کربلا، قلب تپنده زمین + تصاویر

همین که امام جماعت صحن باب القبله حرم امام حسین(ع)، سلام نماز صبح را میدهد و با لحن دلنشین عربی خود، زیارت عاشورا را شروع میکند، زائران ایرانی، آهسته آهسته خود را از صحن های دیگر، به میعادگاه همیشگی می رسانند تا تعقیبات نماز این روزها را گره بزنند به معرفت افزایی؛ ناخودآگاه این شعر مشهور مولانا درذهن جولان میدهد:
اندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند 
دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان می‌رسند
مراسم سخنرانی وعزاداری بعثه مقام معظم رهبری، بعد از نماز صبح در حرم امام حسین (ع)، دیرگاهی است که میقات دلشکستگان حسینی است؛ اما این روزها حال و هوای غریبی بر فضای این مراسم حکمفرماست!
حضور در این مراسم نورانی، تبدیل به مسابقه ای معنوی شده است که اگر کمی دیر بجنبی باید صدای مداح و روضه خوان را از بیرون حرم بشنوی!
آدم با دیدن این همه عاشق و شیفته حسینی، متحیر می شود؛ با آغاز مراسم گویا کسی نیاز به روضه خوان ندارد و چشم های همه تنها با بردن نام ارباب عاشقان، ناخودآگاه خیس است.
حرم مالامال از عاشقانی است با دلهایی آماده و محیا برای گریستن؛ آری گریستن، مگر نه این است که حسین (ع) کشته اشک های روان است (قتیل العبرات)
خوب که دقت کنی از چهره ها هم میتوان پراکندگی جمعیتی عشاق اباعبدالله (ع) را مشاهده کنی!
یکی شمالی است، دیگری جنوبی با چهره ای آفتاب سوخته، آن یکی لباس بختیاری بر تن دارد و این که دارد صحبت می کند از لهجه اش معلوم است مشهدی است.
سخنران، پنج دقیقه ای است که با صدای گرمش تمام بغض های فروخورده را شکسته و اینجا همه زبان گرفته اند؛ تصاویر نیاز به توضیح ندارند، برای این تصاویر باید نوشت:
 بدون شرح! 

قلب همواره تپنده زمین اینجاست.