آغاز حرکت با پای پیاده زائران حسینی به کربلای معلی

برنامه كم نظير پياده روي از نجف به كربلا، زيارت امام حسين عليه‌السلام و يارانش، سال هاست در كشور عراق، هر سال در چند مرحله و به صورت باشكوه، برگزار می‌شود. 

به گزارش روز یکشنبه پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری ، اين مراسم معمولاً به مناسبت ايام خاصي مانند اول و نيمه رجب، نيمه شعبان، روز عرفه و اربعين حسيني ـ كه روز زيارت مخصوص امام حسين عليه‌السلام است ـ انجام می‌شود.

اين مراسم اختصاص به شهر نجف ندارد؛ بلكه از شهرهاي ديگر، مانند بصره، ناصريه، سماوه، بغداد، حله و جاهاي ديگر هم مردم به كربلا می‌آيند.

مراسم پياده روي، معمولاً به صورت فردي، خانوادگي، گروهي و يا به صورت هيئت‌های عزاداري، شكل می‌گيرد.

مسير نجف به كربلا، دو راه اصلي دارد؛ يكي مستقيم است كه از بيابان‌های خشك اين منطقه عبور می‌كند و مسافت آن، حدود هفتاد كيلومتر است؛ راه ديگر، از كنار رود فرات می‌گذرد و نزديك به صد كيلومتر می‌باشد و زائران حسيني، معمولاً اين مسير را انتخاب می‌كنند و در مدت سه روز، آن را می‌پيمايند.

برخي نيز با پا و سر برهنه، اين مسير را طي كرده و به عشق و ارادت خويش می‌افزايند.

در اين مراسم، منظره‌های ديگري، چشم و دل هر بيننده‌ای را به حيرت و شگفتي وا می‌دارند. در اين مسير، روستاهاي زيادي به چشم می‌خورند كه اكثر ساكنان آنها را عشاير تشكيل می‌دهند و آنان، با شوق و علاقه و اخلاص، از زائران امام حسين عليه‌السلام استقبال و از آنان، پذيرايي می‌كنند.

اين عشاير در كنار رود فرات، به كاشت و برداشت برنج و دامداري مشغول هستند و معمولاً از همين دست رنج خود، زائران حسيني را اطعام می‌دهند. آنان، اعتقاد عجيبي به زائران حسینی دارند و گاهي مشاهده شده كه گرد خاك پاي زائران را به تبرّك می‌برند.

عشاير حاشيه نشين رود فرات، در ايام مراسم پياده روي، چادرهاي بزرگي كه به آنها «مضيف» می‌گويند، با فاصله‌های معيّني در اين مسير برپا می‌كنند و زائران را جهت پذيرايي و استراحت، در آنها جاي می‌دهند.

حجة الاسلام و المسلمين محمدحسن رحيميان که سال ها پیش در این مراسم حضور داشته، در این رابطه می‌گويد: «به هنگام ظهر و مغرب، به هر نقطه می‌رسيدي، حق عبور از آن جا را نداشتي؛ چون مالك و ساكن نخلستان بر سر راه ايستاده بود و زائران را به ضيافت خويش فرا می‌خواند؛ گويي جاده خاكي كربلا را بخشي از حريم خانه خود می‌دانست و خارج شدن زائر حسینی را در هنگام ظهر و شب، بدون صرف ناهار يا شام، ننگي بزرگ می‌پنداشت و گاهي كه قصد داشتيم تا پاسي از شب به راه خود ادامه دهيم، عربي روستايي جلو می‌آمد و اصرار می‌كرد و اگر نتيجه نمی‌گرفت، تهديد می‌كرد و با شدت و غضب، تفنگ خود را آماده شليك می‌كرد؛ اما نه براي كشتن ميهمانان، بلكه آن را به ما می‌داد و می‌گفت: «اگر می‌خواهيد برويد؛ برويد اما از روي نعش من»!

 

عناوین مرتبط:

پياده ،همسفر با زينب

آغاز پیاده روی زائران حسینی به سمت کربلا ( تصویری)