تقیه ابزاری برای سرپوش گذاشتن بر انحرافات شیعه

شبهه ششم: تقیه ابزاری برای سرپوش گذاشتن بر انحرافات شیعه

وهابیون ادعا می‌کنند که عقاید شیعه در بسیاری از موارد با عقاید اکثر مسلمانان تفاوت دارد و چون شیعیان در عقاید خود دچار انحراف و بدعت و تناقض هستند، ازاین‌رو با تمسک به تقیه، تلاش می‌کنند به نحوی این انحرافات و عقاید باطل و متناقض خود را توجیه کنند.[1]

پاسخ

وهابیت از یک سو ادعای پیروی از قرآن و سنت دارد و در آثارشان بر این نکته تأکید می‌کنند که قرآن و سنت تقیه را جایز شمرده‌اند و از سوی دیگر، شیعه را به جهت اعتقاد به همین اصل، یعنی «تقیه»، به شدت مورد انتقاد و طعن قرار می‌دهند. همچنان که پیش‌تر اشاره شد، بسیاری از مفسران و فقهای اهل سنت و شیعه، تقیه را بر اساس آموزه‌های قرآن و سنت جایز دانسته‌اند. بنابراین با توجه به جایگاه تقیه در قرآن و سنت، وهابیون نمی‌توانند شیعه را به جهت عقیده به جواز تقیه، به ریاکاری، دروغگویی و نفاق متهم کنند.

 ادعای دیگر وهابیت این است که شیعه عقاید حقیقی خود را تحت پوشش تقیه از دیگران مخفی نگاه داشته است. در پاسخ این شبهه باید گفت: شیعه هرگز عقاید خود را ـ جز در مواردی که در حال خوف و خطر و اجبار بوده- کتمان نکرده است. عقاید و باور‌های شیعه در کتب حدیثی و تفسیری و کتب عقیدتی شیعه به صورت مکتوب ثبت و ضبط شده و در اختیار طالبان حق بوده است. عالمان شیعه در طول قرون گذشته با وجود همه فشارها و فضای رعب و اختناقی که بر آنان حاکم بوده، عقاید مذهب خود را با الهام از تعالیم اهل بیت: محفوظ نگاه داشته و آشکارا آنها را به طالبان حق رسانده‌اند. ازاین‌رو جز افراد جاهل و مغرض هیچ کسی نمی‌تواند ادعا کند که عقاید حقیقی شیعه برای دیگران مخفی مانده است.