اعمال هفدهم ماه ربیع‌الاول
روز هفدهم ماه ربیع‌الاول، ولادت باسعادت خاتم‌الأنبیاء حضرت محمّدبن‌عبدالله (ص) و ولادت با برکت حضرت امام جعفر صادق(ع) بوده و اعمالی دارد که انجام آنها بسیار پرفضیلت است.
روز هفدهم ماه ربیع‌الاول، ولادت باسعادت و با برکت خاتم‌الأنبیاء حضرت محمّدبن‌عبدالله (ص) بوده و معروف آن است که ولادت با سعادتش در مکه معظمه در خانه خود آن حضرت در روز جمعه در وقت طلوع فجر در عام‌الفیل در ایام سلطنت انوشیروان عادل واقع شده است. همچنین در این روز شریف در سال ۸۳ هجری قمری، ولادت با برکت حضرت امام جعفر صادق(ع) واقع و باعث مزید فضل و شرافت این روز شده است.
در این روز فرخنده و با برکت اعمالی وارد شده که غسل از جمله آن اعمال است. روزه این روز از دیگر اعمال مهمی است که از برای آن فضیلت بسیار شمرده‌اند و روایت شده هر که این روز را روزه بدارد ثواب روزه یک سال را خدا برای او می‌نویسد و این روز یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است. زیارت حضرت رسول(ص) و همچنین زیارت حضرت امیرالمؤمنین(ع) نیز در این روز پر فضیلت نیز وارد شده است.
از دیگر اعمال سالروز با سعادت پیامبر اعظم(ص) خواندن دو رکعت نماز است و کیفیت آن بدین صورت است که در هر رکعتی یک مرتبه حمد و ۱۰ مرتبه سوره قدر و ۱۰ مرتبه سوره اخلاص است، بگزارد و پس از نماز در محل نماز بنشیند و دعایی که روایت شده است بخواند : اَللَّهُمَّ اَنتَ حَی لاَ تَمُوتُ ... و این دعای مبسوطی است و چون سندش را منتهی به معصوم ندیدم مراعات اختصار را اهم دیدم و هر که طالب است مراجعه به زادالمعاد نماید.
تصدق و خیرات از اعمال این روز شریف بوده و مستحب است مسلمانان این روز را تعظیم بدارند و تصدق و خیرات کرده و مؤمنان را مسرور کنند و به زیارت مشاهد مشرفه بروند.
از کارهاى مهم در این روز رعایت آداب عید میلاد پیامبر(ص) به آنچه موافق حقیقت عید است (عمل کند) یعنی به آنچه که در شرع وارد گشته، نه آنچه خلاف مقررات شرع باشد.
حقیقت عید عبارت از موسمی است که حق متعال، نیکوکار و بدکار را برای حضور در برابر خویش به عرض خاکساری و مسکنت و اظهار مراسم عبودیت خوانده تا در آن، جایزه و بخشش کند و لباس امان و خلعت بر آنان بپوشاند ...
برای هر مجلسی، لباس مخصوص و زینتی مناسب آن لازم است و لباس شایسته اهل چنین مجلسی، لباس تقوا و تاج آنها، تاج کرامت و وقار است، یعنی لباس اهل این مجلس تخلق به اخلاق حسنه و تاج معارف ربانیه و تطهیر آنها، پاکیزه ساختن دل از اشتغال به غیر خدا و بوی خوش ایشان، ذکر خدا و درود بر رسول خدا و آل طاهرین او(ع) است.
عباس قمى عُفِیَ عَنْهُ گوید: هر گاه خواستم زیارت کنم آن حضرت را به این زیارت، اول زیارت مىکنم آن حضرت را به نحوى که حضرت امام رضا (ع) تعلیم بزنطى فرموده و بعد از آن این زیارت را مىخوانم و کیفیت آن چنان است که روایت شده به سند صحیح که ابن‌ابى نصر خدمت امام رضا (ع) عرض کرد که بعد از نماز چگونه صلوات و سلام بر حضرت رسول(ص) باید فرستاد فرمود می‌گویى: السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ؛ سلام بر تو اى رسول خدا و رحمت و برکات خدا بر تو باد، السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَةَ اللَّهِ؛ سلام بر تو اى حضرت محمدبن عبد الله (ص) سلام بر تو اى برگزیده خدا، السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا صِفْوَةَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ، سلام بر تو اى حبیب خدا، سلام بر تو اى دوست خاص خدا، سلام بر تو اى امین وحى خدا.
أَشْهَدُ أَنَّکَ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ؛ گواهى مىدهم که تو پیغمبر و فرستاده خدایى و گواهى مىدهم که تو محمدبن‌عبدالله (بنده خاص خدایى)، وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ نَصَحْتَ لِأُمَّتِکَ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِ رَبِّکَ وَ عَبَدْتَهُ حَتَّى أَتَاکَ الْیَقِینُ؛ و گواهى مى دهم که کاملا امتت را وعظ و نصیحت فرمودى و جهاد در راه خدا نمودى و خدا را به اخلاص بندگى کردى تا به مقام یقین کامل (وقت مرگ) رسیدى، فَجَزَاکَ اللَّهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَفْضَلَ مَا جَزَى نَبِیّاً عَنْ أُمَّتِهِ؛ پس خدا تو را اى رسول حق پاداش دهد نیکوتر از هر پاداشى که به هر پیغمبر براى هدایت امت داده است، اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ؛ خدایا درود فرست بر محمد(ص) و آل محمد(ع) بهترین درودى که بر ابراهیم (ع) و آلش فرستادى که تو بسیار ستوده صفات و بزرگوارى.
منبع:مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی- المراقبات .ص۸۱ - ۸۴
