تقیه پوششی برای مخفی ماندن عقاید شیعه
شبهه پنجم: تقیه پوششی برای مخفی ماندن عقاید شیعه از جمله شبهات وهابیان درباره تقیه این است: «چون شیعه از تقیه به عنوان یک قاعده کلى و یک روش عمومی و همیشگی استفاده میکند و همه عقاید و اعمال شیعیان از روی تقیه صادر میشود، لذا نمیتوان به عقاید و آرای واقعى آنان پى برد».
شبهه پنجم: تقیه پوششی برای مخفی ماندن عقاید شیعه
از جمله شبهات وهابیان درباره تقیه این است: «چون شیعه از تقیه به عنوان یک قاعده کلى و یک روش عمومی و
همیشگی استفاده میکند و همه عقاید و اعمال شیعیان از روی تقیه صادر میشود، لذا نمیتوان به عقاید و آرای واقعى آنان پى برد».[1]
پاسخ
اولاً شیعه فقط در مواردی که قرآن و سنت اجازه داده است و شرایط اکراه و اجبار و احتمال خطر و ضرر جدی وجود دارد، از تقیه استفاده میکند. شیعه تقیه را به عنوان یک راهبرد و وسیله برای حفظ هویت و موجودیت خود، به هر قیمت و با هر شرایطی، انتخاب نکرده است؛ بلکه تقیه را به عنوان یک روش مبارزه مشروع و معقول برای حفظ جان و مذهب خود به کار گرفته است. در یک کلام شیعه مادامی به تقیه پایبند است که اسلام اجازه داده است.
ثانیاً اینگونه نیست که همه معارف و احکام دین، که توسط ائمه بیان شده، در شرایط تقیه بیان شده باشند. هیچ یک از علمای شیعه چنین اعتقاد و ادعایی ندارند و تنها اندکی از روایات معصومین: قابل حمل بر تقیه است و اصل در قول و فعل معصوم ع، عدم حمل بر تقیه است.[2]
علاوه بر این هیچ کس نمیتواند ادعا کند که همه عقاید و اعمال شیعیان بر اساس تقیه صادر میشود و راهی برای پی بردن به عقاید شیعه وجود ندارد؛ زیرا عقاید شیعه به صورت روشن و مبرهن در کتب روایی، تفسیری، اعتقادی و فقهی آنان، از عصر ائمه تاکنون، منتشر شده و در دسترس همه است و عقاید شیعه مکتوم و سرّى نیست تا دیگران نتوانند به آنها دست یابند.[3]
امروزه نیز علمای شیعه با پشتوانه قدرت علمی و سیاسی که شیعه پیدا کرده است، در همه مجامع و محافل علمی و از طریق کتب، نشریات، سایتها و دیگر رسانهها، عقاید و معارف شیعه را بدون تقیه و ترس به جهانیان عرضه میکنند و علمای همه مکاتب، ادیان و مذاهب را به مناظره و گفتوگوی علمی فرا میخوانند.
ثالثاً اگر ادعای وهابیت که میگویند همه عقاید و باورها و اعمال شیعه از روی تقیه صورت میگیرد، درست باشد و شیعیان عقیده اصلی خود را کتمان میکنند، در این صورت چگونه مخالفان شیعه در رد و نقد عقاید شیعه کتاب مینویسند؟! آیا چیزی را نفی میکنند که حقیقت آن بر آنها مخفی است؟!
[1]. احمد قوشتی، مبدأ التقیة بین اهل السنة و الشیعة الامامیة، ص81.
[2]. «غرض عمده آن حفظ جان و شرف و مال، و نیز حفظ دین و شریعت است؛ حال اگر حفظ امور یاد شده متوقف بر تقیه باشد، تقیه واجب خواهد بود و اگر تقیه نتیجهای برخلاف غرض مزبور داشته باشد، حرام خواهد بود. هرگاه اصلی از اصول اسلام یا یکی از ضروریات دین در معرض خطر باشد، تقیه در مورد آن جایز نیست؛ مانند اینکه حاکمان جائر تصمیم بگیرند که احکام مربوط به ارث یا نماز یا حج را تغییر دهند. بنابراین در اموری که در نظر شارع اهمیت ویژهای دارند، تقیه جایز نیست؛ مانند ویران کردن کعبه معظمه و مشاهد مشرفه، رد کردن اسلام و قرآن، تحریف دین و... یا ارتکاب فعل حرامی یا ترک واجبی که موجب وهن مذهب و شکستن حرمت دین گردد، در چنین مواردی تقیه جایز نیست» (خمینی، الرسائل، ص177)
[3]. استادی، شیعه و پاسخ چند پرسش، ص114.