اهمیت و ثواب گریه و حزن بر سیدالشهدا(ع)
سخنران بعثه مقام معظم رهبری با اشاره به روایتی از امام رضا(ع) درباره داستان ذبح اسماعیل(ع)، اهمیت و ثواب گریه بر سیدالشهدا(ع) را تبیین کرد.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی حج از کربلای معلا، حجتالاسلام محسن اویسی، صبح امروز 19 مرداد ماه در جمع زائران ایرانی در حرم سیدالشهدا(ع) از عقلانیت به عنوان یکی از مباحث مطرح شده در مجامع علمی نام برد و امکان سنجش احکام شرع با عقل و در ادامه موضوع عبودیت و بندگی را مورد بررسی قرار داد.
وی افزود: عبودیت و بندگی یعنی به این باور برسیم که هر آنچه خدا می فرماید دارای حکمت است؛ هرچند مردم راز آن را درک نکنند یا درک کنند؛ مانند دفاع از ناموس و وطن.
سخنران بعثه مقام معظم رهبری گفت: وقتی دشمن به کشور حمله کند، حکم شرع دفاع است و عقل هم می پذیرد، چراکه اگر دفاعی صورت نگیرد، کیان یک مملکت در خطر می افتد.
وی با اشاره به ماجرای قربانی کردن فرزند حضرت ابراهیم خاطرنشان کرد: اگر خداوند به کسی امر کند و این امر هم در خواب اتفاق بیفتد که سر فرزندت را ببر و یک بار هم حضرت در خواب یا بیداری نمی گوید چرا؟ این عبودیت محض است.
سخنران بعثه مقام معظم رهبری در ادامه با اشاره به روایتی از امام رضا(ع) درباره داستان ذبح اسماعیل(ع) اهمیت و ثواب گریه و حزن بر سیدالشهدا(ع) را تبیین کرد و افزود: وقتی ابراهیم(ع) از قربانی کردن پسرش نهی شد، در دل آرزو کرد که ای کاش فرزندش را به دست خودش ذبح کرده بود تا بهواسطه صبر بر این مصیبت به بالاترین درجات ثواب و قرب الهی واصل شود. آنگاه خداوند وحی کرد: ای ابراهیم(ع) محبوبترین خلق نزد تو چه کسی است؟
یا رب هیچ آفریدهای نزد من محبوبتر از حبیب تو محمد(ص) نیست.
فرزند محمد را بیشتر دوست داری یا فرزند خودت را؟
فرزند محمد(ص) برایم محبوبتر است.
قربانی شدن فرزند او به ناحق و با ظلم و ستم تو را بیشتر ناراحت میکند یا قربانی شدن فرزند خودت در راه اطاعت از من؟
البته که کشته شدن او به دست دشمنانش دل من را بیشتر به درد میآورد.
بدان، گروهی که گمان میکنند از امت محمد(ص) هستند، پس از او، فرزندش را از روى ظلم و دشمنى به قتل مىرسانند و همانطور که تو این قوچ را سر بریدی، فرزند محمد(ص) را ذبح میکنند و به سبب این عمل مستوجب خشم و غضب من خواهند شد.
حجت الاسلام اویسی افزود: ابراهیم(ع) از شنیدن این موضوع قلبش به درد آمد، محزون شد و گریست. خداوند وحی کرد: ابراهیم(ع) جزع و ناراحتی تو بر مصیبت حسین(ع) را «فدای» ناراحتی تو بر فرزندت اسماعیل(ع) قرار دادم و بهواسطه گریه و ناراحتی بر حسین(ع)، تو را به بالاترین درجه اهل ثواب در صبر بر بلایا میرسانم.