سرداب مقدس امام زمان (عج) در سامرا +تصاویر
سرداب مقدس یا سرداب غیبت زیر زمین خانه امام حسن عسکری(ع) که در شمال غربی حرم عسکریین در سامرا قرار دارد. گویند این مکان محل زندگی و عبادت امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) در روزهای گرم تابستان بوده است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج ، سرداب مقدس يا سرداب غيبت زيرزمين خانه امام حسن عسكري(ع) كه در شمال غربي حرم عسكريين در سامرا قرار دارد. بنابر گزارش‌هايي، امام مهدي (عج) نيز در زمان حيات پدر و پس از آن در اين مكان ديده شده و علت نامگذاري اين مكان به سرداب غيبت همين است.
بر اساس تاريخ و روايات، امام مهدي(ع) از هنگام ولادت در اختفا به سر مي‌برد و بنا به مصالحي محل تولد و زندگي او آشكار نبود و بعد از رحلت پدر گراميشان، غيبت صغراي آن حضرت، آغاز شد. امام مهدي(ع) بعد از نماز گزاردن بر پيكر پاك پدر و تدفين آن حضرت، وارد منزل شد و ديگر كسي آن حضرت را در اجتماع و در ميان مردم نديد.
خانه پدر بزرگوار آن حضرت در سامرا، دو قسمت داشت؛ يك سمت براي مردان و قسمت ديگر براي زنان، يك سرداب هم زير اتاق‌ها قرار داشت. كه در روز‌هاي گرم، اهل خانه در آن سرداب زندگي مي‌كردند.
اين سرداب، امروز در ضلع شمال غربي صحن‌هاي عسكريين (عليهم‌السلام) و در پانزده‌متري بقعه و حرم مطهر قرار دارد. اين صحن، به طول شصت و عرض بيست متر و داراي ايوان و شبستان است. روي سرداب، مسجدي وجود دارد كه به مسجد صاحب مشهور است. بر فراز سرداب، گنبدي كاشي‌كاري قرار دارد. بر مدخل ورودي سرداب، دري نصب شده كه به «باب الغيبة» معروف است و پشت آن، اتاق كوچكي به طول ۲ متر و عرض ۱.۵ متر وجود دارد كه به محل غيبت امام عصر (عج) مشهور است.
چاهي معروف به «چاه غيبت» نيز در گوشه همين اتاق وجود دارد؛ ولي در متون معتبر شيعي، به چاه غيبت يا محل غيبت حضرت مهدي (عج) اشاره نشده است و بزرگان شيعه نيز به انكار آن پرداخته‌اند.
علت اين نامگذاري اين است كه چون عده‌اي از زائران در داخل سرداب، از حوضي كه محل وضوي امام هادي و امام عسكري (عليهم‌السلام) بوده به عنوان تبرك خاك بر مي‌داشتند كم كم به چاه غيبت معروف شد.
حضرت مهدي (عج) بنا بر روايات در ميان مردم زندگي مي‌كند و در موسم حج حاضر مي‌شود، ولي مردم او را نمي شناسند.
مسلمانان هم اكنون اين خانه و اين سرداب را محترم مي‌دارند؛ زيرا امامانشان در اين خانه زندگي مي كردند، و در همين خانه، امام هادي(ع)،امام عسكري(ع) و نيز امام مهدي(عج) خداوند سبحان را عبادت مي‌كردند.
اين يك امر معقول و طبيعي است كه به دليل علاقه مندي به پيشوا و رهبر ديني، آنچه متعلق به او است محترم داشته شود، در ميان تمامي اديان و مذاهب چنين است و شيعه از اين عشق و احترام به مكان‌هاي مقدس و مشاهد مشرفه دفاع مي‌كند و آن را از مصاديق «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ » مي‌داند.