حج چگونه توطئههاى دشمنان را خنثی میکند
اگر مراسم حج نبود، این توطئههایى که ضد همبستگى مسلمانان شده است، آن پیوندهاى وحدتآور را از بین مىبرد؛ وحدتى که پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان صدر اسلام، با خون جگر و بذل جان و مال ایجاد کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، حج، سلوکى جمعى و جهانى است که منطقه یا ناحیه جغرافیایى خاصى را در برنمىگیرد. این سلوک جمعى را که مسلمانان جهان با توجه به تفاوتهاى نژادى، قومى و زبانى هرساله به جا مىآورند، از بالاترین درجه تعامل اجتماعى برخوردار است؛ زیرا مسلمانان جهان که در قارههاى مختلف زندگى مىکنند، در یک میقات زمانى و مکانى خاص دور هم جمع مىشوند. همه یک خدا، یک پیامبر، یک کتاب و یک هدف را دنبال مىکنند و همه به انجام دادن اعمالى مىپردازند که همانند هم است.
همچنین، این اعمال به گونهاى است که اگر با دقت به آن نگریسته شود، انسان مىتواند درسهاى با هم زیستن و درک متقابل را بیاموزد. از مهمترین آثارى که حج در سطح بینالملل مىتواند داشته باشد، خنثى کردن توطئههاى دشمنان است.
یکى از اثرات اجتماع سالانه حج، خنثىسازى توطئههاى تفرقهافکنانه دشمنان اسلام است. در چند دهه اخیر دشمنان اسلام براى از بین بردن همبستگى مسلمانان از راههاى گوناگون وارد شدهاند. آنان کوشیدهاند با پاشیدن بذر نفاق، به ویژه میان دو گروه اصلى اسلام، یعنى شیعه و سنى، آنها را از یکدیگر دور کنند؛ در این راستا کوشیدهاند مذهب شیعه را در جهان منزوى کنند؛ زیرا خط مشى شیعه در طول تاریخ، تکیه بر مکتب اهلبیت(ع) و همکارى نکردن با دستگاههاى جور و ستم بوده است و غرامت این ستمستیزى و آزادگى را یا در زندانهاى ترسناک اسارت یا بر چوبههاى دار و شهادت پرداختهاند.
متأسفانه پیروان برخى از فرقههاى مذهبى هم یا از روى نادانى یا غرض ورزى همسو با موجى که دشمن ایجاد کرده است، در حرکتاند. ولى واقعیت این است که مسلمانان از نظر اختلافات مذهبى به گونهاى نیستند که نتوانند وحدت داشته باشند، نتوانند با یکدیگر برادر و مصداق إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ (حجرات: ۱۰) باشند؛ زیرا خدایى که همه پرستش مىکنند، یکى است. همه «لا إله إلّاالله» مىگویند. همه به رسالت محمد(ص) ایمان دارند و نبوت او را پایان یافته مىدانند. دین او را خاتم ادیان مىشناسند. همه قرآن را کتاب مقدس آسمانى و قانون اساسى خود مىدانند و آن را تلاوت مىکنند. همگى بهسوى یک قبله نماز مىخوانند. با بانگ اذان، مشغول اقامه نماز مىشوند. در یک ماه معین از سال که ماه رمضان است، روزه مىگیرند و روز عید فطر و قربان را عید خود مىشمارند. مراسم حج را مانند هم انجام مىدهند. در حرم خدا اجتماع مىکنند. حتى خاندان نبوت را دوست دارند و به آنان احترام مىکنند. همه اینها کافى است که دلهاى آنها را به یکدیگر پیوند دهد و احساسات برادرى و اخوت اسلامى آنها را برانگیزد.
البته اجتماع سالانه حج مىتواند بیش از موارد دیگر در خنثىسازى توطئههاى دشمنان مؤثر باشد. درست است که تبلیغات شوم مغرضان میان شیعه و سنى اثر خود را کرده است، ولى باید دانست که سالى یکبار چند صد هزار شیعه و سنى دور هم جمع مىشوند که با اندکى توجه و دقت مىتوانند به آسانى بفهمند که تحت تأثیر تبلیغات مغرضانه دشمن بودهاند.
وقتى یک مسلمان شیعى که در مغز او صدها تبلیغ ضد سنى کردهاند، به حج مىرود، سنىهایى را مىبیند که به على(ع) و فاطمه(س) محبت دارند. صدها سنى را مىبیند که حتى به ائمه بقیع اداى احترام مىکنند. همچنین سنىهایى که به حج مىروند مشاهده مىکنند همان شیعهاى که در گوش او خوانده بودند، اصلا دین دیگرى، قبله دیگرى یا نماز دیگرى دارد، مىآید در کنار او همان نمازى را مىخواند که او مىخواند. رو به همان قبلهاى مىایستد که او مىایستد. همان اعمال حجى را انجام مىدهد که او انجام مىدهد. وقتى این مناظر وحدتبخش را برادران شیعه و سنى در موسم حج از یکدیگر مشاهده مىکنند، کمتر تبلیغات مسموم دشمن مىتواند در ذهن آنها اثر کند؛ به عبارت دیگر، موسم حج، فرصت دروغآزمایى دشمنان اسلام است.
در حقیقت اگر مراسم حج نبود، این توطئههایى که ضد همبستگى مسلمانان شده است، آن پیوندهاى وحدتآور را از بین مىبرد؛ وحدتى که پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان صدر اسلام، با خون جگر و بذل جان و مال ایجاد کردند. وحدتى که حضرت على(ع) با ۳۰ سال حکومت و زندگى همراه با خون دل، امام مجتبى(ع) با پذیرفتن صلح، و ائمه(ع) از امام سجاد(ع) تا امام عسکرى(ع) با تحمل رنجها آن را حمایت و حفاظت کردند.
گفتنى است امروزه حتى استکبار جهانى به این حقیقت حج؛ «لا یَزالُ الدّینُ قائماً ما قامَتِ الْکَعبةُ؛ مادامى که خانه کعبه پابرجاست (و به دور آن طواف مىکنند) پیوسته دین برقرار است» پى برده است که مىتواند در ابعاد مختلف اجتماعى تحول بنیادین در روابط داخلى و صحنه جهانى به وجود آورد.
بنابراین حج، وحدتبخش بین مسلمانان جهان است و اختلاف فتوا در چند موضوع، نمىتواند موجب اختلاف و دلسردى میان شیعه و سنى شود. چه بسا اهل تسنن یا تشیع نیز میان خودشان اختلاف فتوا دارند که براى رفع این اختلافات هم مىتوان گفتوگو کرد و نیازى به دخالت بیگانگان نیست.
ایکنا