جامعه کبیره؛ تجدید بیعتی با اولیای الهی

مدرس حوزه و دانشگاه جامعه کبیره را از معتبرترین متون اسلامی و تجدید بیعت با اولیای الهی دانست و گفت: در این زیارت شأن ائمه اطهار(ع) و روح امامت بیان شده است.

زیارت جامعه کبیره که اقیانوسی مواج از معارف الهی و مضامین عالی مشتمل‌ بر معرفی مقام ائمه‌اطهار(ع) است؛ از امام علی‌النقی(ع) به ما رسیده است و به تعبیر علامه مجلسی(ره) از نظر سند و روایت از صحیح‌ترین و قوی‌ترین زیارات ائمه و یادگار عظیمی است که در حرم هر یک از ائمه معصومین(ع) آن زیارت را می‌خوانیم.


این زیارت، از زیارت‌های مشهور نزد شیعیان است و مضمون آن، مقام امامت و شأن ائمه‌ اطهار(ع) و وظایف شیعیان در مقابل آنهاست که اولین‌ بار توسط شیخ صدوق روایت شده است؛ در این راستا خبرنگار ایکنا از لرستان در رابطه با اهمیت و فلسفه زیارت جامعه کبیره گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام مهدی نظری از کارشناسان مذهبی لرستان انجام داده است که متن آن را در ادامه می‌خوانید.


حجت‌الاسلام مهدی نظری، مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه زیارت جامعه کبیره را می‌توان مانند دیگر ادعیه برای ثواب آن قرائت کرد و یا می‌توان این دید را داشت که شاید با قرائت این دعا فضایل اهل‌ بیت(ع) را بشناسیم، چراکه مقامات نورانی اهل‌ بیت(ع) در متن زیارت جامعه کبیره به‌عنوان بهترین متن امام‌شناسی معرفی شده است، اظهار کرد: همچنین می‌توان این زیارت را برای تجدید عهد با اولیای الهی(ع) قرائت کرد که هیچ منافاتی با دیدگاه‌های قبلی ندارد بلکه دیگر دیدگاها نیز در ذیل آن قرار می‌گیرد، بنابراین زیارت جامعه کبیره متنی است که انسان به‌واسطه آن با اهل‌ بیت(ع) تجدید عهد می‌کند.


وی بیان کرد: اگر به روایات متعدد اهل‌ بیت(ع) مراجعه کنیم می‌بینیم که مطرح کردند در مرحله‌ای از عالم وجود قبل‌ از عالم دنیا به نام عالم میثاق که به‌عنوان عالم زر هم از آن اسم برده شده از انسان‌ها عهدی گرفته است، در روایات است که از تمام موجودات آن عهد گرفته شده‌ است.


این مدرس حوزه و دانشگاه اظهار کرد: در عالم زر، عهد ولایت بر حیوانات، جمادات، گیاهان و انسان عرضه شده است که برخی آن‌را پذیرفته و برخی نپذیرفتند، در عالم حیوانات آنها که پذیرفتند حلال‌ گوشت شدند و آنها که نپذیرفتند حرام گوشت، در نباتات و گیاهان نیز آنها که پذیرفتند طعم شیرین و آنها که نپذیرفتند طعم تلخ و زننده‌ای گرفتند.


وی بیان کرد: در روایت داریم انگشتر عقیق در دست خود کنید، چرا که اولین سنگ و کوهی که ولایت را پذیرفت عقیق بود. بنابراین، زمین‌ها با یکدیگر متفاوت هستند و در روایت است که زمین کعبه می‌خواست افتخار کند من آن زمینی هستم که خانه خدا در آن نهاده شده، زمین کربلا فریاد برآورد خاموش من همان زمینی هستم که ولی خدا اینجا دفن شده ‌است، بنابراین نتیجه می‌گیریم که زمین‌ها نیز با یکدیگر متفاوت هستند و هر زمینی لیاقت ندارد که ولی خدا در آن‌جا دفن شود.


نظری ادامه داد: محدث نوری در کتاب مصدق‌الوسائل آورده است که امام رضا(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده که فرمودند: خداوند عهد مودت ما را بر هر حیوان و نباتی گرفت، آنهایی که قبول کردند شیرین و گوارا شدند و آ‌نهایی که قبول میثاق نکردند تلخ، شور، بی‌مزه و بی‌خاصیت شدند.


این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه روایت دیگری از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده که به قنبر گفت: خداوند متعال ولایت ما را به اهل آسمان و زمین عرضه کرد آن‌هایی که ولایت ما را قبول کردند طیب، طاهر و شیرین شدند و آن‌ها که قبول نکردند خبیث، بد بو و خشن شدند، ادامه داد: در انسان‌ها این عهد ولایت عرضه شد که برخی پذیرفتند و برخی نه، در پذیرش ولایت اختیار بوده و جبری در کار نبوده اگر این ولایت به‌صورت جبری به عده‌ای قبولانده شده باشد و به عده‌ای نه، طوری هست که افراد بعداً می‌توانند در مقابل خداوند و در روز قیامت حجت داشته باشند چرا این حجت بر آنها تمام نشده و مجبور بودند در دنیا این‌گونه باشند.


نظری با بیان اینکه همان‌طور که بعد از مرگ عوالمی را در پیش داریم، عوالمی را هم قبلاً پشت سر گذاشته‌ایم، همان‌طور که علامه توحیدی سه رساله الانسان قبل‌الدنیا، انسان فی‌الدنیا و انسان بعدالدنیا را دارد، تصریح کرد: یکی‌ از عوالم قبل از دنیا عالم میثاق است، که عده‌ای عهد ولایت را پذیرفتند و عده‌ای نه، آنها که این عهد را پذیرفتند در این دنیا شیعه به دنیا آمدند، یعنی شیعه به دنیا آمدن ما در این عالم محصول کاری است که در عالم قبلی انجام داده‌ایم کمااینکه کارهای این دنیا حاصل آن در زندگی آخرت که عالم بعدی است نقش دارد.


وی گفت: در عالم زر یک‌ بار زندگی کرده باشیم غلط است و هیچ دلیلی بر تأیید آن وجود ندارد، آنجا فقط و فقط عرضه یک عهد بر انسان‌ها بود، همان‌گونه که حافظ شیرازی اشاره کرده می‌گوید: «از دم صبح ازل تا آخر شام ابد/ دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود» و عبدالله انصاری در الهی‌نامه خود می‌گوید: «خدایا همه از آخر کار خود می‌ترسند عبدالله از اول»؛ حتی آنهایی که عهد بستند با یکدیگر تفاوت دارند برخی سبقت گرفتند و برخی کوتاهی کردند. بی‌جهت نیست که برخی اصحاب سیدالشهدا(ع) در کربلا شدند یا توفیقات خاص داشتند، تفاوت انسان‌ها در این است که آن عهد را بستند یا نه و اگر بستند با سبقت و سرعت بوده یا با تأنی و تأخیر.


این مدرس حوزه و دانشگاه بیان کرد: در دعای عهد صبح به صبح با امام زمان(عج) عهد نمی‌بندیم بلکه تجدید عهد می‌کنیم، می‌گوییم خدایا من امروز تا زمانی‌ که زنده هستم با امام زمان(عج) تجدید می‌کنم عهدمان را جایی دیگر بسته‌ایم در عالم میثاق، در اینجا آن‌را تکرار می‌کنیم که نتیجه آن عهد شیعه به دنیا آمدن ماست که نشان می‌دهد این امر صرف اینکه در یک خانواده شیعه به‌دنیا آمده‌ایم نیست، اینکه شیعه بودن را به ما دادند نتیجه عمل ما در عالم میثاق است.




نظرات کاربران