روز اجابت، رحمت و مغفرت

از احرام در مکه تا وقوف در عرفات و مشعرالحرام و رمی جمره عقبه در منا و حلق و ماندن شب های 11و12 در منی و رمی جمرات سه گانه در روزهای11 و12 و طواف حج و نماز حج وسعی بین صفا و مروه و طواف نساء و نماز طواف نساء هرکدام فلسفه وعلل خود را دارند که زائر با انجام آنها بعد از عمره تمتع حج می گذارد اما آنچه اهمیت دارد شناخت به حضور در محضر پروردگار و اظهار عجز و ناتوانی به درگاه ربوبی است. وقتی تمام آرایه ها و زیورهای دنیوی و تمتعات مادی به درد ما نمی خورد و این انسان است و اعمال وسکنات و کریم بی نیازی که می خواهد بندگان خود را بیامرزد. فرصت عرفات وقت انابه و توبه است و طلب عفو و یادآوری گناهان. در عرفات باید به درگاه کریم بی نیاز گفت که بارالها ما جز تو کسی را نداریم و اگر امید و سرمایه ای داریم فقط "رحمت"تو وسعت "مغفرت"و آمرزش توست.

در این فرصت است که باید" منیت" ها را فرو ریخت و"طاغوت"ها را کنار زد و فقط وفقط به درگاه الهی پناه برد. واز نفسی که درون ماست و به ما فرمان بدی ها را می دهد به خدا پناه برد، به ناتوانی و عجز خویش و امید اری و رجا به عفو و پذیرش الهی امیدوار بود. آیا می شود باور کرد که عرفه بگذرد و میهمانان خدای رحمان که به او پناه آورده اند آنها را نبخشد؟ هرگز و هرگز خدا میهمانان خود را بی پاسخ نمی گذارد و دعاهای آنها را اجابت می کند. و آنها را می آمرزد و عرفه بهانه اجابت، رحمت و مغفرت است.