"حدیث قافله ها" شما را با حج قدیم آشنا می‌کند
کتاب حدیث قافله ها که سه سفرنامه کهن و خواندنی را روایت می کند به همت حجت الاسلام و المسلمین سیدعلی قاضی عسکر تألیف شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، سفرنامه نویسی از دیرباز، به شکل محدود در بین اقوام و ملل دنیا مرسوم بوده، امّا در دو قرن اخیر توسعه و رواج قابل توجّهی پیدا کرده است. سفرنامه نویسان هر یک با تخصّص ها و گرایش های فکری خود، تلاش کرده اند تا آداب ورسوم مردم درشهرها و روستاها و همچنین هنجارها و ناهنجاری های موجود در هر زمان و نیز چگونگی آثار و اماکن تاریخی و مذهبی و حوادث و رویدادهای ویژه سفر خود را توصیف و ترسیم کنند که هر یک در جای خود شایسته بررسی و توجّه است .
در این میان ، سفرنامه های مربوط به حجّ از اهمّیت و جاذبه ویژه ای برخوردار است . نویسندگانِ اینگونه آثار، تلاش کرده اند تا چگونگی حج گزاری مسلمانان، شیوه رفتار آنان با یکدیگر، سختی ها و دشواری های گوناگون میان راه، نبود یا کمبود امکانات مادّی و رفاهی و ویژگی های هر یک از اماکن دینی و مذهبی شهرهای بین راه و به ویژه حرمین شریفین را تشریح و توصیف کنند.
سفرنامه های حج یکی از بهترین و معتبرترین منابع نگاشته شده درباره تاریخ حجاز و سرزمین وحی، از جهات مختلف تاریخی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی است و هر پژوهشگری بخواهد در زمینه تاریخ و آثار حرمین شریفین به تحقیق بپردازد، لازم است از این منابع غنی و مهم استفاده کند. و از آنجا که سطح فکری و معلومات و حوزه کاری و شغلی و گرایش های سفرنامه نویسان متنوّع و گوناگون بوده است؛ لذا اطلاعاتی را که در اختیار خوانندگان خود قرار می دهند، در بسیاری موارد متنوّع، جذّاب و گیراست .
کتاب حدیث قافله ها مشتمل بر سه سفرنامه قدیمی از مؤلفی ناشناخته (سال 1288 ق)، میرزا عبدالغفار نجم الملک منجم باشی (سال 1296 ق) و لطفعلی خان اعلایی (سال 1335 ق) و یک مقاله با عنوان مشکلات حاجیان از زبان سفرنامه نویسان بوده که توسط حجت الاسلام و المسلمین علی قاضی عسکر تألیف شده و در انتشارات مشعر به چاپ رسیده است.
در ادامه گزیده ای از اولین سفرنامه کتاب حدیث قافله ها را با هم می خوانیم:
"به تاریخ هفتم ذی القعده، از نجف اشرف چهار ساعت از روز رفته، آمدیم کنار دریای نجف به ترّاده، سوار شدیم، طرف سماوات رو به مشرق رفتیم.
سه ساعت از شب رفته، نزدیک به تپه ای است که مذبح جناب امام حسین علیه السلام میگویند هست، تراده را نگاه داشتند، شب را در آنجا بودیم تا طلوع سفیده، [سپس] راه افتادیم.
چهار ساعت از روز رفته، رسیدیم به شفاطه، دهی است کنار شط که جسر بسته اند و قلعه ای ساخته اند که قریب به یکصد نفر عسکر از سرباز و سواره در آنجا منزل دارند.
حاکم آن ده رفته بود میان ایل عسکر تا مالیات از ایلیات بگیرد و جسر را باز کرده [کنند]، تراده را از کنار شط، تراده چی ها میکشیدند، تا سه فرسخ زیر شفاطه مانده، آنجا شب شده، شش ساعت از شب رفته، میان تراده خوابیدیم. اول سفیده نماز خوانده، راه افتادیم.
چهار ساعت از روز نهم ذی القعده که شد، آمدیم به سماوات. قصبه ای است که حجّاج آنجا جمع میشوند."
برای مشاهده آنلاین این کتاب اینجا را کلیک کنید.
