اهمیت وحدت اسلامی در نهج البلاغه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، از جمله عواقب تفرقه در بین مسلمانان، گمراهی و ضلالت است.

هر زمان مسلمانان در تاریخ متفق و متحد بوده اند داراى قدرت و عظمت و شوکت بوده اند و هر زمان که تفرقه و نفاق در میان آنها افتاد شکست خورده اند .جدا شدن از توده هاى جمعیّت مسلمین، و به تعبیر دیگر انزواى اجتماعى، یکى از انحرافات فکرى و اعتقادى و عقیدتى است، افراد منزوى به زودى گرفتار تخیلات خود برتر بینى مى شوند و چنین مى پندارند که موجودى برترند و مردم باید در برابر آنها تعظیم کنند و چون چنین عکس العملى از مردم نمى بینند آتش بدبینى و سوء ظن وکینه و عداوت در دل آنها روشن شود.
نگاه امام علی(ع) به موضوع وحدت، نگاهی راهبردی و اسـاسی اسـت که از عمق عشق و علاقه ایشان به پیـامبر(ص) و تـداوم حـیات دین و امتش برمی خیزد. ایشان تداوم خط اسـلام و مـسلمانی را به عنوان یک اصل اساسی و مهم، سرلوحه فعالیتهای خویش قرار داده بود و با تـمام وجـود و تا آخرین لحظه عمر خـویش بـه هر آنـچه ایـن مـهم را تحقق می بخشد، اهتمام ویژه داشت و حـتی لحـظه ای از این مهم غفلت نورزید.
از دیگر عواقب تفرقه، خارج شدن از راه روشن هدایت و گمراه شدن در بیغوله های بی پایان است. شریف رضی(ره) وضعیت مردمان پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) را به نقل از علی(ع) این گونه بازگو می کند:
پس از آنکه در زمان حیات آن بزرگوار، به کوشش ایشان به وحدت رسیدند، با رحلت ایشان به راههای چپ و راست رفتند (=حزب گرایی) و راه ضلالت و گمراهی پیمودند و راه روشن هدایت را رها کردند.
نیز حضرتش در نکوهش فریب خوردگان از قدرت خوارج ـ که در آستانه کارزار نهروان در کوس تفرقه دمیدند و به سپاه کفر پیوستند ـ می فرماید: «همین ننگ، آنها را کافی است که از هدایت گریختند و در گمراهی و کوری فرو رفتند؛ راه حق را بستند و در حیرت و سرگردانی ماندند.»

منبع: حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب