چگونه متوجه شویم ولایت خدا را پذیرفته ایم؟
هر کس تحت ولایت خداوند قرار نگیرد، خواه ناخواه طاغوت ها بر او ولایت مى یابند. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج،استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه 257 سوره بقره پرداخته است.
* آیه
اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ
* ترجمه
خداوند دوست و سرپرست مؤمنان است، آنها را از تاریکى ها(ى گوناگون) بیرون و به سوى نور مى برد. لکن سرپرستان کفّار، طاغوت ها هستند که آنان را از نور به تاریکى ها سوق مى دهند، آنها اهل آتشند و همانان همواره در آن خواهند بود.
* نکته ها
در آیه قبل خواندیم که او مالک همه چیز است؛ «له ما فى السموات و...» و در این آیه مى خوانیم: نسبت او به مؤمنان، نسبت خاصّ و ولایى است. «ولىّ الذین آمنوا»
- گوشه اى از سیماى کسانى که ولایت خدا را پذیرفته اند
* آنکه ولایت خدا را پذیرفت، کارهایش رنگ خدایى پیدا مى کند. «صبغة اللّه» [بقره، 138]
* براى خود رهبرى الهى بر مى گزیند. «ان اللّه قد بعث لکم طالوت ملکاً» [بقره، 247]
* راهش روشن، آینده اش معلوم و به کارهایش دلگرم است. «یهدیم ربّهم بایمانهم» [یونس، 9]، «انّا الیه راجعون» [بقره، 156] ، «لانضیع اجر المحسنین» [یوسف، 56]
* در جنگ ها و سختى ها به یارى خدا چشم دوخته و از قدرت هاى غیر خدایى نمى هراسد. «فزادهم ایماناً» [بقره، 173]
* از مرگ نمى ترسد و کشته شدن در تحت ولایت الهى راسعادت مى داند. امام حسین علیه السلام فرمود: «انّى لا ارى الموت الاّ السعادة». [بحار، ج44، ص192]
* تنهایى در زندگى براى او تلخ و ناگوار نیست، چون مى داند او زیر نظر خداوند است. «ان اللّه معنا» [توبه، 40]
* از انفاق و خرج کردن مال نگران نیست، چون مال خود را به ولى خود مى سپارد. «یقرض اللّه قرضاً حسناً» [بقره، 245]
* تبلیغات منفى در او بى اثر است، چون دل به وعده هاى حتمى الهى داده است: «والعاقبة للمتّقین» [اعراف، 128]
* غیر از خدا همه چیز در نظر او کوچک است. امام على علیه السلام فرمود: «عظم الخالق فى أنفسهم فصغر مادونه فى أعینهم...». [نهج البلاغه، خ 193]
* از قوانین و دستورات متعدّد متحیّر نمى شود، چون او تنها قانون خدا را پذیرفته و فقط به آن مى اندیشد. و اگر صدها راه درآمد برایش باز شود تنها با معیار الهى آن راهى را انتخاب مى کند که خداوند معیّن کرده است. «ومن لم یحکم بماانزلاللّه» [مائده، 44 و 45]
* پیام ها
1- مؤمنان، یک سرپرست دارند که خداست و کافران سرپرستان متعدّد دارند که طاغوت ها باشند و پذیرش یک سرپرست آسان تر است. [*] درباره مؤمنان مى فرماید: «اللّه ولىّ» امّا درباره ى کفّار مى فرماید: «اولیائهم الطاغوت»
2- آیه قبل فرمود: «قد تبیّن الرّشد من الغى» این آیه نمونه اى از رشد و غىّ را بیان مى کند که ولایت خداوند، رشد و ولایت طاغوت انحراف است. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
3- راه حقّ یکى است، ولى راه هاى انحرافى متعدّد. قرآن درباره راه حقّ کلمه ى نور را به کار مى برد، ولى از راه هاى انحرافى و کج، به ظلمات و تاریکى ها تعبیر مى کند. «النور، الظلمات»
4- راه حقّ، نور است و در نور امکان حرکت، رشد، امید و آرامش وجود دارد. «النور»
5 - مؤمن در بن بست قرار نمى گیرد. «یخرجهم من الظلمات»
6- طاغوت ها در فضاى کفر و شرک قدرت مانور دارند. «الذین کفروا اولیائهم الطاغوت»
7- هر کس تحت ولایت خداوند قرار نگیرد، خواه ناخواه طاغوت ها بر او ولایت مى یابند. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
8 - هر ولایتى غیر از ولایت الهى، ولایت طاغوتى است. «اللّه ولىّ... اولیائهم الطاغوت»
9- توجّه به عاقبت طاغوت پذیرى، انسان را به حقّ پذیرى سوق مى دهد. «اولئک اصحاب النّار»
*) یوسف علیه السلام نیز در دعوت کفّار به همین معنا استدلال کرد: «ءأربابٌ متفرّقون خیرٌ أم اللّه الواحد القهّار/ آیا صاحبان متعدّد و پراکنده بهترند یا خداى یگانه و قدرتمند؟! یوسف، 39