آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد

آخر ذی القعده، سالروز شهادت امام محمدتقی (ع) تسلیت باد

محمد بن علی بن موسی بن جعفر، امام نهم به جوادالائمه شهرت دارد. نسب ایشان با شش واسطه به امام علی (ع) می‌رسد. پدرآن حضرت، امام رضا(ع) و مادرشان سَبیکه نوبیه نام داشت.

محمد بن علی بن موسی مشهور به امام جواد و امام محمدتقی در سال ۱۹۵ هجری قمری به دنیا آمد و در سال ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسید. حضرت جواد امام نهم و کنیه شان ابوجعفر ثانی است. ایشان ۱۷ سال امامت کرد و در میان امامان شیعه، جوان‌ترین امام در هنگام شهادت بوده است.


نسب ایشان با شش واسطه به امام علی (ع) می‌رسد. پدرشان ، ثامن الحجج حضرت رضا(ع) است و مادرشان سَبیکه نوبیه نام داشت.


کُنیه ایشان ابوجعفر و ابوعلی است. در منابع روایی، از امام جواد با عنوان ابوجعفر ثانی یاد می‌شود تا با ابوجعفر اول ، امام باقر(ع) اشتباه نشود.


از القاب مشهور امام نهم، جواد و ابن الرضا است. تقی، زکی، قانع، رضی، مختار، متوکل، مرتضی و منتجب را نیز از القاب ایشان شمرده‌اند.


کودکی امام جواد (ع) در هنگام شهادت پدرش، سبب شد تا شماری از اصحاب امام رضا (ع)، در امامت ایشان تردید کنند؛ برخی، عبدالله بن موسی را امام خواندند و برخی دیگر به واقفیه پیوستند، اما بیشتر آنان امامت محمد بن علی (ع) را پذیرفتند.


ارتباط امام جواد (ع) با شیعیان بیشتر از طریق وکلا و نامه‌نگاری انجام می‌گرفت.


در دوره امامت جوادالائمه، فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند. امام جواد ، شیعیان را از عقاید آنان آگاه می‌کرد و از نمازخواندن پشت سر آن‌ها نهی و غالیان را لعن می‌نمود.


مناظرات علمی امام جواد (ع) با عالمان فرقه‌های اسلامی در مسائل کلامی همچون جایگاه شیخین و مسئله‌های فقهی مانند حکم قطع کردن دست دزد و احکام حج، از مناظرات معروف امامان معصوم است.


ازدواج


مأمون عباسی در سال ۲۰۲ق یا ۲۱۵ق دختر خود ام فضل را به عقد امام جواد(ع) در آورد. برخی گفته‌اند: احتمالاً در دیداری که جوادالأئمه با پدرش در طوس داشت، مأمون،  ام الفضل را به عقد او درآورد. به گفته ابن کثیر (۷۰۱-۷۷۴ق) مورخ اهل سنت، خطبه عقد ایشان با دختر مأمون در زمان حیات علی بن موسی الرضا(ع) خوانده شد، اما مراسم ازدواج آنها در سال ۲۱۵ق در تکریت انجام شده است.


به گزارش منابع تاریخی، ازدواج جوادالأئمه با ام الفضل، به درخواست مأمون صورت گرفت. هدف مأمون از این درخواست این بود که پدر بزرگ کودکی از نسل پیامبر(ص) و امام علی(ع) باشد. به گزارش شیخ مفید در کتاب الارشاد، مأمون به دلیل شخصیت علمی محمد بن علی(ع) و محبتی که نسبت به او داشت، ام الفضل دختر خود را به ازدواج آن حضرت درآورد؛ اما برخی از پژوهشگران بر این باورند که این ازدواج با انگیزه و اهداف سیاسی انجام شده است؛ از جمله اینکه مأمون می‌خواست از این راه، امام جواد و ارتباط او با شیعیان را کنترل کند یا خود را علاقمند به علویان نشان دهد و آنان را از قیام علیه خود باز دارد. این ازدواج اعتراض برخی اطرافیان مأمون را در پی داشت؛ زیرا بیم آن داشتند که خلافت از عباسیان به علویان منتقل شود. امام جواد(ع)، مهریه ام الفضل را معادل مهریه حضرت زهرا(س)(۵۰۰ درهم) تعیین کرد. امام، از ام فضل صاحب فرزندی نشد.


همسر دیگر جوادالأئمه، سمانه مغربیه است که کنیز بود و به دستور خودش خریداری شد. همه فرزندان امام جواد از سمانه بودند.


فرزندان


بنابر نقل شیخ مفید، امام جواد(ع) ۴ فرزند به نام‌های علی، موسی، فاطمه و امامه داشت. برخی دختران امام را ۳ تن به نام‌های حکیمه، خدیجه و ام کلثوم می‌دانند. در برخی از منابع متأخر، از ام محمد، زینب و میمونه نیز به عنوان دختران آن حضرت یاد شده است.


شهادت


حکومت عباسی دو بار امام محمد تقی(ع) را به بغداد احضار کرد. سفر اول در زمان مأمون چندان طولانی نبود. بار دوم، در ۲۸ محرم سال ۲۲۰ق، به دستور معتصم عباسی وارد بغداد شد و در ذی القعده یا ذی‌الحجه همان سال در بغداد به شهادت رسید. روز شهادت امام جواد، در بیشتر منابع، آخر ذی‌القعده است. پیکر ایشان را در کنار جدش موسی بن جعفر(ع) در کاظمین به خاک سپردند. سن ایشان را به هنگام شهادت ۲۵ سال گفته‌اند. ازاین‌رو، جوان‌ترین امام شیعیان به هنگام شهادت بوده است.


برخی علت شهادت امام را سعایت ابن ابی‌دؤاد (قاضی بغداد) در نزد معتصم دانسته‌اند. دلیل آن هم پذیرفته‌شدن نظر امام درباره قطع دست سارق بود که باعث شرمندگی ابن ابی‌دؤاد و شماری از فقیهان و درباریان شده بود.


درباره چگونگی شهادت پیشوای نهم شیعیان برخی معتقدند که معتصم به وسیله ام الفضل ایشان را مسموم کرد. به گزارش مسعودی، مورخ قرن سوم قمری، معتصم و جعفر بن مأمون در اندیشه کشتن محمد بن علی(ع) بودند. چون جوادالأئمه از ام الفضل فرزندی نداشت، جعفر، ام الفضل (خواهرش) را تحریک کرد که محمد بن علی را مسموم کند. آن دو انگوری را به سم آغشته کردند و به امام خوراندند. ام الفضل پس از آن که امام را مسموم کرد، پشیمان شد و گریست؛ اما امام به او خبر داد که به بلایی دچار می‌شود که قابل درمان نباشد. درباره چگونگی شهادت ایشان به دست ام الفضل گزارش‌های دیگری نیز وجود دارد.



 


 




نظرات کاربران