از کجا بفهمیم عبادتمان مورد قبول درگاه حق قرار گرفته است؟
سخنران بعثه مقام معظم رهبری در پاسخ این سؤال که از کجا بفهمیم عبادتمان قبولشده است، گفت: با تفکر و تأمل در اعمالمان میتوانیم پاسخ این سؤال را بیابیم.
به گزارش خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاعرسانی حج از کربلای معلا، حجتالاسلاموالمسلمین علیرضا پناهیان، صبح امروز در برنامه سخنرانی بعثه مقام معظم رهبری که در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا (ع) با حضور زائران ایرانی برگزار شد، گفت: وقتی قابیل قربانی خود را در راه خدا هدیه کرد، خداوند این قربانی را قبول نکرد، قابیل ناراحت و غضبناک شد و گفت هابیل را میکشم و این کار را انجام داد.
وی افزود: داستان هابیل و قابیل در صدر خلفت بشر واقع شد، اما داستان کمفایدهای نیست، داستان بسیار مهمی است که در تاریخ رخداده و باید از آن درس بگیریم.
حجتالاسلام پناهیان بابیان اینکه قبول نکردن عمل از جانب خدا نهتنها برای قابیل جا نیفتاده، حتی برای خیلی از افراد مذهبی هم همینالان جا نیفتاده است، تصریح کرد: اینکه میگوییم فلانی عالم نیست و ظاهر علمای دارد، دلیلش این است که علم و عملش باهم همخوانی ندارد.
وی با طرح این سؤال که چرا خداوند عملی را از یک انسانی قبول نمیکند، یادآور شد: در این داستان قابیل قربانی کمارزشی آورد و هابیل قربانی باارزشی آورد برای همین قربانی قابیل قبول نشد؛ زیرا از صدر خلقت بشریت رسم بر این بود که افراد پس از عبادت برای قبولی عبادتشان باید قربانی میکردند؛ البته این سنت الهی بعد از پیغمبر اکرم (ص) منسوخ شد.
سخنران بعثه مقام معظم رهبری در پاسخ این سؤال که از کجا بفهمیم عبادتمان قبولشده است، تصریح کرد: با تفکر و تأمل در اعمالمان میتوانیم پاسخ این سؤال را بیابیم. البته برخی علائمی وجود دارد که ممکن است در زندگیمان خودش را نشان بدهد.
وی با طرح این سؤال که چرا برخی اعمال را خداوند قبول نمیکند؟ افزود: خدا عملی را که فرد تنها برای رضایت خدا انجام دهد و در آن عمل ریا و انگیزه بد و ضعیف وجود نداشته باشد، قبول میکند. اینکه میگوییم که برخی اعمال قبول نشد، برای این است که تأثیری ندارد، مانند اینکه فرد ورزشکاری بخواهد حرکات اصلاحی و ورزشی را انجام بدهد، اگر این حرکات اصولی و دقیق طبق دستوری که گفتهشده انجام شود، تأثیر در جسم فرد نخواهد داشت، عبادات و اعمال انسان هم تقریباً چنین حالاتی را دارند؛ بنابراین عبادتی و عملی که در قلب انسان تأثیری نداشته باشد، خداوند آن را قبول نمیکند.