ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى)؛ «ما اينها را پرستش نمي‌كنيم، مگر اينكه هر چه بيشتر ما را به خدا نزديك كنند». بنابر اين تبــرك، يكي از مظاهر بت‌پرستي در دوران جاهليت اول بوده است.[1]
پاسخ:
1. اگر تعظيم شعائر، به دليل شباهت به عمل مشركان شرك باشد، تعظيم كعبه، حجرالاسود و بوسيدن آن و تعظيم مقام ابراهيم نيز شرك خواهد بود؛ زيرا مشركان نيز اين امور را محترم مي‌شمردند.
2. مساوي قرار دادن عمل مشركان با مسلماناني كه اهل قبله و نماز و زكات هستند، اشتباه است. مشركان مي‌گفتند: «مانعبدهم»؛ يعني اين بت‌ها را پرستش مي‌كنيم و نمي‌گفتند: «ما نتبــرك»؛ يعني به اين بت‌ها تبــرك مي‌جوييم. معلوم است پرستش و تبــرك‌جستن، بسيار متفاوت هستند. از سوي ديگر مشركان قائل به نفع و ضرر رساندن بت‌ها، به صورت مستقل بودند و به «بعث و نشور»، «حساب و كتاب» و «ثواب و عقاب» اعتقاد نداشتند; از اين‌رو بت‌ها را مي‌پرستيدند تا در دنيا، ضرر جسمي و مالي به آنها نزنند. حال چگونه مي‌توان عبادت مشركان را با تبــرك مسلمانان يكي دانست؟ در حالي كه مسلمانان، قائل به وحدانيت خداوند هستند و اعتقاد دارند كه تمام خيرات از جانب اوست و بركات به اذن او نازل مي‌شود. علاوه بر اين، در قرآن آمده است كه بعضي از مخلوقات، ويژگي خاصي دارند و خداوند آنها را مبارك قرار داده است و براي اكرام و احترام، آنها را وسيله‌اي براي استجابت دعاها قرار داده تا مردم، به آنها توسل جويند.[2]