حج و برائت از مشرکان در آیات قرآن
آیه هفت سوره توبه، دلیلى براى دستور برائت و بی زارى از مشرکان است، چرا که آنان هرگز وفادار به پیمانهایشان نبودند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج، قرآن کریم در موضوع حج، تقریبا به همه مباحث و مسایل مرتبط به آن پرداخته و از مجموع یکصد و چهارده سوره، در بیست و پنج سوره به اجمال یا تفصیل به مسایل حج اشاره کرده و از شش هزار و دویست و سی و شش آیه قرآن، بیش از یکصد و بیست آیه به عنوان «آیات الحج» لقب گرفته است.
پایگاه اطلاع‌رسانی حج برای آگاهی از مقام رفیع حج در قرآن و جایگاه بلند و عظیم حاجیان در این کتاب آسمانی، به ارائه نکات ناب و پیام‌های زیبای آیات بیان‌گر احکام و تشریع‌گر مناسک حج براساس تفسیر نور حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی پرداخته که در این شماره، آیه 7 سوره توبه مورد بررسی قرار گرفته است.
آیه
«کَیْفَ یَکُونُ لِلْمُشْرِکِینَ عَهْدٌ عِندَ اللَّهِ وَعِندَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِینَ عَهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَمُواْ لَکُمْ فَاسْتَقِیمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»
ترجمه
چگونه مى تواند نزد خدا و رسولش، پیمانى با مشرکان (عهد شکن) باشد، مگر کسانى که نزد مسجدالحرام با آنان پیمان بستید. پس تا هنگامى که به عهدشان وفا دارند، شما هم وفادار بمانید که خداوند، متقیّن را دوست دارد.
نکته‌ها
این آیه، توجیه آیات نخست سوره برائت و دلیلى براى دستور برائت و بی زارى است، چرا که آنان وفادار به پیمان هایشان نبودند.
چون از هر طرف کعبه تا 48 میل، جزء حرم است، به قراردادهایى که در این مناطق بسته مى شود، «عندالمسجد الحرام» گفته مى شود. مثل پیمان حدیبیّه که در 15 میلى مکّه بسته شد.
آوردن کلمه «مسجدالحرام» در بیان محلّ قرارداد، اشاره به اهمیّت آن مکان است، و گرنه پیمان هاى دیگر نیز که در کنار مسجدالحرام نباشد، لازم الوفاست.
پیام ها
1ـ چون یهود و مشرکان، بیشترین دشمنى را با مسلمانان دارند، [1] از بیشتر آنان انتظار وفادارى نداشته باشید. «کیف یکون ...»
2ـ هنگام انتقاد، کلّى نگوییم و به افراد سالمِ گروه ها هم توجّه کنیم. «الاّ الذین عاهدتم»
3ـ با دشمنان خود، در وفادارى به پیمان ها یا نقض آن، مقابله به مثل کنید. «فما استقاموا لکم...»
4ـ تقوا و وفاى به عهد، ملازم یکدیگرند. «فاستقیموا لهم انّ اللَّه یحبّ المتّقین»
پیوست:
1) لَتجدنَّ اَشدّ الناسِ عَداوةً للّذین آمنوا الیهود و الّذین اشرکوا» مائده، 85 .
